Caribische kust, Mexico

Ik was nog foto’s aan het plaatsen, betreft het vorige verslag, en zag dat ik toch wel wat dingen vergeten ben op te schrijven. Was het jullie niet opgevallen dat het verslag (voor mijn doen) redelijk kort was vergeleken met de verstreken tijd? Ik ga er niet meer over vertellen nu, maar even voor mijn eigen herinnering…. We waren ook nog naar Monte Coban (ruines) geweest, we hadden de lokale markten nog bezocht (waar sprinkhanen te koop waren, rauw vlees hing, enz.) en de kerk San Pedro met het daarnaast gelegen museum wat toch ook erg mooi was. Daarbij is Oaxaca DE regio om chocoladedrankjes te drinken. De cacao komt van hier en word op speciale manier verwerkt tot de lekkerste drankjes. Hetzelfde geld voor koffie. Door heel Mexico heen word koffie uit Oaxaca gedronken. Maar goed, nu weer verder…..

Jungle
Na het dagje relaxen bij het zwembad gingen we richting de jungle. Je kon dit georganiseerd doen maar wij gingen zelf op pad. Dus met de volle bepakking stapten we op een busje richting Bonampak. Het was zo’n 2 uurtjes rijden. Toen de minivan daar stopte om ons af te zetten kwam er meteen iemand op ons af. We konden meteen de taxi in om de ruines van Bonampak te gaan bezichtigen. Hij zou dan 1 uur op ons wachten en als we dan terug waren konden we ter plekke intrek nemen, in een cabina. Prijs is zoveel…. Wij keken om ons heen. Het dorpje zelf bestond uit 2 of 3 huizen. Er zijn meerdere cabinas in de omgeving te krijgen, maar dan moesten we van hieruit weer eerst een stuk rijden. De prijs was aan de hoge kant maar feit was, dat iedereen vanaf dit punt verplicht is om zich te verplaatsen via plaatselijk vervoer. We zitten hier in het gebied van de Lacandon Indianen. Omdat zij zichzelf niet meer kunnen redden in de jungle vergaren ze hun inkomsten op deze manier. Ook zij wonen nu in hutjes aan de doorgaande wegen in dit gebied. Iedereen (toeristen) die op hun terrein komt moet eerst betalen om er op te mogen en vervolgens betaal je dus voor het plaatselijk vervoer. Daar is de prijs dan een flink stuk hoger dan met publiek transport. Zodoende stemden we in met de prijs. Maar…., eerst even een drankje doen. Een half uur later stonden we bij de ruines van Bonampak. Alle ruines hier (in CA) zijn van de Maya’s geweest. Er word via borden uitleg gegeven over de functies van de gebouwen. Vaak vragen wij ons  af waar de Maya’s zelf echt gewoond hebben. De aanwezige ruïne-gebouwen zijn gebouwd met dikke muren. Hele dikke muren! Het zijn immens grote gebouwen maar de ruimte in zo’n ruïne is nihil. Zeker niet zo groot dat er honderden mensen in gewoond kunnen hebben. Info hierover is er eigenlijk niet. Bonampak heeft mooie gebouwen. Het is niet al te groot en dus overzichtelijk. Wat het mooiste aan deze plek is, is dat de kleuren in een 3-tal vertrekken nog goed te zien zijn. Tekeningen van Maya’s en teken’s e.d. Zie foto’s, behoeft geen verdere uitleg. Erg mooi en vooral kleurrijk! Bonampak is de enige ruïne waar deze zo goed bewaard zijn gebleven. Bij het beklimmen van de ruines ga je een flink stuk de hoogte in. Op de top staande hoorden we in de verte de eerste brulapen. Nadat we het gezien hadden stond Carlos, onze chauffeur, ons op te wachten. Hij was ook een Lacandon Indiaan.  Even een praatje maken. Zo goed en zo kwaad als dat lukte begreep ik dus dat deze stam Indianen niet meer primitief leven. Dat is nou jammer want dat was eigenlijk ons doel. Zien hoe er vroeger geleefd werd door deze stam. Op toeristische wijze is het zelfs niet meer, ofwel heeeel moeilijk, om het te zien. Jammer! Terug bij de start konden we onze cabine in. Een klein houten kamertje met een van (ventilator). Top! En nu…..? Het was nog geen 4 uur en er was niks te zien of te beleven daar. We zijn maar een stuk gaan lopen. Zo zagen we hoe de mensen hier echt wonen. Kleine lemen hutjes met een kampvuur voor de deur. De Lacandon Indiaan is vooral te herkennen aan hun kleding. De mannen dragen lange witte gewaden en de vrouwen dragen wit of blauw. Weer terug in de cabina zijn we gaan eten bij het enige restaurant. Het eten was niet eens zo verkeerd. We hoorden de brulapen. Nu niet in de verte maar heel dichtbij. Gaaf! Wat een kabaal! Later ging Ronald het schaakspelletje halen. Hij kwam terug met een, net, gemaakte foto van een schorpioen die in ons hutje op de muur zat. Eeeeeeek!!! Even kijken dus. Eeeeeeek!! Maar daar wil ik niet slapen! Spinnen, kakkerlakken en sprinkhanen…. oke. Maar een schorpioen….? Het was maar een kleintje, maar toch! We lieten de foto aan de eigenaar zien met de vraag erbij of ze gevaarlijk zijn. Nee, dat niet. Maar ze pakte meteen een bus met spray, handveger en blik en liep naar onze cabina. Natuurlijk zat hij niet meer op zijn plek. Shit! Bij het openen van de cabina naast ons zagen we hem zitten. Naast zijn vriendje! De vrouw begon te spuiten met de spray, de schorpioen begon te spartelen en 3 minuten later lagen ze allebei voor pampes op de grond. Gelukkig! Dat slaapt toch wat lekkerder! Tijdens het schaken voelde ik ineens een gewicht op mijn schoen. Even kijken, zat er een ontzettend grote sprinkhaan! Ik schrok…. Tja, je zit in de jungle  en dan kun je dat verwachten. Maar toch hield ik alles goed in de gaten. Ook die grote behaarde spin die daar in de hoek zat. In onze cabina hing gelukkig een muskietennet. De van die er stond werkte wel maar maakte ontzettend veel kabaal. Het bed was erg slecht en zo kwam het dat er maar weinig nachtrust was. Wat vooral opbreekt en heel vermoeiend is, is de hitte. Niet eens de hitte maar de hoge luchtvochtigheid. Als je 100 meter loopt ben je gewoon zeikenat!
De volgende ochtend vertrokken we naar Yaxchilan, een andere ruïne. Eerst een stukje met de taxi met de Lacandon Indiaan. Eenmaal van hun terrein af, konden we met het publieke vervoer verder. Bij de opstapplaats waren nog 5 meiden aan het wachten. De aankomende busjes zaten veelal vol. Omdat we geen zin hadden om lang te  wachten, en de prijs wel mee viel, namen we een taxi. Daar aangekomen moesten we een bootje huren om 45 minuten te varen. Sjit, deze waren duur! Maarja, je wilt er toch heen en dus; gaan! We vaarden over de rivier naar de ruïne. Deze rivier is de grens met Guatemala. Yaxchilan zijn mooie ruines. Niet al te groot. Het 1e gebouw wat je tegenkomt, daar moesten we doorheen lopen. Dit alleen al vond ik super. Meestal kun je niet of amper IN een gebouw. En hier MOEST je er doorheen! Vooral de ligging van de ruines maakte het, voor mij, heel erg mooi. Je bent echt midden in de jungle. Apen slingeren om je heen en ook de brulapen zijn duidelijk aanwezig. Hier waren ook veel stukken overgebleven. Stukken steen waarin nog heel duidelijke Maya-tekens zichtbaar waren. Palen, stukken altaar, tombestenen, enz. Weer terug op de boot werd ons nog gevraagd of we naar Guatemala wilden gaan. We konden anders zo overgezet worden. We hadden dit natuurlijk overwogen. Maar om een logischere reisroute te hanteren gingen we toch terug naar Palenque. We gaan de laatste 4 weken van deze reis in en dus moeten we nu ook wat beter plannen.  Wat willen we nog zien en hoe kunnen we dan het beste gaan? Weer terug in Palenque kochten we een ticket voor de nachtbus naar Cancun. Weer een hele afstand maar vanaf Cancun is het dan alleen nog maar naar beneden reizen, wat gewoon een duidelijke route is. We moesten nog 5 uurtjes wachten voordat de bus vertrok. Gelukkig was er in Palenque een festiviteit aan de gang. Op het podium, op het plein, werden stukjes uitgevoerd. Er werd gezongen en gedanst. Ook was er een kermis voor kinderen. En zo kregen we de tijd toch goed om.

Cancun
Aangekomen in Cancun zijn we eerst gaan ontbijten. Daarna begon de jacht op een hostel. Dit viel toch nog tegen. Twee uur lang hebben we rond gelopen, met volle bepakking in de hitte. Maar uiteindelijk vonden we een top-kamer. We hadden een grote kamer, met zitje, een bank, een TV, airco EN een van, een balkon en… een eigen koelkast. En dat voor een goede prijs. Eenmaal op de kamer, eerst even bijkomen, beetje slapen, maar vooral…. douchen! Die avond gingen we het nachtleven van Cancun opzoeken. Dit was eigenlijk nog best lastig te vinden. Natuurlijk waren er barretjes, maar niet echt veel.  Al zoekend eindigden we bij de Ierse pub, collega vd goede rockbar in Oaxaca. Er stond een solist te zingen met zijn gitaar. Wederom, goede muziek. De volgende morgen waren we lui. Aangezien we een lekkere kamer hadden hebben we rustig aan gedaan. Die middag zijn we op de bus gestapt en hebben we ons laten afzetten in de Hotel-zone. Een lange pier van bijna 30 km., aan de zee, die vol gebouwd is met hotels. Hier zitten de dure vakantiegangers! Als je met de bus over de pier rijdt, kun je niet eens de zee zien. Je ziet alleen maar hotels. Grote luxe gebouwen met grote entrees en oprijlanen. Het ene hotel is nog groter dan het andere. Er zijn over de hele pier maar 3 punten waar je openbaar het strand op kunt. Je moet dus gewoon door een hotel heen lopen en doen of je er thuis hoort om op het strand te komen. En zo deden wij dat dan ook. Cancun heeft mooie brede stranden. Mooi wit en fijn zand en het water is helder blauw. Turquase zelfs! Nu zagen we alle hotels van de voorkant. We zijn gewoon een stuk gaan lopen. Het was er druk. Op een gegeven moment wilden we wat drinken. Dit was nog lastig want aan de zee zijn nergens drinktentjes. Je moest al bij een hotel naar de bar gaan. De meeste hotels zijn all inclusief of je moest via je kamernummer bestellen en dus konden we ook daar niks drinken. Gelukkig vonden we een hotel waar we contant konden betalen; 6 Euro voor 1 colaatje. Daarna zijn we nog enkele kilometers verder gestruind over het strand. Daar liepen we tussen al die (voornamelijk) Amerikaanse vakantiegangers. Het zou niks voor ons zijn. De stranden en het water zijn mooi, de zwembaden zijn geweldig maar verder heb je er ook niks! Maar goed; ieder zijn ding! Via een hotel zijn we terug gelopen naar de pier. Ook hier is weinig te zien. Alleen maar dure winkels. Sieraden enz. We zijn weer op de bus gestapt om vooraan op de pier weer uit te stappen. Hier waren de stranden waar de lokale mensen gaan zwemmen. Voor iedereen toegankelijk dus. Tentjes om te eten en te drinken waren hier wel aanwezig. Het was enorm druk. De Mexicanen hebben nog steeds vakantie en dat was te zien. Van hieruit zijn we weer een stuk gaan lopen. Weer over het strand. Het strand veranderde in rotsen en daarna kwamen we bij weer duurdere hotels uit. Wijzelf zaten met ons hostel in de oudstad. Minder duur en wel zo gezellig. Niet tussen al die hoge en dure gebouwen. Die avond hebben we rustig aan gedaan en gingen we op tijd naar bed.
De volgende dag hadden we een excursie. We gingen naar de “cenotes”. Dit zijn ondergrondse wateren. We zagen 4 verschillende cenotes, qua leeftijd. Een cenote is een ondergrondse grot. Er staat water in en er ontstaan stalagmieten en -tieten. Op een gegeven moment vormt er een gat in de bodem van de aarde waardoor er dus een opening komt. Dit zijn de jongere grotten. Als ze ouder worden word zo’n gat steeds groter en op een gegeven moment valt het eruit waardoor er een rivier over blijft. Het is lastig uit te leggen maar ik kan je vertellen dat het er heel mooi uit ziet. Bij de 1e die we zagen konden we zipp-linen. Erg leuk om te doen. We startten op zo’n 6 meter hoogte. Ga maar hangen, laat je glijden en je eindigt in het water. Ook konden we gewoon van de rots af springen. Maar dat durfden we allebei toch niet zo goed. 6 meter is toch wel hoog! Bij de 2e cenote gingen we kayakken op een plastic kano. Het was maar een klein rondje maar zeker heel mooi. Bij de 3e cenote gingen we snorkelen. We zwommen in de half open grot. Er zwom eigenlijk niet veel vis maar het water was zo helder….. De 4e was de jongste en de mooiste. Eerst moesten we een trap op. We kregen een tuigje aan en zodoende werden we aangelijnd en via een touw naar beneden de grot in gegeleden. De grot was zo’n 10 meter onder de grond. Hier konden we zwemmen en van rotsen afspringen. Deze waren zo’n 2 meter hoog dus dat durfden we wel aan. Er vlogen vleermuizen rond. In de grot waren de wortels van de bomen die boven (op de aardkortst) stonden. Via kleine gaten kwamen ze ondergronds en ze stopten bij het water. Lange dunne slierten waren het. Het geheel was erg mooi. Via een trap konden we weer uit de grot komen. Als laatste gingen we naar weer een andere plek (de 5e dus). Hier konden we weer via een zipline het water in en er was ook een glijbaan. Ik koos voor de glijbaan. Nu konden we een stuk  zwemmen. Aan het einde kon je weer van rotsen afspringen. Nu waren deze 4 meter hoog.  Oeps, toch wel hoog. Maar ik ben gesprongen; cool! Ronald bleef boven staan. Ik ben snel nog een 2x gesprongen terwijl Ro nog steeds boven stond. Echt gaaf om te doen! Maar Ro paste ervoor (pussy!). Dit was het laatste van deze excursie. De afstanden tussen de cenotes werden met een busje afgelegd. De cenotes lagen best een stuk uit elkaar. We kregen netjes allemaal een netje waar 2 handdoeken in zaten en een snorkelsetje. Tussen de activiteiten door hadden we ook eten gekregen. Ja, het was goed verzorgd allemaal. Maar dat mag ook wel, het was namelijk een ontzettend dure excursie. We werden afgezet op een centraal punt in Cancun. We moesten nog een stukje lopen. Onderweg kwamen we een man tegen die om hulp vroeg. Hij was die ochtend beroofd van zijn bezittingen. Terwijl hij vertelde stond hij helemaal te shaken. Je kon gewoon zien dat hij aangedaan was. Het was vrijdag en hij kon pas maandag naar de ambassade toe. We hebben hem geholpen door hem geld te geven. Hopelijk klopte zijn verhaal en zijn we niet zelf beroofd. Hoe dan ook; wij voelden ons toch ook goed. We hebben een goede daad gedaan. Die avond  wilden we het echte nachtleven van Cancun induiken. Nu wisten we waar we moesten zijn. Eenmaal in het restaurant, na gegeten te hebben, kakten we allebei in. We besloten om naar huis te gaan. Gewoon een film kijken is af en toe zeker zo lekker.
De volgende ochtend waren we lui. We moesten voor 12 uur uitchecken en dus deden we dat ook. Daarna stapten we op de bus naar Playa del Carmen.

Playa del Carmen
Dit keer hadden we vooraf een slaapplaats gereserveerd. We dachten iets met een zwembad te hebben maar dat hadden we dus fout gelezen. Ja, er was een zwembad bij maar dan wel op 20 minuten rijden. Tja…, daar heb je niet zo veel aan. We sliepen bij mensen thuis. Zij verhuurden een slaapkamer. Toen we uit de bus stapten en het stadje inliepen voelde het meteen gezellig aan. Een grote winkelstraat met veel toeristen. Het strand is gewoon toegankelijk. Gezellig! Het was al laat. Die avond zijn we, en nu echt, op stap gegaan. Er zijn hier veel barren en na middernacht worden, vooral de grote clubs, erg druk. De straten tussen de clubs in, stonden vol. Het werd een gezellige avond/nacht.
De volgende dag begon met regen. Veel regen. Om bij te komen en na zo’n avond was dat niet eens zo verkeerd. Die middag, toen het weer droog was, zijn we natuurlijk weer op pad gegaan. Op naar het strand! De stranden, hier in Playa del Carmen, zien er toch heel anders uit. Ze zijn veel minder breed en het water is lang niet zo blauw. Wel zie je hier strandtentjes, wat wel zo gezellig is. Het was al laat en zodoende belanden we al snel op een terras om wat te eten. Zoals ik al zei is dit een gezellig stadje. In de winkelstraat worden winkels afgewisseld met restaurants en barren. Er hangt een goede vibe. Muziek die je hoort is bijna allemaal pop- en rockmuziek en iedere avond speelt er in verschillende barren wel een liveband. Erg gezellig dus! Het werd dus weer een late avond.
De dag daarna hadden we een trip geboekt. We vertrokken vanuit het bureau waar we dit geboekt hadden. Het duurde allemaal even voordat we werkelijk aankwamen  op plaats van bestemming…. maarja, dit is Mexico. We begonnen met een rit op een quadmotor; leuk! We waren met een groep van dik 20 man. We reden over een pad door de jungle, 9 km. lang. Het had daar blijkbaar geregend die ochtend en dat vonden wij wel oke. De kuilen waren daardoor gevuld met water wat het juist wel leuk maakte. Ronald reed en ik achterop. Natuurlijk moest Ronald lekker hard door de kuilen heen waardoor het water flink omhoog spatte. We zaten allebei dan ook goed onder de modder. Bij aankomst op lokatie konden we ons omkleden. De vuile kleren werden verruild voor zwemkleding. We gingen weer een cenote in. Dit keer een geheel gesloten cenote. M.a.w. het was een grot; een druipsteengrot. We liepen het water in en we kregen een zaklamp mee. Nu moesten we gaan zwemmen. Overal hingen stalagtieten, wat erg mooi was. We zwommen een heel stuk de grot in waardoor we dus geen lichtinval van buiten meer hadden. Nu moesten de zaklampen hun werk doen. Dit gaf juist een heel bijzonder gevoel. Zwemmend in het heldere water tussen de stalagtieten door. Je moest echt opletten waar je zwom om ze niet aan te raken. Na deze zwemtocht konden we onze vuile kleren weer aandoen. Nu gingen we abseilen. Het was maar een korte afdaling. Helaas kon ik dit niet meedoen. Ronald was zo beneden. Daarna gingen we ziplinen. Het waren er 3. De 1e was de kortste en ze werden steeds langer en gingen steeds sneller. De 1e heb iknog gedaan wat ik echt wel gaaf vond. Echter, ik moest me zo goed inspannen met mijn arm, dat ik de 2e en 3e niet meer aan durfde. Zou ik dit doen, dan zou ik waarschijnlijk 3 weken last van mijn arm hebben. Jammer; you can’t have it all! Ronald ging natuurlijk wel. Ook hij vond het gaaf om te doen! De laatste ging echt hard! Na deze activiteiten kregen we wat te eten. Natuurlijk hoorde hier tequilla bij! Bah, wat is dat spul toch vies! Uiteindelijk reden we op de quad weer terug naar de ingang. Ook nu gingen we weer lekker door de plassen heen. Niet iedereen was blij met ons; wilden ze zelf droog blijven….kwamen wij met volle snelheid, in een plas, voorbij. Hahga! Weer terug in de stad werden we thuis afgedropt. Eerst even douchen natuurlijk. Die avond belandden we weer bij een leuke band op het terras.
De volgende ochtend gingen we naar het eiland Kozumal. We hadden de ferry-boot van 9.30 uur. Jeetje, wat ging die boot tekeer! Hij schommelde nogal heen en weer. Het leek soms wel of we in de 8-baan zaten. Gelukkig hadden we geen kotszakjes nodig. Daar aangekomen zagen we meteen de grote cruise-schepen liggen. Niet 1, maar wel 5 of 6. Echt enorm groot zijn ze. We werden er opgevangen door iemand, want we hadden een snorkeltrip en voor daarna een scooter gehuurd. Eerst even papieren invullen dus. Het duurde allemaal erg lang voordat we vertrokken om te gaan snorkelen. We gingen naar 3 verschillende plekken. De condities van het water waren niet optimaal, werd ons verteld, want de zee was wild die dag. Dat hadden we al gemerkt ja! Maar goed, ondanks dat, was het mooi om daar te snorkelen. De plekken waren 4 meter, 6 meter en 10 meter diep. Op alle plaatsen was het water erg helder en mooi blauw en konden we gewoon op de bodem kijken. Ook bij de laatste van 10 meter diep. Hier zagen we duikers over de bodem heen kruipen; grappig! Overal zagen we veel vissen. Met allerlei kleuren kwamen ze voorbij zwemmen. Na het snorkelen zijn we wat gaan eten om vervolgens de scooter op te halen. Nu konden we een rondje over het eiland rijden. In totaal was het een kilometer of 50. Gewoon lekker relaxe een rondje tuffen. Natuurlijk zijn we verschillende keren gestopt. Of om wat te drinken  of om de omgeving te zien. Kozumal heeft mooie rotspartijen. Niet hoog maar wel mooi. Het gesteente is erg poreus waardoor er gaten ontstaan in de rotsen. Na het inleveren van de scooter gingen we met de (nog steeds) erg schommelende boot weer terug naar Playa del Carmen. Hier eindigden we weer op het terras. Al met al was het weer een leuke dag!
 

Tulum
De volgende ochtend vertrokken we op tijd, met de bus, naar Tulum. Het was 1,5 uur rijden. We stapten uit en we zagen meteen 2 grote hagedissen zitten. Altijd leuk om te zien. Even checken hoe ver we van het centrum zitten.  Sjit, blijkbaar waren we te vroeg uitgestapt. We stonden bij de entree van de ruines. Haha, oelewappers! We hadden niet goed opgelet. Dus moesten we het laatste stuk nog met een collectivo-busje. Gelukkig vonden we meteen een hostel waardoor we toch op tijd weer terug konden naar de ruïne om deze te gaan bezichtigen. We stapten weer in een collectivo- busje en ook nu bleven we weer te lang zitten. Dus moesten we weeeeer een busje terug pakken. Stom van ons!!! Uiteindelijk dan toch op de goede plaats staande moesten we eerst een stukje lopen. Deze ruines liggen aan de kust op een rotswand. Deze ligging maakt het erg mooi. De ruines zelf waren ook mooi maar vooral de vele grote hagedissen maakten het leuk. Waar je ook keek, je zag er altijd wel meerdere zitten. En ze waren ook niet bang en bleven gewoon zitten. Vanuit de ruines kon je naar beneden lopen en het strand op gaan. Dit was een erg relaxe middag. Ruines zien op een mooie lokatie, mooie natuur en bij mooie stranden. Van daaruit zijn we via de stranden verder gelopen. We hebben lekker gezwommen, aan een strandtentje gehangen en zijn uiteindelijk te voet weer terug naar ons hostel gelopen. Dit was nog best een stukje lopen wat lang geleden was en dus oke was. Na wat gegeten te hebben, hebben we in ons hostel gezellig met anderen zitten kletsen.
De dag erna was de dag van de schilpadden. We gingen met een busje naar Akumal.  Een mooi strand waar het ontzettend druk was. Iedereen komt hier om de schilpadden te zien. Wij dus ook. We gingen met een gids mee en zo gingen we al snorkelend op zoek naar de schilpadden. Nou eigenlijk hoefden we niet te zoeken want er zaten er best veel. Wat een mooie beesten. Ze waren groot. De grootste was zeker 1 meter groot! Wauw! Erg gaaf om te zien! In 1,5 uur snorkelen zagen we zeker 10 grote schilpadden, een redelijk grote rog en vele andere gekleurde vissen. Daarna even eten en relaxen. Toen zijn we zelf nog eens gaan snorkelen. We hadden zelf snorkelsetjes gekocht. Een setje huren is erg duur en na 1x zelf snorkelen haal je de prijs er al uit. Even testen dus. Weer zagen we verschillende grote schilpadden. Die middag hebben we relaxe afgesloten op het strand. Die avond hebben we rustig in ons hostel gezeten.

Vanmorgen vertrokken we op tijd met de bus naar Chakumal, een stadje aan de grens met Belize. Van daaruit hebben we meteen een boottrip geboekt naar San Pedro, in Belize. De boot vertrok pas om 15.30 uur en zodoende hadden we tijd genoeg om te gaan lunchen. Wel moesten we opletten. We hadden niet veel Mexicaans geld meer en wilden dit ook niet meer pinnen. Bij de boot aangekomen moesten we onze bagage daar achterlaten, ons uitschrijven bij de immigratiedienst en wachten. Wachten op de douanedienst. Toen deze kwam moesten we allemaal in een rij gaan staan en ook onze handbagage neerleggen. De drugshond werd langs alle bagage geleid om alles te controleren. Niks aan de hand en dus konden we vertrekken. Het was een erg makkelijke grensovergang.

Mexico in het algemeen
Mexico vonden we geweldig! Een land met veel variaties. Arm en rijk maar zeker ook qua cultuur en natuur. Het land is meer ontwikkeld  dan voorgaande landen. Er is meer cultuur, meer oudheid, kust, jungle, bergen, cenotes enz. enz.  Ook zijn er (denk ik) meer toeristen, meer backpackers. Het leeft wat meer.
Mexico is minder duur dan we dachten, behalve dan aan de caribische kust.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1 Euro                                                19 Peso

                                                           Algemeen                   Caribische kust

Maaltijd                                             75-100 Peso                150-300 Peso

Frisdrank                                            15 Peso                       30 Peso

Overnachting                                     300 Peso                     700 Peso

Marlborro                                          50 Peso                       52 Peso

Biertje                                                35 Peso                       45 Peso

Excursie algemeen                            25 Dollar                    100 Dollar

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------