(op naar) Mongolie

20 augustus 2009

Ziek de trein in

De rit van Olkhon Island naar Irkutsk duurde zo’n 7 uur. We zaten in een minibusje. Zo’n busje is ongeveer net zo groot als in NL een taxibusje.  Alleen worden er hier 15 man in gepropt, incl. chauffeur. We hadden pech en zaten op de achterste bank waar we met zijn 4-en naast elkaar zaten. Schouder aan schouder dus. Bijna in Irkutsk zijnde begon Ronald wat ziekjes te worden. Eenmaal afgezet bij een bushalte moesten we nog zo’n 20 minuten lopen naar onze homestay, het flatje van Sacha. Ro voelde zich alleen maar zieker en zieker en had bijna geen kracht meer. Gelukkig redde hij het toch nog tot het flatje. Ik heb voor Ro het bad aangezet en ben zelf boodschappen gaan doen. Hij wou toch nog zelf gaan koken zodat we een goede maaltijd zouden hebben. Terug gekomen heb ik het vlees maar snel in de diepvries gelegd want na de badkamer gezien te hebben wist ik dat Ro niet meer in staat was om nog te koken.

’S Nachts om 4.30 werden we opgehaald en naar de trein gebracht. Ro, nog steeds ziek, was niet vooruit te branden. Gelukkig maar dat we vrij snel de trein in konden zodat hij weer verder kon slapen. De hele treinreis heeft hij geslapen, maar gelukkig was hij de volgende morgen wel weer wat fitter.

Trein nr. 6

Irkutsk - Mongolie. Een trein vol met Mongoolse handelaren. Het was mooi om te zien. Een handelaar mag maar een bepaald aantal producten de grens over vervoeren. De een had wc-brillen, de ander legerkistjes. Ik heb van alles voorbij zien komen. Kleren, melkkuipjes, allerlei etenswaar enz. Tijdens de reis begonnen ze alle producten onderling te verdelen zodat ze bij de grens geen problemen zouden krijgen. Alle verborgen hokjes werden met een schroevendraaier open gemaakt en spullen werden daarin verstopt. Al met al zijn ze zo’n 2 uurtjes aan het sjouwen geweest. Eidelijk klaar werd het zweet van het voorhoofd geveegd, een sigaret gerookt en schone kleren aangedaan. Bij de grens stopte de trein natuurlijk. Na de paspoortcontrole begon het hele verhaal weer opniew. Nu moest iedereen zijn eigen spulletjes natuurlijk weer terug hebben. De luikjes werden weer open geschroefd en alles werd weer terug geplaatst. Geweldig!!

Gobi tour

In Ulaan Bator hebben we ter plekke een tour geregeld. In ons hostel zaten meer mensen en samen met Seth & Marije (ook uit NL) hebben we de Gobi tour gedaan. Stel je voor: Rij met je (gewone) auto over een fietscross-baan met flink wat springbulten. En dat dan zo’n 6 a 7 uur per dag, 8 dagen lang! Pffffffffff……, niet echt bevorderlijk voor onze lichamen. Maar WEL de moeite waard!

We hadden deze tour geboekt bij Gambatar, een lokale man, die onze gids was.

We zouden om 8 uur opgehaald worden om te vertrekken. Dit werd al 9 uur en voordat we werkelijk vertrokken was het al 11 uur. Al na zo’n 20 km. gingen we van de asfaltweg af en begon het gehobbel over de zandwegen. Door het late vertrek (de chauffeur had zich verslapen) konden we niet zo ver rijden als de bedoeling was geweest. Hierdoor moesten we de volgende dag een roteind afleggen om de verloren tijd in te halen. De eerste 2 dagen hebben we dus veel in de bus gezeten. Het landschap was groen; zand met veel gras ertussen. Onderweg stopten werd gestopt voor de lunch-maaltijd. Gambatar,  onze gids, blijkt een ware kok te zijn. Hij kookte altijd voor ons, gewoon in de natuur. Hij maakte Mongoolse maaltijden, maar dan met een westers tintje (incl. groenten).  Zelfs ik vond het erg lekker! Ik heb zelfs (een beetje) vis gegeten! Ik geloof dat ik nog nooit 8 dagen lang zo gezond gegeten heb! Langzaamaan verdwijnde het groen en werd dorre woestijn. We zagen veel roofvogels, marmotten, muisjes en andere kleine dieren. Soms als we stopten en uitstapten rook je echt de kruiden. Geen idee welke kruiden, maar wel  lekker. Één keer waren het allemaal uienplantjes. De 2^e dag kwamen we langs de colorfull Mountains. Erg mooi. De naam zegt het al; geel, groen,  paars, bruin, geel, terra zijn een aantal van de kleuren die we erin zagen. Daarbij waren deze rotsbergen erg gaaf gevormd. Ze zijn helemaal weg geslepen door de wind waardoor er losse pilaren staan. Gaaf!. Op de 3^e dag zijn we naar Yolin Alm geweest. Dit is de vallei v/d roofvogels (niet 1 gezien). Wel erg mooi. Er liep een kloof tussen 2 bergen door. Deze was vrij smal en lang. In het museum er dichtbij stonden de slecht opgezette dieren die we in de vallei konden zien. Daarna gingen we naar een nomadenfamilie. De Mongolen zijn ondanks de taalbarriaire erg vriendelijk. We werden in hun gertent uitgenodigd en kregen paardenmelk en zelfgemaakte koekjes. Paardenmelk is niet te zuipen, zo zuur. Gelukkig mochten we van Gambatar maar 1 slok drinken omdat, wij westerlingen, anders meteen ziek worden. De Mongolen gingen de dieren melken. Vooral  paarden en geiten. De dieren worden vastgebonden om gemolken te worden, maar daarna ook snel weer vrij gelaten. Het blijven toch wilde dieren. Wel word een veestapel hier gebrandmerkt. Ook zagen we hoe ze de veestapel bij elkaar drijven. Deze dag duurde blijkbaar langer dan verwacht. De weg naar onze slaapplaats was zo lang. Het was al donker en nog waren we er niet. Bij ieder ger-kamp wat we tegen kwamen dachten we; yes, we zijn er! En dan reden we er toch weer voorbij. Damn!! We kwamen dan ook pas rond 22.00 uur aan. En toen ging Gambatar nog eens eten koken.

De volgende morgen waren we bij de zandduinen. Hier hebben we kameel gereden. Mijn kameel werd vastgehouden door de herder, aangezien ik de teugels niet kan vasthouden. Daardoor liep mijn kameel zo dicht tergen de andere aan dat mijn voet zowat in het achterste van de vorige kameel stak! Wat denk je? Broek vol kamelenshit; heb ik weer! Ronald zijn kameel wou niet luisteren en zo stond hij dan alleen achteraan. Tsjoe, tsjoe, maar lopen deed hij niet meer! Lachen!!! Uiteindelijk moesten Ro en ik van kameel wisselen en gingen we toch weer vooruit!

Het landschap bleef veranderen. Opeens zagen we weer bomen, wat geen bomen maar struiken bleken te zijn. Door de wind werden de wortels bloot gewaaid zodat het net bomen leken. Weer hebben we rotsformaties gezien. Hier zijn de eerste dinosauruseieren gevonden. Mooi gezicht bij zonsondergang.

De 5^e dag gingen we naar de Ongi-tempel. Dit was een tegenvaller en niet echt geweldig. Maarja, het kan niet altijd toppie zijn. ’S Nachts sliepen we voor het eerst in een hotelletje. Dat was wel relaxe alhoewel ook deze douche geen warm water had. Gambatar had op zijn kamer voor ons gekookt en na het eten hebben we een biertje gedronken. Kareoke blijkt hier erg in te zijn. Alleen de Mongoolse muziek die wij hoorden was allemaal van die jammer-muziek dus hebben wij ons ook maar eens laten horen.Seth, Marije, Ro en ik hebben samen ‘living on the prayer’ gezongen. Ofwel geschreeuwt Lachen. Even later kwam er een Mongoolse worstelaar binnen. Zat natuurlijk! We werden op een fles vodka getrakteerd en al snel kreeg Ronald de naam ‘Sirge’. Hij hield van ons, maar vooral van Sirge.

De volgende dag gingen we via de groene route. Je begrijpt hem al; overal is het groen. Bomen en vele riviertjes. Voor ons het mooiste stukje Mongolie wat we gezien hebben. Om er te komen moesten we over een berg heen, midden door het woud. Stapvoets rijden dus. Nouja rijden….! De natuur is erg mooi! Je kunt enorm ver kijken. Hier en daar zie je een gertent staan en overal zie je vee staan grazen met aan de horizon de bergen. Seth en Marije hebben hier paard gereden terwijl wij door een vallei bij een waterval gelopen zijn. De nacht er erna hebben we bij Gambatar thuis geslapen,  ook in een ger-tent. Er kwam een man om een voorstelling te geven van throatsinging, iets echts Mongools (blijft vreemd klinken). Hij kwam in klederdracht en liet zijn stembanden ff flink trillen. Daarbij had hij echt Mongoolse muziekinstrumenten, gemaakt van hout. Een fluit, soort harp en een soort gitaartje (2 snarig). Na zijn optreden vroeg hij of we een cd wilden kopen. Eigenlijk uit beleefdheid hebben we dit maar gedaan. 15.000 tugriks (7 ½ euro).  Hier kan hij zeker 15 flessen van 2 liter cola voor kopen. Nou, dat kunnen wij in NL niet betalen van 1 uurtje werken. Wie zijn hier nou eigenlijk de Mongolen…??? Dit doen we dus nooit meer!

De laatste dag hebben we een bezoek gebracht aan de tempel im Karakorum; erdene zuu. Een redelijk groot tempelcomplex. De helft staat er niet meer, maar hetgeen er nog is, is zeker de moeite waard. De daken zijn golvend en in vele kleuren en binnenin staan overal grote budda’s. Van daaruit begon de laatste rit, terug naar Ulaan Bator. Eindelijk hadden we weer asfaltweg! Onze chauffeur reed er toch niet veel harder door. Hij reed echt op zijn gemakje totdat hij de stad begon te ruiken (smog!) Ineens rook hij zijn huisje en gaf hij gas. Hij negeerde zelfs een politieagent die hem met een stok gebaarde te stoppen. Gambatar had het hart in zijn keel zitten, maar de chauffeur lachte gewoon.  Een paar km. verder moesten we een controle door om UB in te komen. Hij propt ons bussie overal tussen en drong behoorlijk voor. Natuurlijk had de vorige agent via de walkie talkie doorgegeven dat we niet gestopt waren. Toen onze chauffeur dus een agent op ons af zag komen roept hij snel door het raampje: ik heb haast want iemand in mijn bus is erg ziek. Wij zaten achterin te lachen (!!!) maar toch werden we snel door gelaten en konden we doorrijden!! Zo makkelijk gaat dat blijkbaar hier.

Al met al was het een vermoeiende maar mooie tour. Op 1 nacht na sliepen we dus in ger-tenten. Hierin stonden 4 bedden (planken), een tafeltje en 4 kleine krukjes. Het eten wat Gambatar kookte was erg goed maar het eten bij de Mongolen was YAK!!! Het schapenvlees, yak-melk, paarden- , geiten- of kamelenmelk waren niet te pruimen. Hier worden veel koekjes en andere zoete snoepjes gegeten. We kregen iedere dag wel een chocoladesnoepje, een zak koekjes, een twix of iets dergelijks. Qua drank leef je op water, thee en koffie. Wel zijn de etenstijden vreemd. ’S Morgens aten we tussen 7 en 8 uur terwijl de lunch vaak pas rond 3 uur was en het diner was vaak pas ’s avonds laat (tussen 9 en 10 uur). Dan hadden wij vaak al geen honger meer! We zijn tijdens deze trip een keer of 3 bij Nomaden-families geweest wat erg leuk was (ondanks het vieze eten!).

Nomaden

De mensen op het platte land hebben een hard leven. Vooral in het voorjaar als de jonge dieren geboren zijn. Aangezien ze geen diepvries hebben worden dieren in de winter geslacht zodat deze toch behouden kunnen blijven. Vervolgens word het vlees gedroogd zodat er ook in de zomer vlees is.

Hoe meer vee ze hebben, hoe rijker ze zijn. Ze leven dus in een ger-tent die ’s zomers in 20 minuten opgebouwd word. Een ger bestaat uit 4 houten palen, 64 latten en een harmonicaschot (klimplantenrek). Hier omheen word vilt gevouwen. De winter-ger heeft 2 extra viltlagen waardoor het langer duurt om deze op te bouwen. In de winter staat het kamp op een andere plek dan in de lente, nml. 200 a 300 meter verder en hogerop de berg/helling. Dit is om energie te besparen wanneer er veel gelopen moet worden in de lente, vanwege de jonge dieren. Er zijn allerlei gebruiken zoals bijv. altijd met je rechtervoet de ger-tent te betreden. Als een familie bezoek krijgt uit de stad word er een geit geslacht om deze gezamenlijk op te eten. Vaak leven ze met meerdere familie’s bij elkaar. Om  hun behoefte te doen trekken ze een jurk/lange jas aan. Aangezien er geen w.c. is gaan ze gewoon gehurkt ergens zitten.  Door de lange jas valt er voor niemand wat vanaf te kijken. Qua eten, ze eten alleen maar vlees en melkproducten. Er word gegeten op momenten dat het uit komt. Dit is meestal ergens in de middag nadat het werk van/aan het vee gedaan is. In de morgen en avond eten ze koekjes gemaakt van melk (paard, geit of yak). Ook hier word veel vodka gedronken, ook gemaakt van melk. Je ziet geregeld zatte Mongolen. De gemiddelde Mongool word zo’n 70 jaar oud.

Ulaan Bator

De stad zelf heeft natuurlijk geasfalteerde wegen, maar buiten de stad houden deze al snel op. Wat mij meteen opviel was dat de mensen redelijk moderne kleren aan hebben. Ook merkkleding. Al is het wel fake, maar toch. Ook valt meteen op hoe aardig de mensen zijn en dat ze een beetje engels kunnen. Dit is echt een verademing t.o.v. Rusland. Je ziet dat er flink wat vooruitgang zit in de stad. Overal word gebouwd en de wegen liggen open om opniew geasfalteerd te worden. Toch is het hier ook opletten geblazen. Putdeksels liggen gewoon open of er steken staaldraden uit de grond omhoog. Het verkeer is hectisch en om te voet over te steken moet je echt tussen de auto’s doorlopen. Overal ligt grint en vele kuilen. In de stad is een groot plein met een aantal grote gebouwen er omheen met beelden van Genghis Khan. De stad heeft 2 grote musea (historisch en natuur) en voor de rest valt er eigenlijk niet veel bijzonders te zien.

In UB ligt ook een tempelcomplex. Natuurlijk zijn we daar ook geweest. Op dat moment was er een mis aan de gang. De tibetaanse gebeden werden er gelezen en er werd gezongen. Alle tempels (overal) zijn erg kleurrijk. Vooral veel  oranje en rood zie je erin.

We zitten nu in UB, nog 3 dagen. Tijd voor ontspanning en om te socialisen. Wel is 3 dagen nog best wel  lang aangezien UB niet zo heel veel te bieden heeft. Morgen willen we naar de zwarte markt. We nemen niks niet mee want hier word je hoe dan ook gerold. Dan is het op naar China! Dan is het het einde van onze georganiseerde reis en zullen we alles zelf gaan uitzoeken. Ik ben benieuwd!

See ya!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

2000 Tugrik                                                  1 euro 

Coca cola 2 liter                                           2000 tugrik

Blikje bier ½ liter                                          1200 tugrik

Bigburger menu                                          5000 tugrik

Marlboro                                                       1800 tugrik

Pasta maaltijd                                              6200 tugrik

Vleesmaaltijd                                               9500 tugrik

Meerpersoons kamer p.p.p.n.                   7 dollar

Mariska, Mathew & kids
Have a lot of fun on you’re holliday

Wilco & Marielle
De foto’s zou je gewoon kunnen mailen, leuk! Enne hoe is het met het werk loopt alles een beetje? En marielle is de tuin al gedaan?

 Fam. Zegers
Hopelijk hebben jullie een gave vakantie, maar zoals ik dat lees zit het helemaal goed! Wat vonden de kids van alle oorlogsverhalen? Jammer dat we gisteren niet meer konden skypen, misschien vanavond?! 

Loes
Doordeweeks midden in de nacht thuis komen?? Feestvarken!! Misschien nog skype?

Pap, Anja, Ruud
Leuk om jullie gisteren gezien en gehoord te hebben! 

Wanda
Sterkte ermee! We gaan je contacten!

Irma
Leuk dat je mee leest. Doe iedereen de groeten van me!

Monique en Tonnie
hoop dat jullie een toffe huwelijksreis hebben

Math Ria en the kids
Leuk dat jullie ook in Grindelwald zijn geweest, daar is het altijd mooi! We hopen dat jullie een gave vakantie hebben gehad! Ben benieuwd hoe mijn oude werkplaats er nu uitziet. kun je mij de foto's mailen? lijkt me leuk. En hoe is het met de verbouwing?....schiet het al een beetje op?

Guan en Desiree
Heey spaanstalige vrienden, we hebben iets moois gezien mbt je project. Stuur effe jullie e-mail adres naar [email protected] en we sturen wat foto's.

Comatech collega's
Heeeey....... VRIENDEN (ja Tony jij ook) !!!! Eet smakelijk haha. Ik mis jullie heeeel errug, geintje! Hoop dat het een beetje goed gaat met het werk, maar nu ik er niet meer ben zal dat wel. En freesmaat Sjeng, nog steeds een non-smoker of is poging 101 ook in rook opgegaan? Let een beetje op de AXA en een tip... Een schone bank werkt lekkerder!! groetjes...

Angela Juwett
Gefeliciteerd met je 29 ste verjaardag...

Bassie van oranje nassie & Geertje en..........?
Enne.....al Pappie en Mammie??

Chris en Esther en Theo
Er is maar een asvaltkoning he, toch?! IK dus!!!!!!! Nog 400 nachtjes slapen en dan mag je weer naar mijn achterlichtje kijken op minstens 100 mtr afstand HAHA