Bali

Bali

Bij aankomst zijn we natuurlijk eerst op zoek gegaan naar een kamer. Dit viel nog tegen. In de LP staan richtprijzen van 50.000, maar die vlieger gaat dus echt niet meer op. Maar goed eenmaal  uit gesjouwt en gesetteld zijn we lekker over en langs het strand gaan wandelen. 

De volgende morgen hebben we een seawalk gedaan. Dit was een mooie ervaring. We werden op een boot gezet en naar een platform gevaren. Eenmaal in het water kreeg je dan zo’n grote helm op je kop terwijl je onder water gaat. Door de zuurstoftoevoer kun je gewoon ademen en m.b.v. gewichten om je middel kun je gewoon over de bodem lopen. Onder water waren palen geplaatst waar je langs op moest lopen. Overal om je heen waren vissen.  Met name de Nimo-vis, erg mooi. Ook het koraal kon je gewoon aanraken en visjes kon je vangen. We vonden dit beiden een toffe ervaring.
Die middag waren we in de regel-mood. We hebben een vlucht geboekt naar Papua en een auto gehuurd voor de komende 5 dagen. Na dit geregeld te hebben zijn we lekker op het strand gaan liggen en hebben we natuurlijk lekker gezwommen.
We zitten nu in Kuta en het is hier echt een surfers paradijs. Veel mooie mannen (en vrouwen) met een (2) surfbord(s) die hun boxershort op halverwege hebben hangen. Het is hier echt; zien en gezien worden!  Er zijn veel barren en disco’s en ook ’s avonds lopen veel jongeren met een blote bast. Brommers hebben vastgelaste draagbeugels om zo de surfplank te kunnen vervoeren. Op het strand word voetbal en volleybal gespeeld terwijl veel verkopers naar je komen in de hoop iets te verkopen. Wel kregen we hier meteen weer allerlei vragen; Do you want transport? No thank you. Motorbike? No thank you. Autocar? No thank you! Aaaaaach….! Helicopter? YESYES! Er zit dan toch ook humor bij. Lachen! De mensen hier zijn dan ook erg vriendelijk.

De volgende morgen hebben we onze auto opgehaald. Een toyota Kijlang, een jeep spacewagon-model. Wauw, een grote bak. We wilden eigenlijk de kleinste auto (wat moet je met een grote auto) maar deze waren al verhuurd. Daarom kregen we deze grotere jeep voor een goede prijs mee, een auto huren kost hier nog geen 7 euro per dag! Het hebben van een auto is ook weer eens lekker en uiteindelijk veel praktischer dan een motor. Je kunt gewoon je bagage achterin gooien, de was doen en in de auto te drogen leggen, eten en drinken terwijl je aan het reizen bent, de kaart lezen, enz. enz. Erg makkelijk dus!
De eerste dag zijn we naar Mount  en Lake Batur gereden. Dit is een actieve vulkaan die aan het meer ligt. Toen we aankwamen werden we natuurlijk meteen aan gehouden; hotel, hotel? Nee, we zoeken zelf wel iets. Deze vulkaan kun je beklimmen en dat is precies wat we wilden doen. Eerst maar even wat eten en de LP raadplegen. Hierin stond beschreven dat als je een ticket koopt voor het National Park je zelf deze tocht kunt maken. Een plattegrondje wijst jhe de weg naar een parkeerplaats van waaruit je kon vertrekken. De tocht zou dan zo’n 45 min. lopen zijn. De mensen om ons heen vertelden dat het niet mogelijk was om dit alleen te doen en dat je een gids moet inhuren die dan weer ontzettend duur is. Wij vertrouwen de LP en dus gingen we op zoek naar de aangegeven parkeerplaats. We reden over smalle weggetjes die eerst kronkelende omlaag gingen tot aan het meer. Daar kwamen we in het echte vulkaanlandschap terecht; gaaf! Overal lagen grote zwarte vulkanische brokstukken. Aan de rechterkant lag het meer en links de vulkaan. De weg kronkelde tussen de rotsen door met kleine steile bultjes erin zodat je het vervolg van de weg niet kon zien, en dat terwijl achter de bult een haakse bocht ligt! Voorzichtig rijden dus! Daarna veranderde deze nog verharde weg in zandpad en werd het terrein rijden. Het werd al laat en ons kompas gaf aan dat we weer naar het zuiden reden; schit, dit klopt niet. We waren te ver gereden en dus zijn we weer omgedraaid. Op een gegeven moment dachten we het goede pad in te rijden maar kwamen we al snel uit bij uitgravingen.  Maar hier rijden ook vrachtwagens doorheen dus we proberen het gewoon. Weer echt terrein rijden dus. Onze jeep had geen 4-wiel aandrijving en dat merkten we al vrij snel. Dit kon dan ook de goede weg niet zijn en daarom draaiden we weer om. We besloten om terug te rijden naar het laatste dorpje om daar een slaapplaats te zoeken. Toen werden we aan gehouden door een jongen die ons aanbood om gids te zijn en naar boven te lopen, we konden ook boven op de vulkaan blijven slapen. Hij vroeg zo veel geld dat we dit afgeslagen hebben. Eenmaal bij ons hotel kregen we al heel snel een goed aanbod van een gids om de volgende morgen de berg op te lopen; en dat voor een goede prijs.

Om 04.00 uur (gaaaahaap!!) in de morgen vertrokken we lopend richting de vulkaan. We waren maar met zijn 2-en en dan natuurlijk de gids. Het eerste stuk liepen we omhoog door de bossen heen maar daarna liepen we over de vulkaan zelf. We hadden gevraagd of we deze tocht op onze teva’s (Jezus-slippers) konden lopen en dat werd met een ja beantwoord. We hadden natuurlijk beter kunnen weten…! Dit liep voor geen meter! In de bossen kwamen er losse takjes en blaadjes tussen je tenen en op de vulkaan zelf lag heel veel los grint. Lastig dus! Het was nog een lastige klim want het ging toch vrij steil omhoog. We moesten dan ook geregeld stoppen zodat ik, de stoomlocomotief, op adem kon komen. Ronald, die dus 5 weken gestopt is, ging het prima af! Gelukkig redden we het om voor zonsopkomst boven te zijn. Hier hadden we echt een super-vieuw!  We stonden op de rand van de krater waar we over het meer uit keken en recht voor ons lag weer een andere berg waarachter de zon omhoog kwam. De krater zelf was groot en breed en hier en daar zag je de stoom omhoog komen. De eieren voor ons ontbijt werden in zo’n stoom-uitsparing gelegd en 10 min. later hadden we een gekookt eitje. Ook kwamen de apen bovenop de vulkaan kijken of er nog wat eten te halen valt. Na ons ontbijt zijn we weer naar beneden gelopen. Eenmaal weer terug in het dorp keken we nog eens naar de vulkaan en ineens hadden we zoiets van; jeetje, daar hebben we net bovenop gestaan, het was een klim van zo’n 1000 meter!
Even later gingen we naar de hotspring. Even de spieren laten ontspannen en lekker relaxen. Rond de middag stapten we weer in onze auto om naar Lovina te rijden. We vonden snel een hotel aan de zee. Het was een relaxe plek; een klein hutje met een eigen terras.  Twee lekkere stoelen erop en een klein tuintje ervoor. Na 50 meter lopen sta je op het strand. Let wel; een zwart strand! Is dat niet vreemd? Het was een supermooi strand, maar doordat het zwart is kijk je er toch anders tegenaan; raar eigenlijk! Die avond hebben we BBQ gegeten, een schaakspelletje gespeeld en zijn we vroeg naar bed gegaan want de volgende morgen was het weer vroeg opstaan. Nu moesten we om 06.00 uur paraat staan want we gingen naar de dolfijnen kijken. We waren met 4 man (+ de bootman) en gingen op een smalle diepe boot. Aan de zijkanten zaten grote bamboo-stokken verbonden met de boot zodat deze niet kon kiepen. Het katamaran-idee.We vaarden de zee op en even leek het erop dat we er niet één te zien zouden krijgen. Toen onze bootman richting alle andere boten vaarde kwamen er ineens wel 100 dolfijnen voorbij; wauw! Het waren er echt mega veel! Tof om te zien!
Toen ze eenmaal voorbij waren vaarden we naar een rif toe om te snorkelen. Ronald heeft eerst mij geholpen om te water te komen om er vervolgens ook zelf in te plonsen, maar dan wel zonder flippers. Ze hadden zijn maat niet, dat was dus wel minder. Die duikbril en snorkel vond Ro ook maar niks en dus heeft hij alles in de boot gegooid en gewoon wat gezwommen. Het was een mooi koraalrif, het was dan ook de 1^e keer. Knalblauwe visjes, algen, zeesterren en veel kleine visjes zwommen vlak onder ons in het heldere water. Yep, een mooie wereld daaronder. Om terug in de boot te komen werd voor mij wat moeilijker. Gelukkig heb ik een sterke vent bij me en hij heeft me samen met die andere jongen weer aan boord gehesen.
Die middag zijn we weer gaan rijden met als doel om naar de berg “Gunung Catur” te gaan. Deze kun je beklimmen via een pad en dit duurt zo’n 4 uur. Dat zouden we deze dag dus nog kunnen doen. NOT!! Want we reden weer verkeerd! In Bali staan de wegen niet erg goed aangegeven. Wat hebben we hier nu van geleerd?? Koop een goede kaart als je zelf gaat rijden! Maar goed; al verkeerd rijdende kwamen we op kleine bergwegen uit. En dit was kei gaaf! Zo kregen we een goed beeld van het echte Bali-leven. We zagen mensen met bomen op hun hoofd lopen, mensen met 4-en op een brommer zitten, het boereleven, rijsterrassen maar vooral ook de wegen maakten het mooi. We kwamen op een weg uit die steeds smaller werd en steeds hoger de bergen in ging waardoor we veel mooie uitzichten hadden. We wisten natuurlijk dat we fout zaten maar kozen ervoor om door te rijden. De weg werd een zandpad en we vroegen ons af of we er met de auto wel door zouden kunnen. Als je het niet probeert dan weet je het ook niet en …. Yep, het kon! Uiteindelijk kwamen we weer uit in Lovina, daar waar we begonnen waren. Eerst maar wat eten dus. We zijn alsnog naar “Gunung Catur” gereden. Nu via de hoofdwegen. Ook deze weg was erg mooi. Het dorpje bij de berg ligt zelf ook al op een berg van zo’n 1300 meter hoog. We reden langs 2 meren die onder ons in het dal lagen. Aan het einde van de dag bereikten we dan toch onze bestemming. Wat meteen opviel in dit dorpje is dat het echt een moslim community is. Kleine kinderen lopen al in lange gewaden en hoofddoekjes om en de moskee was zo te horen bezaaid met luidsprekers. Zelfs ’s nachts om 4.30 uur werden we beiden wakker van die jammermuziek.
De volgende morgen zijn we de berg gaan beklimmen. Het eerste stuk zou makkelijk zijn, tot aan een grot die tijdens WO 2 uitgegraven is. Deze grot hebben we niet gezien. We volgden een smal paadje naar beneden wat midden de rimboe in ging. Het pad ging steil naar beneden en werd echt 1 voet breed terwijl daarlangs afgrond was. Het werd mij te link. Het idee dat 1 van ons zou vallen en de ander niks zou kunnen doen…., en dus zijn we omgedraaid. Op naar de bergtop! Bovenop de berg zou een tempel moeten staan en daar wilden we heen. Niet voor de tempel maar voor de klim. Het eerste stuk was niet moeilijk. Er lag een oud stenen pad met hier en daar trappen ertussen. Hoe hoger we kwamen, hoe slechter het pad werd. De planten overwoekerden de paden waardoor er een nieuw pad gecreëerd werd. We  liepen dus echt tussen de planten door; jungle-achtige planten en bomen met kronkels enz.. We liepen over de kam van de berg heen; rechts en links van ons ging het steil omlaag; je zag dit vaak niet eens omdat het zo hoog begroeid was. Op een gegeven moment begon het echt steil te worden en moest er geklommen worden. De boomwortels werden grote trede’s waardoor de beenspieren flink hun best moesten doen. Het pad was hier en daar goed slipperig, overbegroeid en ging wel zo’n 60 graden steil omhoog. Dit pad was eigenlijk nog veel linker dan het eerste stuk waar we omgedraaid waren, en we waren alleen op de berg. Boeien, het was kikken! Een echte uitdaging! Het was super vermoeiend. Het water gutste van ons af en we moesten om de 20 stappen stoppen om bij te komen. Er leek dan ook geen einde aan te komen. Eindelijk kwamen we dan aan op de top; yes we made it! De tempel bleek geen tempel te zijn maar gewoon een paar stupa’s. We zaten hier in de wolken en hoorden de wind goed tekeer gaan. Het leek ons verstandig om snel weer naar beneden te gaan want bij regen zou dit pad echt TE gevaarlijk worden. En dus begonnen we al snel weer aan de terugweg. Deze was ook lastig; oke nu hadden we geen last van kortademigheid, maar over slipperige kleine en steile paden afdalen is best lastig. Toen we na 5 uur weer in het restaurant aan tafel zaten waren we blij dat het er weer op zat. Maar wat een gave tocht!!
Na wat gegeten te hebben  zijn we naar Batulang gereden. Het was nog 60 km. rijden. Hier kon je naar een traditionele dansvoorstelling toe. Dit viel eigenlijk een beetje tegen. Ronald had het al voorspeld en hij had gelijk. De dans hier is bijna zoals in Cambodja; saai dus! Ze bewegen bijna alleen hun vingers en handen en verder zit er niet veel beweging in. Daarna besloten we om terug te rijden naar Kuta en de auto in te leveren. Aangezien we de volgende dag zouden vertrekken vonden we dit wel relaxed. Helaas konden we zo laat geen goedkope slaapplaats meer vinden en hadden we dus een duur hotel. Na een lekkere douche zijn we naar een bar met live muziek gegaan. Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen, een duik genomen in het zwembad (enige voordeel v/n duur hotel) en relaxed gezeten. Vanmiddag hebben we onze tijd verdaan met een promotiepraatje van een hotel. We hadden prijs, dachten we. Niet dus!
Nu zitten we op het vliegveld in Sulawesi, te wachten op onze vlucht naar Papua. We moeten 6 uur wachten, wat wel erg lang is. We zijn erg benieuwd naar dit land, zeker omdat het daar nu het regenseizoen is. Hopelijk kunnen we wel wat doen daar!

Bali algemeen
Voor ieder wat wils. En dat is het mooie van Bali. Je hebt er verschillende landschappen; vulkaanlandschap, bergen en rijstterrassen. Je kunt er veel activiteiten doen; hiken, watersport en safari. Je kunt er cultuur opsnuiven zoals dansshows bekijken, de Balinese keuken en de bergvolkeren. Je kunt lekker zonnen op het strand en relaxen. Je hebt er verlaten stranden maar je kunt ook flink het uitgaansleven in. Echt; voor ieder wat wils!

1  Euro                                             13.500 Rupi

Lokale maaltijd                                30.000 Rupi
Westerse maaltijd                           55.000 Rupi
Lokale sigaretten                            10.000 Rupi
1 ½ l. water                                       4.000 Rupi
Bier 640 ml.                                     25.000 Rupi

Kamer (van)                                     100.000 Rupi

Wij wensen jullie allemaal gezellige kerstdagen en veel fun met oud en nieuw!!

Vera
Yeechaaaah!!! Gefeliciteerd met het behalen van je theoriexamen.