Boquete & Bocas del Toro

Boquete
De nachtbus naar Boquete was slopend. Slopend voor mijn knie. Zoals de meeste van jullie wel weten heb ik sinds 1,5 jaar wat problemen met mijn knie. Al met al gaat het best wel goed en mag ik niet klagen. Echter de bus, met airco, was finesse. Bij het uitstappen kon ik amper de trap af komen en even dacht ik dat het reizen toch wel erg lastig zou worden. Na een dag rustig aan doen en vooral door het warm worden van, kon ik er weer tegen aan. Het lag blijkbaar echt aan de airco. Dan weet ik dat ook weer; tip voor de volgende keer.

Boquete is een klein dorpje, gelegen tussen de bergen. Een erg mooie omgeving. In een uurtje heb je het hele dorp gezien. Zoals overal is een vierkant plein in het midden van het dorp en daar omheen liggen de rechte straten. Niks aparts te melden verder. We zaten in een leuk hostelletje.
Er zijn allerlei excursies die je kunt boeken maar ze zijn ook allemaal vrij prijzig. En dat terwijl je veel ook zelf kunt doen. Het is gewoon iets langer je best doen om uit te zoeken waar je precies moet zijn. De eerste dag kozen we voor een korte wandeling/hiking, die je ook geheel zelf kunt doen, naar La Pionista. Dit was een korte wandeling, een goede test voor mijn knie. We namen de taxi voor 4 Dollar naar het beginpunt en begonnen te wandelen. Eerst over een koeiepad langs een riviertje omhoog. Hier en daar zagen we wat hutjes waar families wonen. Na een half uurtje gingen we het cloudforrest in. Volle begroeing met veel verschillende bomen en planten. Het pad was modderig en slipperig. Je kon dit pad blijven volgen maar het werd steeds dichter begroeid en dus steeds moeilijker begaanbaar. We kwamen op een punt waar meteen duidelijk was dat de meeste mensen hier omdraaiden. En dat hebben wij ook gedaan. We moesten dezelfde weg weer terug. Al met al waren we in 2 a 3 uurtjes weer terug op de begaande weg. We besloten dan ook om terug te lopen, wat toch nog zo’n 4 km. was. Het was een mooie wandeling en mijn knie was geslaagd voor de test: YES! De volgende dag gingen we naar de Lost waterfalls. Een korte hiking naar 3 verschillende watervallen. Weer eerst met de taxi omhoog naar het startpunt. We moesten eerst een kwartiertje omhoog lopen, over een pad met veel losse keien, om bij de entree te komen. Een klein hutje met een leuk houten huisje erlangs: privéterrein. Het was erg mooi en goed verzorgd. Groen gras en vele bloeiende planten. Hier begon de echte hike. We gingen het cloudforrest in over een smal  padje. Ook hier was de ondergrond slipperig. De 1e waterval moest je overslaan om op de terugweg mee te pakken. Dus meteen door naar de 2e waterval. Het pad werd steeds steiler en hier en daar moesten we een beetje klauteren. Het was een mooie waterval met een poeltje ervoor. Op naar de 3e. Hier ging het pad echt steil omhoog en moesten we grote stappen maken wat erg lastig werd. Onder bomen door of juist eroverheen klimmen. Op een gegeven moment hingen er ook touwen langs de kant om je daaraan omhoog te trekken. Voor mij dus een probleem. Toch wilde ik verder, eigenwijs als dat ik ben (ik zal het zelf maar zeggen). Het pad werd zo lastig dat het eigenlijk gewoon niet meer lukte voor mij. Zelfs Ronald vond het een tricky pad. Met zijn hulp zou het wel gelukt zijn maar met de weet dat we ook hier weer naar beneden moesten (en dat met mijn knie) zijn we toch maar omgedraaid. Toch wel een tegenvaller, ik baalde er enorm van. Maar goed, weer terug naar beneden dus om via een splitsing bij de 1e waterval uit te komen. Een erg hoge en smalle waterval die mooier was dan de 2e. Weer terug op de weg besloten we om weer terug te lopen naar het dorp. Dit was nog 5 km., maar een erg mooie weg. We liepen over een bochtige weg langs de rivier omlaag. Mooie bomen, bloemen, vele koffieplantages, mooie rotspartijen en vele uitzichten over het dal. En natuurlijk zagen we ook verschillende vogels waaronder de kolibri. Uiteindelijk hebben we de laatste km. met een busje gedaan die voorbij kwam. Ik vond het mooi geweest en een passerend busje stopte.
De avonden waren ook gezellig. We zaten met 5 a 6 man bij elkaar. Miguel, de eigenaar vh hostel, een Canadees, een duitser en een paar Amerikanen. Een potje bier erbij, wat slap ge-ouwehoer en de avonden waren compleet: TOP! De volgende dag hebben we een shuttle-busje genomen naar Bocas del Toro, een rit van 3,5 uur. Dit keer een kleinere bus met zo’n 20 man erin. Gelukkig ging het goed met mijn knie. Het was een mooie route naar de Carribische kust. We moesten eerst over de bergen heen en vervolgens door de jungle. Een en al jungle met daar doorheen 1 weg.

Bocas del Toro
Bij aankomst konden we meteen in een bootje stappen.  Bocas del Toro is een provincie, een eilanden archipel en ook de naam van het dorpje op het grootste eiland ervan. En dat was ons doel. Het bootje ging eigenlijk best hard. Dit vond ik wel gaaf. Heerlijk de wind door je haar. Af en toe kreeg ik een smak water over me heen maar met deze temperaturen is dat alleen maar lekker. Het was een half uurtje varen. Rond half 1 kwamen we er aan. Migel, de Duitser en de Canadees gingen ook naar Bocas del Toro. We wisten al naar welk hostel we wilden gaan en deze was zo gevonden. Na het inchecken zijn we wat gaan rondlopen. Het is een klein dorpje. Je merkt meteen dat je aan de Carribische kust bent: veel gekleurde huisjes en natuurlijk reggea!  Veel restaurantjes en booking-offices. Dit zijn dan kleine kantoortjes. Die avond hebben we lekker gegeten en een dagtocht geboekt naar wat eilandjes voor de dag erna. Deze eilanden hebben van alles te bieden. Je kunt er hiken, fietsen (helaas geen tandemfiets), snorkelen, chillen op een strand maar vooral voor surfers is dit een mooie plek. Er lopen hier dan ook veel surfdood’s rond. Je kent het wel; veel knappe gespierde jonge mannen en vrouwen.
De volgende dag gingen we met een grote boot naar verschillende plekjes toe. Het was een dubbeldeks boot waar je lekker op kon chillen. Na een uurtje varen kwamen we aan in Dolphine Bay. De naam zegt het al; dolfijnen spotten. We hebben ze verschillende keren gezien maar het mooiste was toch wel toen ze voor onze boot uit zwommen. Af en toe sprong er 1 omhoog uit het water. Ze waren best groot. Daarna vaarden we verder. Op 2 verschillende plaatsen werd gestopt om te snorkelen. Kleine beetjes koraal was er te zien. Rose pijpjes en blauwe bolletjes en natuurlijk vissen. De 2e plek was mooier dan de 1e. Daar heb ik een grote kreeft kunnen bewonderen. Hij was wel zo’n 30 tot 40 cm groot. Ik schrok er een beetje van. Hij was zich net aan het verplaatsen wat een mooi gezicht was. Weer verder gingen we lunchen bij een restaurantje wat op het water gebouwd was. Een erg mooi plekje zo boven het heldere water. En het eten was lekker. We kwamen aan de praat met mensen uit Costa Rica en zo merkte ik dat mijn Spaans toch beter is dan ik verwachtte. Na de lunch vaarden we verder. Bij het aanmeren op weer een ander eiland moesten we eerst 5 minuutjes lopen om bij Red Frog Beach te komen. Dit is een houten paadje door de jungle heen. Het strand was een mooi strandje waar we een uurtje rustig konden chillen. Vervolgens moesten we nog een uurtje varen om weer thuis te komen. Op de boot werd tussen de stops door gedanst en ook konden we onze eigen drank koel wegzetten. Een leuke dag. Wel hebben onszelf te weinig ingesmeerd met zonnebrand. En het effect daarvan was minder leuk. We zijn allebei flink verbrand. Vooral Ronald was zo rood als een kreeft.
Die avond zijn we de kroeg gaan opzoeken. Eerst even eten bij de populaire tent. Tijdens het eten worden er shows weg gegeven. Dansers met vuur of trommelende djembees waarbij (Afrikaans??) gedanst werd. Leuk om te zien. Daarna zijn we dus een biertje gaan drinken. Bij ons om de hoek zit de buitenbar. De bar waar iedereen die uit gaat eindigt. Eigenlijk een simpele bar maar wel erg leuk opgezet. Het is aan en op het water, gebouwd van hout. Er zijn loopbruggetjes gebouwd boven het water. In het midden ervan ligt op de zeebodem een gezonken boot. Er is ruimte om hier nog een duik te nemen. En dit word, dus ook s’nachts, nog veel gedaan. Met een biertje in de hand en de (te) harde muziek erbij is dit een leuk aanschouwsel. Er word volop gedanst en in de late uurtjes gaat het dak eraf. De volgende dag hadden we last van onze verbrandingen en hebben we dus niet veel gedaan. Ronald trok zich terug op de kamer en ik nam de tijd om dit verslag te typen. Later op de middag zijn we rond gaan lopen om te kijken waar we de choclattour konden boeken. Vervolgens hebben we het hostel van Migel opgezocht. Hij is een 2e hostel aan het opstarten hier in Bocas del Toro. Hij had ons foto’s laten zien en uitgelegd waar zijn hostel ligt. Zo groot is het hier niet en dus was het zo gevonden. Maar hij heeft wel een gave tent! Of ja…., het moet nog een gave tent worden. Een mooi pand wat best groot is, maar het mooiste is toch wel de grote veranda wat boven het water zweeft. Bij aankomst zagen we ze al zitten. Migel, Sam en Tony (De duitser en de Canadees). Ze waren aan het chillen. Van werken was er nog niet al te veel gekomen. Wel nodig eigenlijk want het hele gebouw was nog 1 grote rotzooi. En dat terwijl Migel de tent over zo’n 3 weken wil openen. Hoe dan ook; we waren welkom en zo hebben we de hele avond met hun zitten chillen op de veranda boven het water. In de supermarkt werden wat biertjes gehaald, een muziekje op de achtergrond en een super mooi uitzicht. Echt een hele gezellige avond!!

De volgende dag hebben we rustig uitgeslapen, lekker ontbeten en vervolgens zijn we met de lokale bus naar La Gruta gegaan wat op ons eigen eiland ligt. Daar aangekomen moesten we 1 Dollar aan een oud vrouwtje betalen. Toen we doorliepen kwamen we in een soort open lucht kerk. Bankjes met een altaar. Rechts ervan liep een beekje wat de grot in gaat. Hier gaat het om. Om de grot. Boven de ingang stond een groot Mariabeeld. Om in de grot te komen moest je een beetje door het water heen lopen. Aan het plafond zag je het ontstaan van stalagtieten. Eenmaal in de grot rook je meteen waar het om ging; vleermuizen. Met bosjes hingen ze aan het plafond. Er hingen ook veel baby’s bij. Iets verder in de grot werd ook volop gevlogen. Dit gezien te hebben liepen we weer terug naar de weg. Gelukkig voor ons kwam er al heel snel een busje aan rijden waarbij we konden opstappen. Op naar Playa del Drago. Dit was een mooi strand. Veel  palmbomen en erg helder water. Hier hebben we rustig wat gegeten. Daarna zijn we gaan lopen naar Starfish Beach. Het was een kwartiertje lopen. Maar heel erg mooi! Stranden zoals je ze alleen op TV ziet. Helder water, mooie palmbomen, een kronkelende kustlijn, jungle aan het strand en ook mongrove was aanwezig. Super! Bij Starfish Beach, je begrijpt hem al, lagen vele sterrvissen. Ook erg mooi. Hier hebben we gerelaxed; heerlijk. WEER TERUG BIJ playa del Drago moesten we een hele tijd wachten op het busje om te vertrekken. Dus zijn we maar gaan lopen. Het was 12 km. tot aan ons hostel wat echt te ver was. We hoopten dan maar dat we ergens halverwege opgepikt konden worden. Ook hier was het een mooie weg tussen de jungle door. En gelukkig maar konden we na een hele tijd gelopen te hebben toch mee in een busje. Die avond hebben we luxe gegeten. Heerlijke sate gehad: mjammie.
De volgende morgen hadden we de choclattour geboekt. We moesten ervoor zorgen dat we om 9.30 uur aan wal zouden staan in Almirante, het vaste land. We wilden na deze tour, die een halve dag zou duren, meteen doorreizen naar Costa Rica. Daarom moesten we dus op tijd uitchecken en de boot pakken. Onze bagage lag al in de boot terwijl we er zelf niet meer in konden. Anderen waren snel voor ons in de boot gesprongen; stelletje voorkruipers! En zo misten we de 1e boot. Onze bagage werd weer uitgeladen en daar stonden we dan. Gelukkig hadden ze snel in de gaten dat wij een afspraak hadden en zo werd er ook snel een 2e boot geregeld. Op de kade stond een busje ons al op te wachten. Het was een kwartiertje rijden naar de cacau-plantage. Bij het wegleggen van onze rugtassen zagen we onze 1e sloth, ofwel luiaard. Erg gaaf! We kregen een rondleiding over de plantage en uitleg over hoe de cacau-vruchten verwerkt worden tot chocolade. Traditionele vrouwen lieten ons zien hoe ze gemalen werden en ook konden we de verschillende vormen ervan, proeven. Jak, ik vond het echt niet lekker. Het smaakt ook niet echt naar chocolade. Al met al was het een aardige tour maar om maar eerlijk te zijn; het viel een beetje tegen.

Na deze tour, het was rond 13.00 uur, hadden wij maar 1 doel; Costa Rica. Het was helemaal niet ver meer, zo’n 35 km. dus dat moest te doen zijn. Wel moesten we 2x overstappen. Eerst een korte tocht naar de grotere plaats om daar een bus te nemen naar de grens. Dan de grens oversteken om van daaruit een bus te pakken naar Puerto viejo de Talamancan, ons einddoel. De busverbindingen liepen heel soepel. We stapten uit de ene bus en konden meteen weer op de volgende tot aan de grens. Bij de grens, nog in Panama, moesten we een ticket halen om de brug over te steken, naar CR. We kochten dit ticket en vroegen nog of er verder geen controle meer was. Nee hoor was het antwoord. En zo liepen we de rivier over naar CR om daar in de lang rij te gaan staan voor de douane-controle in dit land. Na lang wachten waren we eindelijk aan de beurt. De douane bekeek ons paspoort en was maar aan het zoeken en aan het bladeren in onze paspoorten. Uiteindelijk werden we terug gestuurd om een stempel te halen als bewijs van uitschrijving in Panama. Shit!!! Konden we weer terug! Het was al 15.15 geweest en we waren bang het niet meer te halen. We hadden gehoord dat de laatste bus vanuit de grens om 16uur zou vertrekken. Haasten dus. Gelukkig stond er geen lange rij bij de immigratiedienst van Panama en stonden we 20 minuten later weer aan de douane in CR. Ook hier waren de wachtrijen opgelost en nu was het zo gebeurd. Yes, we zijn in CR. Maar nu de bus nog snel halen. Bij aankomst op het busstation werd de motor van de bus gestart. Sjit, moeten we die hebben….? Even navragen. Nee, deze bus ging naar Cahuita, een dorpje wat langs onze bestemming ligt. De bus voor onze bestemming zou om 15.30 uur komen werd ons verteld. En dat terwijl het al 16.00 uur was! Hmmmm, vreemd! We waren net in een nieuw land waarvan we nog geen idee hadden hoe het hier te werk gaat. En dus sprongen we megasnel op de vertrekkende bus naar Cahuita. Hehe, rust! We zitten in de bus!

En dat was dan Panama! Op naar het volgende land.

Panama in het algemeen

Ik vind het een beetje moeilijk om een goede indruk van het land te krijgen en te geven. Het is een arm land en dat terwijl veel dingen er toch hartstikke duur zijn. Het is natuurlijk een feit dat Panama een goede economische groei doormaakt. Dit alles dankzij het Panam-kanaal. Er word met meerdere maten gemeten. Aan de ene kant de arme kleine hutjes in de jungles, die nog geen nagel hebben om hun kont mee te kratsen. Aan de andere kant de grote en/of belangrijkere steden en plaatsen. Zoals je hebt gelezen zijn wij eigenlijk maar op 3 plaatsen geweest. Panama en Boquete behoorden tot de duurdere plaatsen en Bocas del Toro was enigszins iets goedkoper. In de hostels word al het afval gescheiden terwijl in de straten en in de natuur veel afval ligt. Er rijden veel grote en dure auto’s rond terwijl de huizen slechts houten plankjes kunnen zijn. In Panama regent het zo’n 8 maanden per jaar. Dus huisjes in de jungle zijn veelal paalwoningen.
De mensen in heel Panama zijn erg vriendelijk en hulpvaardig. In bussen word er echt gelet op iemand zijn mobiliteit. Ben je slechter ter been dan word er meteen plaats voor je gemaakt. Zien mensen dat je ergens niet uit komt, dan schieten ze meteen te hulp. Ook de verkopers op straat zijn vriendelijk en niet opdringerig. Bij een nee, maken ze nog een praatje en gaan ze weer verder. Het openbaar vervoer is hier goed geregeld en erg goedkoop. De munteenheid is de Balboa maar eigenlijk word er in het algemeen betaald met de Amerikaanse Dollar. Deze zijn zo goed als gelijk aan elkaar. Betaal je met Dollars, dan krijg je het kleingeld in Balboa’s terug. Panama is een minder vriendelijk land voor rokers. Zo mag er nergens gerookt worden. Zelfs niet op een buitenterras. Je ziet hier dan ook bijna niemand roken. Honden zijn hier in het algemeen gewoon huisdieren en worden zo ook behandeld. Overdag lopen ze los op straat maar s’avonds kunnen ze gewoon naar hun mandje. Ze zien er dan ook goed uit.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Valuta                                                Balboa of Dollar = 1,08 Euro

Hostel prive kamer met douche            30-35 Dollar

Blikje bier in supermarkt                      61 Dollarcent

Blikje bier op terras                             1,50 Dollar

Maaltijd                                              10-15 Dollar

Busticket                                           35 cent voor 40 minuten reizen

Marlborro                                           4,5 Dollar

Georganiseerde tour                           30-35 Dollar incl. lunch

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Voor iedereen:
Geniet van de carnaval! Doe eens gek!!

Ineke:
Ja, het schrijven gaat me goed af. Ik vind het fijn om mijn ervaringen van me af te schrijven. Dan kunnen er weer nieuwe indrukken bij. En inderdaad…., later als ik oud  en versleten ben kan ik dit nog altijd weer terug lezen. En er dan weer van genieten!
Jullie ook nog heel veel plezier!

Leon, Theo & PP:
Gefeliciteerd met jullie verjaardag. Maak er een mooie dag van.