Panama city

De vlucht van Guatemala City naar Panama City duurde slechts 2 uurtjes. Toch nam het de hele dag in beslag. We moesten al op tijd vertrekken vanuit Antigua. Na een snel afscheid van Jan & Alda stapten we in het busje. Op het vliegveld moesten we een lange tijd wachten en na de landing in Panama duurde het even voordat we de weg naar ons Hostel gevonden hadden. We deelden een taxi met 2 Duitsers. Zij hadden een goede tip voor ons; download de app “maps me”. Een programma, ongeveer gelijk aan google maps, maar deze is off line veel beter.

Panama City
De 1e dag wilden we relaxen. Toch konden we het niet laten om een stuk te gaan lopen. We hadden de genoemde app gedownload en gingen dit uitproberen. Het programma werkt goed, alleen hadden we de verkeerde locatie ingevoerd. Zodoende hebben we een stuk van de stad gezien. Een stukje Panama City waar eigenlijk niks te beleven was. Maar goed, we waren weer enkele uren in de benen want de hele dag nixen is ook niks. Al met al hebben we toch weer zo’n 10 km. gelopen. Vlakbij ons hostel zat een supermarktje en die avond heeft Ronald de keukenprins uitgehangen. Macroni met ham en erwtjes, het was erg lekker. Dat is het voordeel van hostels. Ze zijn goedkoper en meestal voorzien van een gezamenlijke keuken waar zelf koken mogelijk is.

De volgende dag zijn we weer op lopend pad gegaan. Dit keer hadden we een doel; Casco Viejo. Dit is het oude deel van de stad. Het was stiekem een heel eind lopen. Eerst maar eens naar de zee, dat loopt wat leuker. Panama City is een stad met vele contrasten. Natuurlijk oud en nieuw door elkaar. Maar ook schoon en vuil, Westers en arm. Vele putten missen hun deksels. Deze zijn dan gevuld met afval en/of groeien vol met onkruid. Let dus op waar je loopt. De stoepen lopen ook allemaal raar. Ze zijn helemaal scheef, trapje op en trapje af. Het hoogteverschil kan zo maar 1 meter zijn. Ook ruik je op iedere hoek weer wat anders. Zo ruikt het er naar vis, dan ruik je urine, etensgeuren, afvalresten, uitlaatdampen of vers fruit.

Natuurlijk heb je de skyline van de stad. Veel hoge gebouwen en mooie moderne gebouwen. Langs de kustlijn loopt een mooi fiets- en wandelpad maar een mooie kustlijn is er niet echt. Je kijkt op de droogliggende zee. Het stinkt. In de verte zie je de grote schepen liggen die wachten op doorgang in het Panama Kanaal. We kozen op een gegeven moment voor een andere route.  Waarom? Om in de schaduw te kunnen lopen. Want Panama is hot! Very hot! De hele dag door is het er zo’n 36 graden. Het waait er flink waardoor het enigszins nog uit te houden is. Maar lopende in de zon……….. pffffff!! Een hoedje heb je hier echt wel nodig. We waren dan ook allebei flink verbrand. Veel water drinken is hier een must! We hebben liters gedronken en toch hoefden we gedurende de hele dag niet naar de w.c. Ja, het is peentjes zweten.

Al met al komen we aan in Casco Viejo, het oude deel van de stad. Dit staat benoemd onder Unesco. Het hele gebied bestaat uit oude woningen. Vaak staat alleen de voorgevel nog overeind. En deze worden dan weer gestut door palen. Mooi om te zien. Echter, ik had het er wat levendiger verwacht. Daarbij was een colaatje met een tosti op het terras er (natuurlijk) ontzettend duur. Van daaruit wilden we eigenlijk naar de caseway. Een soort boulevard die 3 eilandjes met elkaar verbind. Helaas waren we bevangen door de hitte. Ronald voelde zich al helemaal niet lekker en zodoende gingen we op de terugweg naar ons hostel. We liepen door winkelstraten waarbij meteen duidelijk was dat dit de minder bedeelde buurten waren. Bij een apotheek kochten we wat voor Ronald zijn darmstelsel  en al zoekende naar de goede weg zagen we ineens de metro. Snel ondergronds dus. We begrepen niet meteen hoe het werkte, maar meteen werden we door iemand geholpen. En zo waren we toch weer op tijd terug in ons hostel.

De volgende dag stond Miraflores op het programma. Ook nu konden we gebruik maken van de metro. Er is hier trouwens maar 1 metrolijn, wat niet veel is. Zeker niet voor zo’n grote stad. Wel is er een ontzettend goed bussysteem. Voor de bus betaal je slechts 35 cent. Eenmaal aangemeld met je kaartje kun je 40 minuten lang de bus en de metro gebruiken. Eindelijk iets wat goedkoop is hier! Want ja, de prijzen kennen ze hier wel!

Miraflores
Dit zijn de sluizen van het Panama Kanaal. Sluizen, gewoon zoals wij ze ook kennen. Alleen dan enorm groot. Het Kanaal bestaat nu 101 jaar. Vorig jaar is dus de nieuwe opening geweest. Want er zijn ook nieuwe sluizen gebouwd. Deze hebben we overigens niet zien liggen. Ook werd er maar weinig over verteld. Bij aankomst kregen we eerst een film te zien. Daarlangs was er een museum waar alle informatie verteld werd over de bouw ervan. Het hele idee van het Panama Kanaal komt van de Fransen. Zij zijn begonnen met de bouw ervan. Dit mislukte. Duizenden arbeiders kwamen om het leven door ziektes als malaria en gele koorts. Later is dit opgepakt door de Amerikanen. Het werk is verricht door vele immigranten. Zodoende ook de multiculturele samenleving hier in Panama. Panama heeft de laatste jaren ook een enorme economische groei doorgemaakt. De leefstandaard is sinds een jaar of 8 wel 8x zo duur geworden. Het was wel een mooi gezicht hoe de enorme vrachtschepen hier op een snelle manier door de sluizen heen gaan. Je ziet zo’n groot schip in 8 minuten een meter of 30 omhoog gaat of juist zakken.

Na dit gezien te hebben wilden we eigenlijk gaan wandelen door de jungle, op zoek naar de indianen. Door de hitte hadden we hier geen puf meer voor en zijn we weer op de bus gesprongen, terug naar de stad. Dit keer gingen we naar Panama viejo. Dit zijn ruines van het echte oude Panama. Vroeger is de stad aangevallen door piraten die het gevecht ook gewonnen hebben en de stad ook nog in brand gestoken hebben. Er was ook niet meer veel van over. Toch was het mooi om te zien. Er stonden hier en daar nog wat muren. Muren die opgebouwd waren uit losse stenen. Ik geloof dat het gebouwd was in 1519. Twee gebouwen waren nog redelijk, waarbij je nog kon zien hoe de vertrekken ingedeeld geweest zijn. Ze zijn hier ook continu bezig met archeologische onderzoeken.

Daarna wilden we nog een poging wagen om de caseway te zien. Al lopende, die kant op, kwamen we steeds verder in de minder bedeelde buurten. Op een gegeven moment kregen we een waarschuwing van een lokaal iemand dat we de “red zone” in liepen. Toch maar omdraaien dus. Het begon ook donker te worden en zo gingen we weer terug naar ons hostel. We hadden die morgen al uitgecheckt want we zouden s’avonds met de nachtbus vertrekken. Onze bagage stond hier nog en het was ook geen probleem om hier nog een paar uurtjes te chillen voordat we zouden vertrekken.

En zo zijn we met de nachtbus vertrokken naar Boquete. Weg uit de hitte en weg uit de grote stad.  Onze bus was enorm groot, een lange dubbeldekker met 2x 2 wielen. We reden over de Panamerican highway, wat een goede weg is. Vanmorgen zijn we hier aangekomen, hebben een hostel gezocht, een beetje bijgeslapen, een stuk gelopen en lekker gerelaxed. Hier zitten we in de bergen op zo’n 2000 meter waardoor het lekker behaaglijk is. Morgen zullen we de omgeving eens gaan verkennen.

De carnaval staat voor de deur. Feest ze allemaal!