Cambodia

27 oktober 2009

Phnom Penh

In Phnom Penh werden we gedropt bij een hotel. Natuurlijk werd er verwacht/gehoopt dat iedereen hier ook zou gaan overnachten. NOT! Veels te duur, dus maar een stuk lopen naar een ander deel v/d stad waar de hotels goedkoper zijn. Onderweg kwamen we de ATM tegen en probeerden we geld te pinnen. Dat was vreemd want we konden hier alleen Dollars pinnen terwijl de munteenheid de Riel is. Riel’s pinnen lukte ons niet en ook Seth & Marije konden dit ook niet. Raar! Na ingecheckt te hebben in ons Guesthouse hebben we dit toch maar even nagevraagd.

In Cambodia word betaald met 2 verschillende valuta’s; de Dollar en de Riel. Prijzen staan dan ook bijna overal in Dollars aangegeven. Één Dollar is 4000 Riel. Er word hier alleen met hele Dollars gewerkt. Dus als iets 1 ½ Dollar kost en je betaalt met 2 Dollar dan krijg je 2000 Riel terug. Niet erg handig maar ook dit went.

De eerste dag zijn we samen met onze Hollandse vrienden op stap geweest. We hebben een tuktuk gehuurd en zijn naar de Killing Fields gegaan. Ook Cambodia heeft zware oorlog gekend. En niet eens zo lang geleden. Zo’n 25 jaar geleden werden hier de mensen gedood. Mensen werden opgehaald uit de gevangenis en ze werden verteld dat ze naar een andere (betere) plaats getransporteerd werden. Ze kregen een blinddoek om en werden in een vrachtwagen geduwd. Bij de Killing Fields aangekomen werden ze dan één voor één doodgeknuppeld want kogels waren te duur. Er werd harde muziek gedraaid zodat de nog levende mensen de noodkreten van de geslagene niet of minder goed konden horen. Baby’s werden gewoon tegen een boom aan gegooid. Overal zie je de kuilen van de massagraven. In het midden v/h terrein staat een grote toren waarin een grote hoge glazen kast staat. Deze is gevuld met alleen maar schedels. Het meest bizarre is dat er overal nog kleren op de grond liggen. Half versleten door de tijd en de natuur.  Dit zijn dus echt de kleren die deze mensen droegen, en daar loop jij dan overheen. Bizar!
Van daaruit gingen we naar de gevangenis: S21. Voordat de mensen werden getransporteerd naar de Killing Fields werden ze hier op gruwelijke wijze gemarteld. De mensen waren vaak al half dood. Hier waren 3 gebouwen met veelal foto’s van mensen die hier gezeten hebben en ook van de manier waarop ze gemarteld zijn.  Ook stonden er nog gebruikte martelbanken zoals bijvoorbeeld de elektrische stoel.

Erg indrukwekkend was het 1^e gebouw. De cellen waren nog precies zo, zoals ze achtergelaten waren. Een grote ruimte met één stalen bed erin. Er hing dan één foto bij die liet zien hoe mensen hier half bloedend aan hun voeten, handen of nek vastgeketend lagen. Grote bruine bloedplekken zijn dan ook nog steeds te zien onder de bedden en tegen de muren aan.

Na dit alles gezien te hebben hadden we het eigenlijk wel een beetje gehad. In Cambodia is het dan ook nog eens erg heet, nog warmer dan in Vietnam, dus ook hier lekker zweetweer. We zouden eigenlijk nog naar een weeshuis toe gaan maar lieten ons door de tuktuk weer terug brengen naar huis.

Die avond zijn we gezellig gaan eten en hebben we met zijn 4-en de bar opgezocht. Waarschijnlijk zullen we Seth & Marije niet meer tegen komen aangezien zij vanaf nu een andere route volgen dan wij. Dat moest gevierd worden; eindelijk verlost van deze twee mensen. Hahga! Zelfs de avonden zijn hier erg heet, ook al sta je buiten aan de bar. Tot in de late uurtjes hebben we aan de bar gehangen wat erg gezellig was.

De volgende dag ben ik op tijd opgestaan om te gaan shoppen. Eerst heb ik wat gegeten en afscheid genomen van Seth & Marije. Om 9.00 uur had ik afgesproken met Haney, een Cambodjaans meisje die we de avond ervoor ontmoet hadden. Zij zou me meenemen naar een goedkope markt waar ik een korte broek zou kunnen kopen. Helaas kwam Haney niet opdagen en ben ik maar alleen gaan lopen. Onderweg kwam ze toch opeens nog aanrennen en zijn we naar de markt gegaan. Helaas heb ik niet kunnen slagen in het kopen van een korte broek maar het was een leuke morgen. Eenmaal terug in ons Guesthouse was Ronald ook uitgeslapen en zijn we samen onze tassen gaan herpakken. Onze tassen zijn beiden 21 kilo en een beetje, wat dus veel te zwaar is. We hadden dus besloten om een aantal dingen naar huis te gaan sturen of om weg te geven. Een vuilniszak vol kwam uit de tas om naar huis te sturen en daarlangs ook nog een aantal boeken (LP’s) en oudere kleren om weg te geven. Pfeeew, dat scheelt aardig wat.
Daarna zijn we er opuit gegaan om een motor te huren. Yep, Cambodia willen we op de motor gaan verkennen. Na bij een aantal zaken geweest te zijn bleek de verhuur bij ons om de hoek de goedkoopste te zijn. Voor 10 Dollar per dag kregen we een Honda Off-road 250 cc.

De volgende morgen konden we deze dus ophalen en zijn we eerst naar het postkantoor gereden om onze restbagage naar huis te sturen. De zak werd op de weegschaal gelegd en…… , het was wel 10 kilo!!! Wauw, we hadden goed ons best gedaan. We werden al helemaal enthousiast dat we dus niet meer met 21 kilo hoefden te sjouwen, maar met zo’n 15 kilo totdat we de prijs hoorden. Dat is dan 120 Euro. Damn, that’s too much! Dus hebben we de bagage maar weer mee genomen. We hadden dit gewoon veel eerder moeten doen. Vanuit China of Vietnam is dit helemaal niet duur. Maar we wilden onze dag hier niet door laten verpesten en dus hebben we dit bij de andere bagage gelegd die we achter zouden laten voor onze motortrip en zijn we vertrokken. Op naar Siem Reap!

Motor

Yeechaaa….., eindelijk weer op een motor. Het was een heerlijk gevoel, voor zo lang als het duurde. We vertrokken en na 1 uur begon ik al aardig last te krijgen van mijn kont en mijn rug. Ook Ronald zag ik na 1 uur al aardig verschuiven en wroeten… Nouja, ook niet zo gek. Zet twee zware Westerlingen op een 250cc motor met een te lichte achtervering en bind ook nog eens een grote tas achterop. Ronald zat met zijn ballen op de tank en ik voelde me ge-sandwiched door Ronald en onze tas.

Hard rijden zat er niet in. Zowiezo moet je eerst het verkeer aftasten en natuurlijk vooral de straten. Het eerste stuk, net buiten de stad, heeft nogal wat onvoorspelbare gaten in de weg. Zo zag Ronald een gat te laat. Hij ging natuurlijk meteen op zijn pedalen staan, waardoor ik naar voren schuifde. Ronald ging weer zitten en zat dus bij mij op schoot. En zo stuiterden we een paar meter door. Hahga, wat hebben we gelachen! Maar toch ff opletten dus! Meer buiten de stad worden de wegen beter en kun je op zijn max zo’n 90 km. per uur rijden. Je haalt een gemiddelde van 75 km/uur. Een rit van maar 300 km. duurt dan dus toch zeker 5 uur inclusief pauzes.

De 1^e dag hebben we zo’n 180 km gereden. Dit was een mooie rit. Je ziet voor het eerst het plattelands Cambodjaans leven. De eerste 50 meter langs de weg is nog grond en daarna beginnen de rijstvelden. De huisjes zijn van hout, riet en/of bamboo gemaakt en staan allemaal op palen. Meerdere huizen staan met de palen in het water omdat het overal drassig is en je ziet karren met ossen of paarden ervoor. Bij veel huizen staat aan de straat een klein kraampje waar je wat te drinken kunt kopen of waar je je brommer kunt laten maken. Die avond hebben we onderweg ergens overnacht. Het was even zoeken naar een Guesthouse, maar uiteindelijk vonden we er een.

Kompong Phhluk

De 2^e dag konden we rustig aan doen.  We moesten 100 km. rijden tot aan Siem Reap. Onderweg zouden we afslaan om naar Komphong Phhluk te gaan. Om hier te komen moesten we een stuk over dirtroad rijden. Mooie rode zandwegen, vol met kuilen. Ik heb soms gedacht om af te stappen en mee te lopen, want dit schiet niet echt op. Gelukkig was het niet echt ver tot aan de boot en konden we meteen vertrekken. Komphong Phhluk is een floating village. We zaten met zijn 2-en op een houten boot en vaarden richting dit dorp. Dit duurde zo’n 20 minuten. Je ziet overal boomtoppen boven het water uit komen. Het water stijgt een meter of 6 tijdens de regentijd. In het droge seizoen kun je hier dan ook gewoon over het land heen gaan, maar nu staat dus alles onder water. Aangekomen in het dorp zie je de paalwoningen net boven het water uit komen. In het droge seizoen zie je deze woningen dus zo’n 7 meter boven de grond staan. Alles en iedereen leeft op het water, er is zelfs een tempel op palen gebouwd! Mensen leven dus op en in het water. Dit water word dan ook voor alles gebruikt; tanden poetsen, zwemmen, badderen, om te koken, visvangst en ga zo maar door. Ook wilden we het ‘floating forrest’ zien. Hiervoor moesten we overstappen naar een plat klein bootje. Deze roeide ons door dit forrest heen. Tussen de uitstekende boomtoppen door roeiden we naar het Tonle Sap-meer. Door het vlakke water zag je de weerspiegeling van de boomtoppen. Dit was supermooi, en rustgevend. Daarna hebben we nog even op het meer gedobberd om vervolgens weer terug te varen naar onze motor. Toen hebben we onze reis voortgezet naar Siem Reap.

Siem Reap (Angkor)

Alles in Siem Reap draait om Angkor, de tempels. Je kon kiezen voor een ticket van 1 dag, 3 dagen of 1 week. Één dag leek ons te weinig en drie dagen te veel. Aangezien een 3-daags ticket net zo duur was als 2 losse dagen hebben we een ticket gekocht van 3 dagen. We wilden met de motor over het terrein maar dit mocht niet. Echt belachelijk want het internationaal rijbewijs is gewoon geldig in Cambodia. Dit is gewoon geldtrekkerij aangezien we nu dus een tuktuk voor 15 Dollar moesten huren. De eerste dag hebben we de grote route gedaan en hebben we 70% van alle tempels gezien. Jeetje wat is het hier groot zeg! Er zijn zo veel tempels en ze zijn erg mooi! Ze zijn ontzettend groot en massief met naar verhouding kleine binnenruimtes. Het binnenwerk v/d tempels zijn gemaakt van klei. Met deze temperaturen droogt de klei vrij snel en is het dus een goede ondergrond voor de uit rots gekapte blokken er omheen om de tempel een fraai uiterlijk te geven. Vervolgens zijn er bij vele tempels snijwerken aangebracht in de randen v/d muren, de deuren en plafonds. Vroeger waren ze allemaal heel kleurrijk.  Nu zijn het  zwart gekleurde tempels in the middle of nature. En vooral dat laatste maakt het heel mooi. Om de tempels heen liggen bossen met allerlei verschillende bomen. Op verschillende plaatsen waren bomen vergroeid in en om de tempels. Bomen…. Wauw supergrote bomen. Alleen de boomstammen al bedekten de ingang of ramen en zo zagen we ook een boom die op de tempel groeide. Dit was mooi om te zien.

De 2^e dag zijn we vroeg op gestaan om de zonsopkomst te zien over Angkor Wat, de grootste tempel. Toen het eenmaal licht was zijn we op een bijgebouw v/d  tempel gaan zitten en hebben we ons zelf meegenomen ontbijtje genuttigd. Lekker relaxe was dat! Daarna zijn we gaan lopen maar we werden al redelijk snel tempelmoe. Ja, ze zijn mooi, maar veel tempels lijken toch wel op elkaar. Wat we vooral moe waren was het gemauw v/d vrouwen daar. Al zingend roepen ze: Do you want to buy a t’shirt? Do you want to buy a cold drink? Do you want to buy food? Ze hebben het zelf soms niet meer in de gaten, maar Ronald zorgde daar wel voor. Do you want to buy dress? En Ronald; NO, I don’t NEED a dress!  Het vrouwtje kon er zelf ook wel om lachen. Ook zie je op diverse plekken muziekbandjes. Een man of 5 zitten dan op de grond met hun primitieve instrumenten en als ze je horen aankomen beginnen ze snel te spelen. Op het moment dat je ze passeert zwaaien ze je vrolijk toe met hun ene of halve arm, om te laten zien dat ze wat missen. Er staat dan een bordje voor waarop staat; minefield victums. Mij hebben ze er niet mee, ik zwaai gewoon terug met mijn kromme arm; hahga! Zo gauw je er 100 meter voorbij bent stoppen ze weer met spelen. Hoe dan ook; moe werden we er van. Dus hebben we een tuktuk aan geregeld die ons terug bracht naar onze motor. Van daaruit zijn we naar het Angkor-museum gegaan. We dachten op deze manier wat meer achtergrondinformatie te krijgen over de tempels. Maar dit was niet voor ons weggelegd. Overal in het museum moest je hele brokken tekst lezen waar wij veel te lui en moe voor waren. Wel hadden ze een paar mooie filmpjes. Angkor wat blijkt een schaalmodel te zijn van het zonnestelsel. Voor de rest zijn we niet veel wijzer geworden en zijn we terug gegaan naar ons Guesthouse om te relaxen.

Die avond zijn we flink op de lappen geweest. Eigenlijk onbedoeld, gewoon spontaan. Dit was een super gezellige avond tot in de late uurtjes. Een kroeg vol toeristen; goede muziek, iedereen praat en danst met elkaar; SUPER!

De 3e dag zijn we naar de 3 tempels gereden die verder weg lagen.  Gelukkig konden we nu wel met onze motor gaan. De 1^e tempel was just another *#*#!! Tempel! Wel was deze tempel heel mooi gedetailleerd. De 2^e konden we niet meteen vinden en dus reden we door naar de 3^e.Dit was een gave tocht. Al zoekende kwamen we uit op een dirtroad. Weer zo’n dieprode zandweg met veel kuilen.  We wisten niet waar deze weg ons heen zou brengen maar volgden hem gewoon. We kwamen uit in een National Park en reden midden door de bossen heen. Ineens begon het te regenen. En natuurlijk heel hard. Het regent hier geregeld, maar dit zijn vaak maar buien. Dus kort van duur met heel veel neerslag. We trokken onze regencapes aan en reden verder tot aan een poort. Hier moesten we 20 Dollar p.p. betalen om door te rijden. Hier hadden we geen zin in en dus zijn we weer om gedraaid. De weg terug was natuurlijk verergerd door de regen. De kuilen stonden nu natuurlijk vol water en het was voor ons flink glibberen en ploeteren om erdoor te geraken. Hier en daar reden we tot aan onze enkels door het water heen. Al met al een gave rit! En nu op zoek naar de laatste tempel die we toch al snel vonden. Dit zou een mooie zijn. Een wandeltocht van 1 uur en vele rotstekeningen. Eerst maar even wat eten. De LP (lonely planet) erbij gepakt en ineens leesde ik daar dat de toegang maar tot 15.00 uur open is.  Shit, het is 15.15 uur! Helaas….! Van daaruit zijn we rustig aan terug naar huis gereden.

 Siem Reap zelf hebben we niet eens echt gezien. Ja, de barstreet waar we ‘s avonds gingen eten. Bij één restaurant was er iedere avond een dansoptreden. Khmer-dansen. Mooi om te zien. Dansen kun je het niet echt noemen, ze bewegen met name met hun tenen, handen en vingers. Apart.

Battambang

Op naar Battambang. We wisten niet hoe ver het precies was. De een vertelde 200 km. en de ander zei 400 km. we zouden het wel zien. Uiteindelijk viel het reuze mee en waren het maar 180 km. goed te doen dus! Dit is een stadje wat duidelijk minder toeristisch is. In de LP stond een route beschreven die we met de motor gereden hebben. Zo kwamen we bij een oude Pepsi-fabriek die al zo’n 30 jaar leeg staat en natuurlijk bij een tempel. Hier hebben we onze eerste (en waarschijnlijk laatste) kokosnoot gedronken EN gegeten. Daarna zijn we natuurlijk naar de bamboo-trein gegaan. Dit was lachen, erg leuk dus! Op een oud stuk spoor worden 2 stel wielen gelegd. Daarop komt een vlakke plaat van bamboo, om op te zitten. Een motorblok word er bovenop gezet en met een v-snaar verbonden aan het wiel. Starten dat ding en gaan met die banaan. We waren erg verrast hoe hard dit nog ging. Ik denk wel zo’n 60 km per uur. De spoorrails is echt verouderd; tussen de overgangen v/d rails zat soms wel een ruimte van zo’n 6 a 7 cm, wat ook duidelijk voelbaar was. Je zag de rails van rechts naar links slingeren en we gingen over verrotte bruggetjes heen. Toch word alles op deze trein vervoerd. Zo zagen we brommers, allerlei waren en zelfs ook een paar liggende koeien voorbij komen! Arme beesten!

Die avond hadden we een gezellig tv-avondje. Het was lang geleden dat we een tv hadden dus daar moesten we gebruik van maken. Zakje chips, colaatje en de tv. Ook hebben we onze plannen veranderd. We hadden de motor gehuurd voor 2 weken. We wilden eigenlijk de 31e terug komen in Phnom Penh want de 1^e en de 2^e is hier het waterfestival wat we wilden zien. We wilden vanuit Battambang naar het zuiden rijden door een gebergte heen. Maar nu was het ons wel duidelijk dat dit niet mogelijk was voor ons. Overal stond beschreven dat de wegen onbegaanbaar zijn in het natte seizoen. Wij, met zijn 2-en en bagage, op deze motor….. nee dit haalde niks uit. Erg jammer maarja! Dus maar terug naar Phnom Penh en van daaruit door naar het noordoosten om te gaan hiken. Geen festival dus!

De volgende dag zijn we dus terug gereden naar Phnom Penh. Gelukkig konden we redelijk goed doorrijden. Wel waren we erg blij eenmaal weer terug te zijn bij ons GH in de hoofdstad. Het was een rit van 290 km. waar we inclusief pauzes zo’n 8 uur op gereden hebben. Dan heb je dus echt wel pijn aan je kont!! Ja, het was leuk op de motor maar we waren ook blij dat we hem weer konden inleveren. Eerst een biertje dus. We zijn bij aankomst (rond 16.30 uur) gaan zitten en we kwamen aan de praat met een Amerikaan. Dit betekende  dan wel dat we bleven zitten tot middernacht om vervolgens nog in te checken in onze kamer.
We zijn 2 volle dagen hier gebleven. We hebben een vlucht geboekt van Bangkok naar Bali op 10 dec., research-werk gedaan v.w.b. Papua en natuurlijk gesocialised met NL. Twee volle dagen hier blijven betekende dan ook 3 avonden bierelieren. We waren dus ook weer blij om door te reizen want te lang ergens blijven hangen is (hier) ook niet prettig.

2 november 2009
Rattanakiri (Ban Lung)
De bustrip hier naartoe zou zo’n 10 uur zijn. Mooi niet dus! We vertrokken ’s morgens om 07.30 uur en kwamen ’s avonds pas na 21.00 uur daar aan. Dat zijn dus bijna 14 uur; pffffffffff…! Echt een lange zit. Maar het was wel een leuke tocht; althans het laatste stuk dan! Eenmaal van de grote weg af moesten we nog zo’n 100 km. over dirtroad rijden. Again een rode zandweg met veel kuilen die ons steeds dieper de bossen in reed. Gelukkig werd de weg op een gegeven moment toch wat beter waardoor er enigszins een beetje door gereden kon worden. Bij aankomst stonden er natuurlijk weer een aantal mannetjes allerlei hotels te promoten. We hadden in de LP gekeken en wisten waar we heen wilden dus dat maakte het makkelijk. Meteen achterop de brommer dus en op naar het juiste hotel. In het restaurant werden we gespot door Chico waar we voor de volgende dag een jeep bij boekten.

Chico kwam ons om 8 uur ophalen met zijn jeep, een echte oude barrel, zo’n oorlogsjeep. Alright, looking good! Hij zette ons af bij een restaurant om eerst te gaan ontbijten. Toen we uitstapten liet Chico de motor van de jeep lopen. Dit deed hij omdat de accu v/d jeep niet meer zo goed was waardoor hij niet altijd even makkelijk start. Na het ontbijt moest er eerst getankt worden. Zoals hier geregeld gebeurd word er eerst om een aanbetaling gevraagd zodat er getankt kan worden. Daarna kon onze trip beginnen en dus op naar de 1^e waterval. Chico blijkt een hele aardige vent te zijn maar rijden met een jeep…., op een brommer zou je misschien nog sneller zijn! Nee, snel gingen we zeker niet. De koppeling v/d jeep was wat stroef en als we bergaf gingen liet Chico het gas los om benzine te besparen. De 1^e waterval was een mooie brede waterval, we konden er achterlangs lopen. Overal er omheen waren grote bomen met lange brede boomwortels. Ook hingen er onder de waterstraal lianen waardoor we een tarzan-achtig gevoel kregen. Bij de 2^e waterval liet Chico ons alleen om te kunnen zwemmen. Deze waterval was veel woester en zwemmen ging dan ook moeilijker. Ik moest echt voorzichtig zijn om niet door de waterval-stroming mee gezogen te worden. Daarbij lagen in het water grote en kleine rotsen waardoor je soms ineens tegen rotsen aankwam. Het was natuurlijk wel erg lekker om even verkoeling te krijgen en het uitzicht wat we al dobberend hadden gaf ons een romantisch gevoel.
Van daaruit zijn we met de jeep al hobbelend over alle kuilen naar de 3^e waterval gereden. Hier konden we eerst een olifantentocht maken. Natuurlijk wilden we dit. Dit keer parkeerde Chico de jeep bovenaan een helling en zette hij de motor v/d jeep ook uit. We mochten beiden op 1 olifant voor de prijs van 1. Dit hebben we toch afgeslagen omdat ik nogal schijterig was bij het beklimmen v/d olifant. Eenmaal erop gingen ze lopen, een tocht van anderhalf uur door dichte bebossing heen. Het waren moeder en zoon. Het was leuk om te doen, maar ook niet erg bijzonder. Eigenlijk werden de olifanten gewoon uit gelaten om te eten en zodoende stonden we meer stil dan dat we vooruit gingen. Wel liet onze olifant (de zoon) ons even goed merken hoeveel kracht er in hem zat. Moeder liep voorop, op zoek naar een nieuwe verse bamboo-struik. Hierbij moest zij over 3 op elkaar liggende boomstammen heen.  Met de voorste poten raakte ze één van de boomstammen waardoor deze van de onderste stam afrolde tegen haar achterpoot aan. Ze gilde even en zoonlief, die lekker aan het smikkelen was, reageerde hier meteen op. Met een kracht draaide hij zich om en liep naar haar toe. Een paar stappen waren genoeg om te zien dat er niks aan de hand was. Maar wat een kracht en soepelheid zo’n enorm beest dan toch heeft!|

Na deze tocht gingen we naar waterval nummer 3 wat weer een mooie waterval was. Na deze gezien te hebben zijn we terug gereden naar de stad voor de lunch en om vervolgens naar de andere kant te rijden richting een kratermeer. Hier konden we zwemmen. Dit meer was het eerste meer of rivier met redelijk helder water, de andere rivieren keken echt bruin. Er waren wat mensen die we eerder in Cambodia al ontmoet hadden, toevallig dus. Verder waren er nog wat kids en een paar honden,  het was lekker relaxe zwemmen. Na opgedroogd te zijn was het al redelijk laat en dus het einde van onze trip. Terug bij de jeep moest deze eerst aangeduwd worden om v/d berg rollende te krijgen. Eenmaal rollende startte hij ook snel genoeg. Vlak voordat we de stad inreden stond de politie. We zagen dat een brommer moest stoppen, maar deze negeerde zijn teken en reed gewoon door. Er werd na gekeken en that’s it! Veel brommers stonden gewoon te wachten tot de politie weer vertrekt omdat ze geen papieren hebben. Ook wij werden aan gehouden. Chico stapt uit en na lang overleg komt hij naar ons toe en vraagt of we 6000 Riel kunnen lenen. Hij kreeg een boete omdat hij geen vignet van 2009 had. Daarbij bleek dat hij geen rijbewijs had. Nou begrepen we dus waarom hij zo langzaam reed! Dan had Ronald beter zelf kunnen rijden! De boete was meer dan 30 Dollar, maar dankzij de corruptie hoefde hij maar 6000 Riel te betalen en kon hij gewoon weer door rijden. Terug in het stadje hebben we ons laten afzetten bij een Hollands barretje. Zij organiseren ook hikings en daar ging het ons om. We wilden een jungletocht maken van 3 of 4 dagen. Onder het genot van een biertje werd ons verteld wat dit inhoudt. Uiteindelijk hebben we geboekt voor 3 dagen, 2 nachten, een kombi-tour van een dag langs minority-dorpjes en een dagje jungle. Na dit geregeld te hebben gingen we voor een vette hamburger naar het Gecko-restaurant. Lekker weer eens zo’n vette hap, maar helaas Ronald zijn burger bleek redelijk rauw te zijn.

Jungle tour

We werden om 8.30 uur  opgehaald en gingen met een toyata op pad. We waren met zijn vieren. Natuurlijk wij zelf, een  jungle expert (ranger) waar we al onze vragen bij kwijt zouden kunnen en onze Engels sprekende gids. Al snel stopte onze gids bij de stonefields;  een vlakte met veelal vulkanisch zwart gesteente. Een bepaalde plek hier leek wel hol te zijn. Als je hier springt of eens flink hard stampt met je voet klinkt het echt hol. Vandaar dat de grond hier onderzocht is, desondanks is er niks uitgekomen. Raar!
Van daaruit was het een uurtje rijden naar het beginpunt van de tocht. Dit was al een mooie rit. Een mooie (rood natuurlijk!) zandweg die midden door de bossen heen liep; heuvel op en weer heuvel af. Natuurlijk waren er onderweg verschillende plekken waar de weg zo slecht was dat wij er met onze auto niet meer doorheen zouden gaan. Maar hier wel natuurlijk! Het was op en neer glibberen, zijweggetjes nemen en geregeld voelden we de bodemplaat van de auto flink omhoog komen. Eenmaal bij het beginpunt van de tocht werd de auto geparkeerd. We zitten hier in het noorden op dezelfde hoogte als centraal Vietnam, waar enkele weken geleden die tyfoon geweest is. Daar hebben ze hier ook last van gehad. Sommige houten huisjes waren door de zware regenval wel 20 meter verschoven.
Natuurlijk hadden we onze hoofdbagage achter gelaten maar achteraf hadden we toch weer te veel bij ons. We moesten meenemen; een setje droge kleren, zwemkleding, slippers, een handdoek, onze toiletartikelen en dan natuurlijk nog je camera. Voor het vertrek kregen we nog een tas met daarin een hangmat, deken en plastic zeiltje die we ook mee moesten nemen. Oeps, daar hadden we niet bij stil gestaan! Onze tassen waren niet heel erg zwaar, maar door de onpraktische vorm werd Ronald zijn tas toch wel onhandig om te dragen. Maar goed, we bonden onze rugzakken op en vertrokken. Eerst een bruggetje over en de eerste anderhalf uur zou over een pad lopen zijn, en dus in de felle zon. We gingen er als een speer vandoor en al snel liepen onze gids en ranger ver achter ons. Bij een splitsing zijn we natuurlijk gestopt omdat we niet wisten waar we heen moesten, daarbij was het ontzettend heet en dus tijd voor een pauze. Ronald had het nu al helemaal gehad en die onpraktische rugzak was ook echt ellendig dragen. Het ergste was nog dat de rauwe hamburger van gisteren niet goed beviel in Ro zijn maag en dus, 3x raden….. Ronald aan de schijt! Nadat onze gids en ranger bijgekomen waren en de varkens in het bos dus weer wat te eten hadden gingen we verder. We wisselden van tassen want de grote rugzak was wel erg onhandig en aangezien Ronald er niet goed aan was, was het  nu mijn beurt. Een stukje verderop moesten we met een boot de rivier over steken. Maar Ronald moest eerst de varkens in de bush bush weer voeren. Na het oversteken v/d rivier hebben we eerst wat gegeten. Ro hoefde niks en kreeg vervolgens een paar bladeren van onze gids om op te eten. Deze zouden helpen tegen maagproblemen. Het ging dus niet zo lekker allemaal. Maar Ronald, die niet wilde laten merken hoe kut hij zich werkelijk voelde, wilde zeker doorgaan. En dus gingen we uiteindelijk weer verder. Het was een mooie tocht. We liepen tussen rijstvelden door en door de bush bush. Hier en daar kwamen we langs kleine houten hutjes waar de minority-people wonen. Bij enkelen konden we stoppen om te zien hoe de mensen hier leven. Deze mensen hebben dus schijt aan de overheid en genieten van hun vrijheid. Dit betekent dus dat ze in the midle of no-where wonen en ze zichzelf moeten voorzien van eten en drinken. Ze dragen alleen een doek om hun middel en oogsten hun eigen beetje rijst. De mannen gaan geregeld op jacht in de hoop een wild zwijn te vangen. Wel worden ze geholpen door een hulporganisatie d.m.v. het verkrijgen van filterpompen. Ze slaan zelf hun waterbronnen maar dit water is niet drinkbaar. Eenmaal gefilterd weer wel. Bij deze mensen hebben we wat van onze overige kleding afgegeven want de jongeren onder hen dragen wel weer oude kleren. Hier weten we dus zeker dat ze goed benut worden. Weer verder lopende gaan we tot over de enkels door modderpoelen en erg dicht begroeid gebied. Het eerste stuk bleken onze schoenen nog goed vol te houden maar  uiteindelijk liepen we dan toch flink te soppen. Tussendoor werd er geregeld gestopt want het  was ontzettend heet. We wisselden dan ook geregeld van tas om elkaar te ontlasten. Bijna bij het eindpunt zie ik Ro gewoon waggelen en ik schrik; het is nog erger dan ik dacht. Gelukkig kwamen we aan bij de rivier waar we moesten wachten op een boot om hem over te steken en kon er dus gerust worden. Het duurde even en de schemer begon al in te zetten. Aangezien we niet wisten hoe lang het zou duren voordat er een boot zou komen begon onze gids zijn kookspullen alvast te pakken. De ketel om water te koken stond al te koken op het gaspitje toen er een smal bootje aan kwam. Het kokende water werd dus snel weer weg gegooid want we wilden zo snel mogelijk de overkant bereiken. Het was maar een klein stukje, maar de stroming was hier zo sterk dat je er zwemmend en/of lopend niet door komt. Eenmaal aan de overkant hoefden we nog maar een paar honderd meter te lopen tot ons kamp. Het kamp stelde niet meer voor als een stellage van bamboo-stokken ondersteund door stevige boomtakken. Er werd een zeil overheen gespannen om geen last te hebben van een eventuele regenbui. Daarna werden onze bedden opgemaakt; 4 hangmatten werden naast elkaar opgehangen. Het waren wel luxe hangmatten met een geïntegreerd muskietennet. Nu was er tijd om te zwemmen. In het donker heb ik mijn badkleding aan getrokken en ben ik zo snel mogelijk naar het water gerend. Na een hele dag zweten was een lekkere koele duik echt wel welkom!.

Ronald, die zich nog steeds niet goed voelde, heeft dit over geslagen. Eenmaal weer in de (droge) kleren was er een kampvuur gemaakt en het eten was klaar. Na het eten was het tijd om ontspannen wat te kletsen om vervolgens in onze hangmat te duiken. De ranger en onze gids lagen al in hun matje toen wij naar bed gingen. Toen Ronald als laatste wilde gaan liggen klonk er een harde… KRAAK! De gids wist niet hoe snel hij uit zijn hangmat moest komen want één v/d ondersteunende palen was geknakt. Snel werd er een vervangende tak voor gezocht en konden we gaan slapen. Nouja slapen…?!! Het klinkt heel relaxe; slapen in een hangmat. Nou, vergeet het maar! Hoe je ook ligt, je ligt altijd in een apart rare houding. Draaien gaat niet zo soepel en dus hebben we beiden niet geweldig goed geslapen. Daarbij lig je toch buiten in de jungle en hoor je allerlei onbekende geluiden. Zo hoorde je ook geregeld dat er in de verte op bamboo geslagen werd. Dit doen de mensen die waken over hun rijstveld om de zwijnen te verjagen. De volgende morgen voelde Ronald zich nog steeds niet goed en zwak. Hij wou niet eten en aangezien vandaag een nog zwaardere dag zou worden hebben we uiteindelijk besloten om de tocht af te blazen en terug te gaan. Weer een hele dag in deze hitte zou dan waarschijnlijk echt te veel zijn. Natuurlijk baalden we hier beiden enorm van en we hadden het er echt even te kwaad mee. Maar de belangrijkste zaak is om gezond te worden en te blijven. De gids kon regelen dat we met een bootje over de rivier terug konden en dit deden we dan dus ook. Deze boottocht van een dik uur was ook vrij lastig. We zaten in een uitgeholde boomstam die zo smal was dat hij bij  iedere kleine beweging ging wankelen. Met 5 man achter elkaar kon je dus ook niet relaxe zitten en zat je dus een dik uur je buikspieren aan te spannen. Voor mij een goede training, maar voor Ronald erg vervelend. Ondanks dat was het wel een erg mooie tocht! We vaarden over een smalle rivier waar door de hoge waterstand erg veel stroming in stond. Op verschillende plekken kwamen er in het midden van de rivier takken en bomen boven het water uit; een soort mini-mangrove leek het wel. Door de stroming kon de boot niet altijd even goed bestuurd worden en het gebeurde dan ook een paar keer dat we recht tegen of in de bosjes vaarden. Langs de kanten zagen we veel bomen met hun lang uitstekende wortels nog boven het water. Ook zag je veel door elkaar gegroeide bamboo-planten. Op en langs de rivier kwamen we geregeld mensen tegen die aan het vissen waren, aan de zijkant aan het zwemmen waren of goederen over de rivier vervoerden. Uiteindelijk kwamen we weer aan bij de brug, waar ossen nog op precies dezelfde plek aan het badderen waren als de dag ervoor, waar we begonnen waren. Eerst een koud drankje dus! Eenmaal terug in Ban Lung gingen we eerst naar het Nederlandse stel om af te rekenen.  Helaas moesten we alles gewoon betalen, wat wel begrijpelijk is. Daarna gingen snel terug naar ons hotel zodat Ronald onder de dekens kon.

De volgende dag heeft Ro ziek in bed gelegen.  Ikzelf ben naar het stadje gelopen en heb hier wat over de markt gestruind en het dorpje zelf eens bezichtigd. Ook vandaag hebben we rustig wat rond gehangen. Gelukkig voelde Ronald zich weer wat beter. Morgen gaan we door naar Laos.

Cambodia algemeen

Cambodia is eigenlijk gewoon één groot rijstveld. Waar je ook gaat, overal is het drassig. Het hele binnenland staat in verbinding met het meer Tonle Sap en dus met de Mekong-rivier. Stijgt deze rivier, dan stijgt het waterniveau overal in het binnenland. Buiten de steden om zie je dan ook alleen maar paalwoningen. Er word veel gebruik gemaakt van dieren zoals paarden en ossen. Hebben ze een dag voor de kar gestaan dan worden ze aan het einde van deze dag netjes uitgelaten. De ossen duiken dan in de plassen langs de straten en struinen over de rijstvelden. Overal zie je kinderen zwemmen en rondlopen. Wat opvalt is dat vooral jongetjes lang naakt rondlopen, ik denk wel tot een jaar of 10. De mensen zijn vriendelijk hier, iedereen zwaait en lacht naar je. Ronald zijn kapsel en het feit dat hij 2 oorbellen heeft doet lachbuien verwekken (in geheel Azie).
Zoals in Vietnam word ook hier alles vervoerd per brommer, zelfs varkens liggen dwars achterop.
Mensen komen samen en proppen zichzelf in een overvolle laadbak om te socialisen. Op zondag gaan ze naar een tempel om gezellig bij elkaar te zijn. Wat ik graag zie hier is dat er veel volleybal gespeeld word, en nog goed ook! Er word echt in drie-en gespeeld waar dan dus ook een goede aanval uit voort komt. In ieder dorpje zie je wel een volleybalveld.
Wel zijn er erg veel bedelaars. Naar ons gevoel word er ook misbruik gemaakt bij bijv.het missen van een arm of been. Ze kunnen ineens helemaal niet meer lopen terwijl ze nog een gezond been hebben. Mine-victum word er dan gezegd. In dit land krijg ik heel veel reacties bij het zien van mijn armen. Als ze zien dat mijn linker arm geheel verlamd is krijg ik meteen een gebaar van; waarom haal je hem er niet af! Hij functioneerd niet,dus weg ermee!
Op het platteland zijn de mensen hier wel echt arm. Toch bezitten de Cambodjanen naar onze mening wel over de wil om te werken. Engels is hier echt een 2^e taal. In de stad spreekt bijna iedereen Engels en op het platteland word hier ook hard aan gewerkt.
Het land is erg stoffig. Rij je een dorpje in dan knijp je ogen maar vast fijn en hou je mond dicht want het is echt zand happen. Cambodia heeft eigenlijk maar zo’n 5 a 6 hoofdwegen. Aan deze wegen liggen dan weer zijwegen die allemaal van zand zijn en dood lopen.
De temperaturen zijn erg hoog hier, nog hoger. Zeker de eerste week heb ik erg veel gezweet. Mijn t’shirt was gewoon continu nat waardoor ik er uitslag van kreeg. Ik zat echt helemaal onder; mijn rug, buik, nek, armen en benen. Na een bezoek aan de apotheek en dus het kopen van zalf was het gelukkig zo weer verholpen. Ook blijkt mijn lichaam zich aan te passen. Geen natte t’shirts meer, gelukkig maar!
De politie stelt hier niks voor. Er word gewoon door gereden, ook bij een stoppend teken. Overal rijden auto’s zonder kenteken rond en auto’s zo gammel, dat ze bijna uit elkaar vallen. Je ziet de politie dan ook gewoon langs de weg zitten socialisen.

Cambodia is voor ons een redelijk duur land, zeker t.o.v. de dagelijkse levensbehoefte hier. Voor de toeristische activiteiten weet men hier wel wat voor prijzen ze vragen. Zo kost een dagtripje zomaar 15 Dollar p.p. In dit land kun je gerust zeggen; it is ALL about the money!!

1Euro                                    1,5 Dollar                  6000 Riel

1 Dollar                     4000 Riel

Coca cola blikje       2000 Riel

Westerse maaltijd   5 Dollar

Lokale maaltijd        3 Dollar

Sigaretten lokaal     1500 Riel

Marlborro                  1,5 Dollar

Kamer met van        4 Dollar

Kamer met airco      8 Dollar

We gaan nu naar Laos, wat een erg arm land is. Waarschijnlijk zullen we ook hier geen wifi tegen komen en is het lastiger om zelfs internet te vinden. Ook is het de vraag of er verbinding is om te bellen. Denk dus maar; geen bericht is goed bericht!
Pap en Jari; tuurlijk proberen we jullie te bereiken. Lukt dit ons niet dan wensen we jullie allebei een SUPER verjaardag toe!! Maak er een mooie dag van. Enne…., we zullen aan jullie denken en een biertje op jullie drinken of een snoepje eten!

Mariet
Proficiat met je verjaardag!

Yolanda
Ook jij gefeliciteerd met je verjaardag!

Tom
Ik zie dat we een maand te vroeg zijn! Maar ach, beter te vroeg dan te laat!

Gonnie
We drinken ook een biertje op jou; proficiat!

Marianne
Ook jij alvast gefeliciteerd!

Duke
Jij krijgt vast leuke cadeau’s. Proficiat!

Math & Ria
Staat de nieuwe keuken er in? Is alles nu klaar?

JEETJE, WAT EEN VERJAARDAGEN!