Vietnam

23 september 2009

Grensovergang

Vanuit yuangyang (China) hadden we de bus naar Hekoe, het plaatsje aan de grens met Vietnam. Dit bleek dus een busrit van zo’n 7 uur te zijn. Het regende pijpestelen deze dag. Ondanks dat was het toch een mooie rit. Hoe verder we richting Vietnam reden hoe woester de natuur. Het  laatste uur reden we dan ook over zandwegen met overal flinke kuilen  erin, een beetje een rodeo-bus werd het toen. Onderweg zagen we veel aparte bomen; de rubberboom.  Aan één soort  ervan hingen allemaal bakjes. Een opvangschaaltje, gemaakt van bladeren, kronkelde om de stam heen met daaronder een opvangbakje. Echt aan iedere boom, en het waren er toch veel. Waarschijnlijk produceren deze bomen dus natuurrubber; heel apart!

Eenmaal daar aangekomen konden we zo naar de grens lopen. Eerst moesten we ons legitimeren aan de Chinese kant. Hier moesten onze tassen uitgepakt worden en ook werd gevraagd om de laptop te starten. Eenmaal opgestart kon ik hem ook gelijk weer afsluiten (…. Ik snap niks van die Chinezen!!!). Daarna liepen we de grens over naar het dorpje Lao Cai in Vietnam, die kenbaar is door een brug over de rivier. Ben je over de brug, dan moet je je weer legitimeren aan de Vietnamese kant. Gelukkig ging dit wat sneller!

Xin Chiau Vietnam!

Toen we eenmaal de bewoonde wereld inliepen kwam er natuurlijk weer meteen iemand op ons af; bus naar Sapa…??? Nee, we hadden eerst geld nodig. In China hadden we vlak voor de grens onze laatste Yuan’s gespendeerd aan een pakje sigaretten en Vietnamees geld hadden we nog niet; eerst pinnen dus! De man van het busje kon ons wel eerst naar de bank brengen, dus nadat we onderhandeld hadden over de prijs (300.000 werd 200.000 Dorm) stapten we in zijn busje op weg naar de bank. Nee, naar 3 banken, want de 1^e twee banken gaven geen geld!

Wat meteen opviel in Vietnam is het aantal brommers en motors, het stikt ervan! Ook dragen de bestuurders allemaal een helm! Motors zijn dan lichte bakken van hooguit 125 cc. Bij de 2^e bank die het niet deed werd Ronald dan ook achterop een brommer gezet om naar de 3^e bank te rijden. Erg grappig!  De man van de bus probeerde hier nog even extra geld voor te vangen, maar daar trapten we niet in. De man reed weg en daar zaten we met onze bagage in een busje met een chauffeur die geen Engels kon. Wachten dus! We vroegen ons nog af; zijn we nou genaaid of niet?! Er stapten nog wat meer mensen in en na een half uurtje vertrok ons busje dan toch richting Sapa. Onderweg was weer duidelijk het verschil met China zichtbaar. Alles is veel schoner. De huisjes hebben een nette afscheiding d.m.v. een bamboo schutting of dergelijke, de rijstterrassen liggen netter geordend, minder afval ligt er op straat en nu al zijn er meer Engels sprekende Vietnamezen dan dito Chinezen! Wel zijn we bij ons eerste contact meteen gruwelijk bezeikt; het busje koste eigenlijk maar 50.000 i.p.v. 200.000 dorm!!! SCHIT!!

Sapa

Bij aankomst staan er meteen 16 mensen om je heen; hotel, hotel, only 5 dollar! Gek word ik ervan, maar Ronald niet. Hij , nog zittende in het busje, draait zijn raam  open en pakt rustig 16 kaartjes aan. Dus toch met iemand mee gelopen en inderdaad; een mooie hotelkamer voor maar 5 dollar per nacht! Dit is de beste kamer (en goedkoopste) die we gehad hebben tot nu toe. Twee bedden erin waarvan 1 bed een 2-persoons is, dikke matrassen met een hemelbed erboven, een goede w.c. een warme douche en bovenal  een satelliet-tv; okay dus! We hebben onze spullen neer gelegd en gingen op zoek naar wat eten. Lopende door de hoofdstraat horen we ineens iemand roepen; en wat denk je… staat Marije achter ons! Heey, wat leuk! We zijn natuurlijk meteen bij Seth en Marije (ontmoet in Mongolie) aangeschoven om flink bij te kletsen. De volgende dag hebben we ook samen doorgebracht.  We hebben een brommertje gehuurd en hebben in de omgeving rond gereden. Ronald was helemaal in zijn nopjes! Natuurlijk ff wennen, zo’n licht brommertje tussen je benen, maar de wind door je haar en de door jezelf geproduceerde uitlaatgassen, deden hem toch weer goed! Eerst zijn we bij een waterval geweest en daarna zijn we door allerlei dorpjes waar verschillende minderheden wonen gereden. Deze regio staat bekend om de vele verschillende culturen van deze mensen. Ze dragen ieder hun eigen klederdracht, die heel kleurrijk zijn. Ook is het een hele mooie omgeving. Bergen gevuld met allerlei verschillende bomen en vooral met rijstterrassen. Overal kronkelen riviertjes tussen de bergen door en ook kleine weggetjes die dan weer leuk zijn om te rijden. En groen, heel veel groen! De weggetjes zijn wel behoorlijk hobbelig en het is opletten geblazen waar en hoe je rijdt! In de dorpjes kom je in contact met de locals. We wouden via een binnendoor-route terug rijden naar Sapa.  Dit bleek echter moeilijker te zijn dan we verwacht hadden. De wegen lieten het niet toe en werden onbegaanbaar, zelfs voor de brommer. Dus moesten we weer helemaal terug. Ineens zagen we dat ons brommertje toch meer benzine slurpte dan we in de gaten hadden want de benzinemeter stond vet in het rood. Oeps, als we dat maar halen. Het was toch nog een behoorlijk stuk rijden, maar gelukkig haalden we het tot het volgende dorp om weerbij te tanken.

Vandaag hebben we te voet een stukje van Sapa verkent.  Dit was een mooie wandeling. Door een NP naar het dorpje CatCat. Omhoog, omlaag, omhoog….pfff! Op een gegeven moment liepen we op een erg mooi pad, langs een rivier, een beetje jungle-achtig. Deze hadden we wel af willen lopen maar we waren bang niet voor het donker terug te zijn, dus zijn we maar weer omgedraaid. Al met al, lekker gewandeld door mooie natuur. Morgen hebben we een relaxe-dagje. Lekker wat slenteren over de markt en door de rest van het dorpje. Om 17.30 vertrekt dan onze nachtbus naar Hanoi.

30 september 2009

De busreis van Lao Cai naar Hanoi viel niet tegen. Natuurlijk kun je ook treinen, maar dit is goedkoper. Het was een nachtbus. Vanuit Lao Cai vertrok de bus om 20.00 uur, we moesten hier dus nog ff wachten waardoor we mooi de tijd hadden om nog wat te eten. De stoelen in de bus konden niet helemaal plat maar wel redelijk ver achterover, dus slapen tijdens de rit ging redelijk goed. In het middenpad van de bus lag een soort matras van plastic.  Bij het betreden van de bus kreeg je netjes een plastic tasje en moest je dan dus ook je schoenen uit doen. Op je zitting lag een kussen en een dekbed zodat het warm zat was en ook vanwege de airco.

Rond 05.00 uur ’s morgens kwamen we aan in Hanoi. Nu moesten we eerst uitzoeken op welk busstation we gestrand waren. We vroegen aan iemand of hij in de lonely planet kon aanwijzen waar we waren en volgens hem waren we redelijk dichtbij het guesthouse waar we heen wilden gaan. Dus we pakten onze tassen en gingen lopen. Volgens onze reisbijbel moesten we de 1^e weg links afslaan dus, alhoewel dit verder leek dan de gids deed lijken, deden we dit. We liepen nu tussen nieuwe bebouwingen door, maar wel keken we uit op oudere huizen.  We moesten in het oudere gedeelte van Hanoi zijn dus zag het er goed uit. Daar aangekomen lag er een grote sloot waar gewassen in verbouwd werden tussen ons en de stad. Damn! Eerst wou ik er nog doorheen lopen, maar ik werd al snel gewaarschuwd dat je tot je middel in het water staat. Toch omlopen dus! Via een grote bouwput kwamen we uiteindelijk dan toch in de bewoonde wereld terecht. De vraag was alleen; waar zijn we nu dan precies?? We zijn even op een terrasje gaan zitten om bij te komen want we waren toch al een hele tijd aan het sjouwen met onze bagage. Het was misschien een uur of 06.30 uur  s’morgens en het was me toch druk!! Jeetje, wat een mensen! En wat een bedrijvigheid zo vroeg al! We hadden de barman gevraagd waar we heen moesten. Eigenlijk geloofden we hem niet. Het is een feit hier in Azie dat veel mensen totaal geen idee hebben waar ze wonen,  zijn of werken. Je kent het vast nog wel; de vakantieman! Mensen wijzen Spanje aan op de kaart terwijl ze in Noorwegen staan. Zo werkt het hier ook! Hoe dan ook; na veel gelopen te hebben stonden we buiten het bereik van onze kaart die in de Lonely Planet stond. Dan heb je dus echt geen idee meer waar je bent! We zijn dus maar in een taxi gestapt die ons netjes afzette bij het GH (guesthouse) wat we uitgezocht hadden. En dat was maar goed ook want de barman had toch gelijk, het was nog een heel eind lopen geweest!

Hanoi

Het eerst merkbare verschil in Hanoi is de hitte. Het is hier echt drukkend warm omdat de luchtvochtigheid zo hoog is. Zweten gaat hier vanzelf! Ook al doe je niks, zweten zul je!! Het is erg wennen; ook je darmkanaal kan er nogal last van krijgen, dus Ronald weer aan de schijterij. Erg vervelend dus!

Die avond en de dag erna hebben we wat rond gelopen in deze grote stad. We vinden Hanoi niks aan! Er is genoeg te zien, maar dat zijn merendeels musea, waar wij niet zo’n zin in hebben. Het is er druk, erg druk! Het lijkt wel of er een megagroot motortreffen is waar iedereen heen gaat. (dat klinkt dan wel goed!) Het stikt er van de motors (brommertjes), je kunt de straat amper oversteken. Je moet echt voetje voor voetje zetten en er maar op vertrouwen dat al het verkeer jou rechts en links voorbij rijdt i.p.v. dat ze je omrijden. De stoepen staan vol met geparkeerde brommers, dus wil je langs de winkeltjes lopen, dan loop je op straat en dus loop je niet relaxed. Daarbij hangt ook in deze stad natuurlijk erg veel smog! Nee, niet ons ding! We hebben hier 1 volle dag doorgebracht voordat we vertrokken naar Halong Bay.

Halong Bay

Deze trip hadden we geboekt vanuit Hanoi. In de LP (lonely planet) stond dat het niet veel goedkoper kan als je er zelf heen reist en aangezien Ronald toch niet helemaal lekker in zijn vel zit en de prijs inderdaad mee viel hebben we dit dus geboekt.

Rond 08.00 uur vertrokken we vanuit Hanoi richting Halong City, een rit van 4 uur.. Halverwege was er een stop om even wat te drinken, je benen te strekken of om naar de w.c. te gaan. Er zat een Belgisch stelletje bij ons in de bus waar ik (want Ro zat weer op de plee!) contact mee kreeg. Aan het einde v/d rit bleek onze groep in 2-en gesplitst te worden waardoor zij niet in onze groep zaten, wat wel jammer was. Toen we aankwamen moesten we nog even wachten voordat we op de boot konden. Eenmaal op de boot kregen we meteen onze kamer aangewezen waar Ronald erg blij mee was, nu kon hij weer naar de w.c.. Onze kamer was echt super! Een 2-persoons bed, een mooie badkamer met goede w.c. en douche; en dat op een houten boot! We hadden zelfs een balkon! Al snel daarna kregen we onze lunch aangeboden wat erg goed was. Meteen werd duidelijk dat we niet zo’n gezellig groepje hadden,balen dus!  We waren maar met 9 personen. Één gezinnetje, 1 stelletje en een eiselganger, en wij dan natuurlijk. Na het eten zijn we boven op het dek gaan zitten. Dit was heerlijk, lekker relaxe! Het was lekker warm, een wind waaide door je haar en het mooie uitzicht naderde. Yep, de bergen kwamen eraan. WAUW, dit is echt de moeite waard! (Ed, doen….!!!) De boot glijd heel rustig door het gladde water heen terwijl er overal om ons heen bergrotsen uit het water steken. Kleine, grote, spitse, ronde bergjes en ga zo maar door. Het duurde zo’n 2 uur voordat we een grot naderden. We zijn naar binnen gegaan en het bleek een grote druipsteengrot te zijn. Erg mooi! Natuurlijk worden er met een beetje fantasy allerlei vormen in gezien. Een buda, een schilpad of een wijzende vinger, alhoewel wij bij deze laatste hier toch iets anders in zien (zie foto)! Na deze bezichtiging konden we gaan kayakken. Dit was super gaaf! We kregen één uurtje de tijd om naar een grot te gaan.  We zaten natuurlijk samen in 1 kayak, dus Ronald moest peddelen voor twee. Het water was rustig en glad, en al snel peddelde mijn grote sterke vent onze voorgangers voorbij (tijdens deze actie hoefde hij niet naar de w.c).  Onder de grot door was ontzettend mooi, maar eenmaal er doorheen kwamen we in een rustige poel waar echt niemand was. Het was zo rustgevend. Wij, op het gladde water, omringd door bergen met allerlei bomen en struiken, je hoorde de vele vogels en insecten…….. Echt SUPER!!

Bij de kayakkenverhuur lagen grote fuiken. In één ervan zaten een soort haaien. Even een fotootje maken dachten we. Ronald steekt zijn hand uit om de vissen naar de oppervlakte te lokken, maar meteen kregen we commentaar. Are you crazy? Do you want to lose youre arm? Ze lieten even zien hoe gevaarlijk deze vissen zijn door er met een touw boven te zwieren.Inderdaad, ze sprongen omhoog met flinke kracht en hapten er flink op los. Oeps!!! Van daaruit zijn we met de boot naar een klein strandje gegaan om te zwemmen. Lekker even afkoelen. Niet dus! Het water was zo warm.., maar wel erg lekker! Toen ook andere boten daar aanmeerden zijn wij weer gegaan om gewoon voor anker te liggen; onze overnachtingsplaats. Hier kon je alsnog van de boot afspringen en lekker relaxen. Natuurlijk hebben we de zonsondergang goed bekeken die erg mooi was over deze mooie karstgebergten. Na een lekkere douche kregen we ons diner waarna de tijd aan onszelf was om ons te vermaken en een feestje te bouwen. NOT!! Ons gezelschap was niet zo vrolijk dus we hebben gewoon zitten kletsen over ditjes en datjes. Toen de anderen eenmaal in bed lagen stonden we samen op het dek te staren naar andere boten waar we discolichten zagen en muziek vandaan hoorden komen. Damn; we are on the wrong boat!!

De volgende morgen vaarden we naar Catba Island. Na een half uurtje bussen kwamen we aan in het gelijknamige park. Hier kon je de bergen op klimmen naar een uitzichttoren. Dit was een klim van zo’n 45 minuten en erg gaaf. Het was een smal pad over rotsen en door dicht begroeid gebied. Hier en daar een gemaakt trappetje ertussen om de hoogte te overbruggen. De toren ben ikzelf niet op geweest omdat ik dacht dat het te steil voor me werd en je er echt je handen nodig had. Ronald heeft dit laatste stukje natuurlijk wel gezien en het blijkt een heel mooi uitzicht geweest te zijn over het hele eiland. Van daaruit zijn we door gereden naar ons hotel voor die nacht. ’S Middags konden we naar Monkey Island. De anderen van onze groep wilden er niet heen dus onze reisleider baalde duidelijk dat hij alleen voor ons dit moest regelen. Boeien…! We hebben ervoor betaald, dus we willen er ook heen! Hij regelde 2 brommertjes, reed ons naar de haven en zette ons op een boot. Een boot die niet ging varen! Hebben wij weer! Na een ¾ uur gewacht te hebben toch maar eens vragen. Ineens kwam onze reisleider weer en werden we op een kleine motorboot gezet. Yes, deze bracht ons meteen naar het eiland toe. De boot was gemaakt van bamboo en dicht gesmeerd met een soort van teer. Een geinig bootje. Monkey Island is een klein eilandje met een nog kleiner strandje. We hadden een handdoek mee genomen maar gingen uiteindelijk  niet  zwemmen. We zijn via een klein pad de rotsen op geklommen. Dit was gaaf! Het pad ging eerst steil omhoog en later verdween het in de struiken en tussen de bomen door. Je kon op een gegeven moment dan ook niet meer rechtop lopen. De rotsen waren poreus en zaten vol gaten. Ook waren ze heel spits aan de bovenkant. Hier moest je niet vallen want dan zou je open liggen. Onderweg kwamen we langs punten waar we een super mooi uitzicht hadden over het eiland zelf, met zijn rotsen en strandjes, en ook keken we uit over Halong Bay. Op een gegeven moment keken we ook uit op een lokaal dorpje. Kleine houten hutjes met rieten daken. Ons pad leek bij dit dorpje te eindigen en het leek ons leuk om hier een bezoekje te brengen.  We volgden dus het pad maar eenmaal aan het einde stond er een stalen poort, en helaas…. met een groot hangslot erop! We hadden er langs gekunt door de struiken heen, maar het was ons duidelijk dat deze bewoners niet op bezoek van een paar toeristen zaten te wachten.

Terug op het strand hebben we nog wat gelopen en daarna was het tijd voor een flesje water. We zaten op een houten bedje toen er apen op het strand kwamen. Het was een mooi gezicht. Het was ook meteen duidelijk welk aapje de baas was. Ineens voelde Ronald wat op zijn schouder. Hij draaide zich om en merkte dat er een aap achter hem zat. Echter, de aap schrok van Ro’s actie, en rende snel weg. Daarmee kraste hij met zijn nagels in Ronald zijn schouder, het waren een paar kleine krasjes. Wij stonden automatisch op waardoor onze handdoek vrij lag om te pakken; dat deed deze aap dan ook. We dachten al; die zijn we kwijt! De aap ritste het zakje, waar onze handdoek in zat, open en haalde hem eruit. Hij bekeek hem eens goed en het was meteen duidelijk dat hij geen interesse had in deze lap stof en liet hem dus liggen. Gelukkig, hebben wij onze handdoek terug!

Inmiddels hadden andere apen de spullen van een paar zwemmers ontdekt. Je snapt hem al, ook hier wouden ze mee aan de haal gaan! Er werd heel wat moeite gedaan om de apen weg te jagen wat uiteindelijk dan ook lukte. Nu moesten we weer terug naar het Cat Ba eiland, maar we wisten niet hoe. Er lag een boot die gehuurd werd door een paar jongens die relaxe aan het vissen waren. Met hun konden we terug varen naar de haven. De kapitein v/d boot had meteen met onze gids gebeld die weer geregeld had dat er 2 brommers voor ons klaar stonden om ons naar ons hotel terug te brengen… allright!!!

Na het eten gingen we naar de kroeg. Er waren redelijk wat toeristen op het eiland doordat de overnachtingen op de boot gecanceld waren. Dit was uit voorzorgsmaatregel vanwege de naderende tyfoon. (wij dus geluk gehad!) Dit vonden wij niet erg want nu zat de kroeg vol met toeristen wat erg gezellig was. Eindelijk weer eens goede muziek, goed gezelschap en plaats om te dansen! Dat heb ik dan ook gedaan. Ronald is helaas na een uurtje toch weer de w.c. gaan opzoeken waarna hij terug gegaan is naar het hotel.

De volgende morgen gingen we weer op de boot om terug te keren naar het vaste land. We hoorden flink wat mensen klagen want ze hadden helemaal niks gezien van Halong Bay. Dit was dan ook wel balen voor ze want er was nog niks merkbaar van de naderende tyfoon. Vanuit Halong City zijn we weer op de bus gestapt richting Hanoi. Halong Bay was echt de moeite waard; erg mooi!

Guesthouse Manh Dung (Hanoi)

Hier hebben we geen goede ervaring mee!

Voordat we vertrokken naar Halong Bay hadden we een tour geboekt naar het Babe-park in het oost-noorden v/h land. Er werd al duidelijk gezegd dat het moeilijk was om hier meerdere mensen voor te vinden aangezien het nu het laagseizoen is en niet veel mensen die kant op reizen. Deze trip zou alleen doorgaan bij een deelname van op zijn minst 4 personen. Wel hadden we een aanbetaling gedaan.

Eenmaal terug in Hanoi kregen we geen reactie of niks. Wijzelf wilden eigenlijk onder deze afspraak uit. We hadden nu een tour gedaan en hiermee ervaren dat het echt veel fijner en goedkoper is als we zelf reizen. Dus maar even navragen of ze mensen gevonden had. Ja, dat had ze. Wij dus balen. Maar we hadden haar zelf deze opdracht gegeven en konden er dus ook niet onder uit. Toch hadden we er geen goed gevoel bij en dachten we dat ze ons aan het lijntje hield want als we vragen stelden over het hoe en wat kon ze geen antwoorden geven. Er zouden 2 mensen zijn………… enfijn heel veel gezeik en een dag later bleek dus dat ze ons echt heeft voor gelogen om ons zo aan het lijntje te houden. Hierdoor moesten we een dag langer in Hanoi blijven. Natuurlijk hebben we meteen onze spullen gepakt en zijn we naar een ander hostel gegaan.

S.O.S.

Een dag extra in Hanoi vonden we dan wel niet leuk, maar het was wel goed. Ronald was nog steeds aan de diarree. Al 5 dagen lang! Ook daarvoor was het regelmatig raak, het komt dus regelmatig terug. Voordat we vertrokken naar Halong Bay is hij begonnen met het innemen van O.R.S., een zoutoplossing om uitdroging en reizigersdiarree tegen te gaan. Dit had nog steeds niks geholpen. Misschien dat een doctorsbezoek toch niet verkeerd zou zijn. Dus na het raadplegen van de Lonely Planet zijn we naar de kliniek S.O.S.-International gegaan. Ronald heeft flink wat medicijnen voorgeschreven gekregen. Een antibiotica-kuur, een zoutoplossing, een kuur voor bescherming van de maag en nog een oplossingsmiddel tegen uitdroging. Pffff…. Het is nogal! De kliniek zag er goed uit. Heel steriel en alleen maar Engels sprekende mensen. Het was een duur gebeuren, maar gezondheid kent geen grens! En daarbij, natuurlijk zijn we goed verzekerd!

Ronald is dezelfde avond nog met de kuren begonnen en het was dan ook onmiddellijk merkbaar dat de medicijnen werkten. Gelukkig!!!

Babe National Park

Een dag reizen was het naar Babe. Eerst met de taxi naar het busstation. Dan een minivan naar Bac an (4 uur) om weer over te stappen in een lijnbus naar Cho Ra (2 uur). Van daaruit moesten we nog een half uurtje op de brommer naar Babe. Deze dag gaf ons uiteindelijk veel stresch. Wat een gezeik zeg; je word belazerd terwijl je er zelf bij staat! We hadden een  ticket gekocht van Hanoi naar Babe voor 100.000 Dorm de man. Halverwege stopte de minivan en werden we op een andere bus gezet. Natuurlijk was er niet door gegeven dat we voor de hele reis betaald hadden en dus moesten we voor dit laatste stuk ook weer 100.000 Dorm betalen. We probeerden dit  duidelijk te maken maar door de taalbarrière lukte dit niet en uiteindelijk hebben we maar gewoon betaald. Grrr……..! Toen we eenmaal aankwamen op onze eindbestemming bleek er maar één guesthouse te zijn, dus weinig keus. We vroegen (wel 6x) naar de goedkoopste kamer en werden er heen gebracht. De volgende morgen bleken er nog 2 gasten te zijn die zich laat hadden ingecheckt. Inge en Pieter (2 Belgen) bleken minder te betalen  dan wij dus zijn we meteen verhuisd naar de goedkopere kamer. De Belgen hadden een chauffeur met een jeep gehuurd en maakten een trip door het noorden heen. Met zijn vieren zijn we naar het Babe park gegaan. We zijn in de door hun gehuurde jeep gestapt om ons naar het startpunt te brengen. Hier moesten we een longtail-boat huren en onze vaartocht kon beginnen. Babe is een supermooi park. We vaarden over een rivier tussen de bergen door. De bergen waren volop begroeid met allerlei verschillende soorten bomen waarvan sommigen over de waterrand heen hangen. Wortels groeien boven de grond en kronkelen alle kanten op. Na een stukje varen kwamen  we bij een grote grot waar we aanmeerden. Hier konden we doorheen lopen. Het waren druipsteengrotten waar het stikte van de vleermuizen. Stinken dat ze doen! Je had hier mooie uitzichten over het water heen. Van daaruit gingen we verder naar het volgende stoppunt. Hier waren grote watervallen. Heel breed stormde het water hier naar beneden. Hier konden we ook wat eten. Na de lunch gingen we weer verder met de boot. Nu vaarden we een stukje terug om zo naar een groot meer te varen. Vroeger waren dit ooit 3 meren en zo worden ze nu ook nog steeds benoemd. Tijdens deze tocht zijn we nog meerdere malen aangemeerd om een eilandje te bezoeken, om naar een ingesloten meertje te gaan of om ontzettend grote bomen op te zoeken. In de LP stond beschreven dat er veel vogelsoorten zijn door het subtropische klimaat. Helaas hebben we maar 1 apart gekleurd vogeltje gezien. Tja, dieren kun je niet sturen he. Wel hebben we veel  kleine vlinders gezien en natuurlijk was de natuur zelf er echt heel mooi!

Eenmaal terug bij ons GH bleken Inge en Pieter meteen weer door te reizen met hun privé-chauffeur. We hadden het gezellig gehad samen en overwogen even om met hun samen verder te reizen. Het ging allemaal zo snel dat we er toch voor kozen om te blijven.  Nu was het tijd om wat te eten, eerst maar even vragen wat het kost voordat we ons 2^e diner bij hun bestellen. Een diner kostte 160 (dznd) en dat is echt veel tre veel. Binnen 1 minuut praten zakte de prijs al naar 100, wat nog steeds veel te veel is. We waren eigenwijs genoeg om hier niet op in te gaan en gingen een stukje lopen richting het dorpje. Eten konden we er niet krijgen en dus moesten we deze avond teren op een zak chips en een paar biertjes die we dronken in het café er tegenover. We besloten om de volgende dag onze poot stijf te houden voor wat betreft de rekening van ons GH. We wilden de kamer van 300 niet betalen en voor het diner wilden we nog geen 100 betalen. Hier gingen ze niet mee akkoord. Wij zijn rustig gaan zitten, hebben een (zelf meegebrachte) cola gedronken, een sigaretje gedronken en we bleven rustig. Uiteindelijk wilde ze er toch over handelen  en hebben we een schappelijke prijs betaald. YES, we made it, we zijn trots op onszelf! Het duurde even, maar dan heb je ook wat. En nu voortaan van het begin af aan goed onderhandelen; weer wat geleerd!

Op naar Hanoi, alweer….! We waren al een tijdje in Vietnam terwijl we nog steeds in het Noorden zitten. Eigenlijk zouden we met de bus naar beneden reizen, maar aangezien in het midden v/h land de tyfoon was geweest besloten we dit stuk over te slaan. Jammer, maar we willen geen ramptoeristen zijn en ook wegens tijdsgebrek besloten we een binnenlandse vlucht te nemen direct naar Saigon.  Gelukkig konden we ons vanuit deze bus bij het vliegveld uit laten zetten en snel checkten we of er nog plaatsen vrij waren. Helaas………, we moesten wachten tot de volgende morgen. Het was al laat en dus hebben we overnacht bij het vliegveldhotel.

Saigon (Ho Chi Min City)

Eenmaal aangekomen op het vliegveld en onze bagage bij elkaar gepakt te hebben konden we met de lijnbus naar de stad. Hier hebben we eerst op een terrasje wat gegeten en gedronken om daarna een hotelletje te gaan zoeken. Na een rustmoment zijn we de toeristenstraat doorgelopen en natuurlijk op enkele terrasjes beland om te genieten van een biertje. De volgende gingen we naar het oorlogsmuseum. We zijn rustig aan opgestaan en met een kleine plattegrond van dit stadsdeel zijn we al zoekende richting het museum gelopen. Onderweg kwamen we een andere backpacker tegen: Toby, een 22-jarige Duitser. Op dat moment was het 12.00 uur en we wisten dat het museum gesloten was tussen 12.00 en 13.30 uur dus gingen we op een terrasje zitten. Toby blijkt een relaxe leuke jonge gast te zijn en we lopen na zo’n 1 ½ uur samen door naar het museum.

Het oorlogsmuseum is erg indrukwekkend. Het is een redelijk groot museum met voornamelijk veel foto’s. Deze foto’s zijn gemaakt op en om the battlefield door gesneuvelde journalisten. Ook staat er veel tekst geschreven, maar de foto’s zeggen  genoeg! Afbeeldingen van mensen die onder schot staan, dood zijn, gemarteld worden of de gevolgen dragen van de oorlog. Er werd toendertijd veel gebruik gemaakt van chemische stoffen om mensen te doden. Letterlijk een verdelgingsmiddel. Nu nog steeds leven er veel (jonge) mensen die totaal misvormd zijn doordat hun moeder blootgesteld was aan deze chemische stoffen. Echt de gekste dingen zie je; mensen met gezwellen op de vreemdste plaatsen enz. Ook erg indrukwekkend zijn de nagebootste gevangenissen en de manier waarop mensen  gemarteld zijn. Ik zal jullie de verhalen besparen want op een gegeven moment werd het gewoon bijna te veel. Al met al erg indrukwekkend!

Daarna hebben we samen gegeten en zijn we weer op het terras beland tot in de late uurtjes. Halverwege de avond zijn we nog naar het park gegaan waar we een afspraak hadden met Guwen, een Vietnamees meisje. Ook hier word ’s avonds buiten in de parken gedanst en Guwen hadden we gisteren hier leren kennen. Dansen dus! Ik geloof dat Toby dansen niet leuk vond, maar al met al was het een heel gezellige avond.

Cu Chi tunnels

Dit was een tour die we met zijn 3-en geboekt hebben. Uiteindelijk hebben we meer in de bus gezeten dan dat we echt wat gezien of gedaan hebben. Wat hebben we hiervan geleerd?? Boek nooit meer een tour!! (voor de 2^e keer!) Maar goed; eerst gingen we naar een tempel. Deze tempel is van een apart geloof, zij geloven namelijk in meerdere geloven tegelijk, dus in alle goden. Het was een andere tempel dan de gebruikelijke die je hier overal ziet, maar uiteindelijk is het…….. just another fucking tempel! Daarna gingen we naar de Cu Chi tunnels en nu word het interessanter. Natuurlijk kon je door een (kort) stukje tunnel kruipen, maar ze lieten ook allerlei verschillende boogie-traps zien. Dit waren vooral veel soorten valkuilen die erg gemeen waren.Je kon er schieten en je kreeg er een stukje informatiefilm te zien over de Vietcong war. Natuurlijk ben je op een stuk land waar ter plekke gevochten is en daardoor (+ de info v/h museum) krijg je een idee van hoe het geweest moet zijn.

Die avond zijn we weer op een terras beland en voordat we er vanaf kwamen was het alweer erg laat. Onze hoteleigenaar moesten we iedere nacht wakker bellen om ons binnen te laten. De eerste avond hier wisten we niet eens in welk hotel we eigenlijk zaten. Aangezien hier (mini)hotel naast hotel staat moesten we gokken op welke bel we nu zouden drukken; pfff…. Goed gegokt. De 2^e nacht bleek onze jongen liefdesverdriet te hebben en zich een stuk in de kraag gezopen te hebben.

De 3^e dag was een uitslaapdag en een lambaldag, wat ook eens lekker is. Die avond gingen we naar de waterpuppetshow; een typisch Vietnamese voorstelling. We vertrokken wat laat en liepen ook nog verkeerd waardoor we net iets te laat kwamen. Maar gelukkig konden we toch nog naar binnen. Het was een erg grappig iets. Poppen die door het water heen en weer gingen op volle snelheid.  Rechts en links ervan zaten mensen die hun stemmen waren. Er werd gezongen en een verhaaltje verteld, wat wij natuurlijk niet verstonden. Poppen, slangen, draken enz. vlogen op rap tempo het water door. Erg grappig.

Gisteren hebben we de bus genomen naar Vang Tau om vervolgens door te gaan naar Ho Coc, een verlaten stuk mooi strand. We zaten in de bus en dachten; oooh vanmiddag liggen we lekker op het strand! En inderdaad, die middag stonden we aan het strand; in de zeikende regen! Hebben wij weer!! Toen we aankwamen in Vang Tau begon het net te regenen. Van hieruit moesten we met een brommer doorrijden naar Ho Coc, een tocht van een dik uur. Eerst probeerden we te wachten tot de regen voorbij was. De regen hield aan en dus hebben we onze regenjassen maar te voorschijn gehaald en zijn we aan de tocht begonnen. Ik vond het geweldig! We kwamen door dorpjes heen en zagen mensen op het land werken. We reden een stukje langs de kust en dan weer langs beboste heuvels met grote rotsen ertussen. Regen of niet, het was een leuke tocht!

Ho Coc blijkt inderdaad verlaten te zijn. Er word flink aan de weg getimmerd want overal zijn ze grote resorts aan het bouwen voor het toerisme wat hier beslist komen gaat. Wij kwamen uit op een goedkope variant hiervan. Het is ook duidelijk waarom; alles heeft achterstallig onderhoud. We kregen een leuk hutje toegewezen met een rieten dak, erg leuk. Tijdens het avondeten bleek dat er nog 2 gasten waren, 2 Engelsen die niet echt open stonden voor contact. Na het eten kregen we geen drinken meer en zaten we met zijn 2-en op de’n droge. Toen zijn we dus maar naar een ander hotel gelopen en daar hebben we gezellig wat gedronken.

Vanmorgen hadden we onze wekker op 6 uur gezet om de dag te beginnen met een frisse duik in zee. Gelukkig was het nu weer droog en kregen we een mooie dag met zon. We hebben lekker gezwommen in de zee, gezwalkt over het strand, gelopen door de bossen, weer gezwommen en nu zit ik heerlijk aan het strand achter mijn laptop dit te schrijven. Over een half uur gaan we weer op de brommer terug naar Vung Tau om morgen onze tocht voort te zetten naar de Mekong Delta.

16 oktober 2009

Op het moment dat ik de laptop dicht klapte begon het weer te regenen. Noujha…, het kwam met bakken uit de hemel vallen. Damn, hebben wij weer! Eerst moesten we op de motor naar een dorpje, zo’n 6 km. verderop. Een korte rit, maar wel door de regen dus.  We hadden twee mannen geregeld en ze stonden netjes op ons te wachten. Toen we wilden opstappen vroegen ze of ik op de andere motor achterop wilde gaan. Aangezien er op die motor geen voetsteuntjes zaten was het oke dat ik toch op die andere motor zou stappen. We vertrokken en al snel raakte Ronald achterop.  We stopten om te zien waar ze bleven en even later kwamen ze er aan. Ronald lag in een deuk en ik zag wel waarom. De motor liep duidelijk op zijn laatste druppels benzine! Met horten en stoten kwamen ze voorbij. Nu wisten we waarom zou wilden dat ik op die motor zou stappen! Een stukje verder had de motor echt zijn laatste druppel  benzine gebruikt en stopte hij. Mijn chauffeur wilde hem voort duwen met de voet, maar dit vond ik maar niks. Alleen met zijn 2-en op de motor was deze motor al zo gammel als wat. Ik voelde hem aardig waggelen tijdens de rit. Gelukkig was het nog maar zo’n 500 meter voordat we er waren. Hier was het even wachten om vervolgens op de bus te stappen, terug naar Vung Tau.

De volgende dag wilden we eigenlijk meteen doorreizen naar de Delta Mekong, maar aangezien we tandemfietsen zagen staan hebben we deze gehuurd om weer eens een actief dagje te hebben. Vung Tau blijkt dan best een leuke stad te zijn, we konden het hele (schier)eiland rond fietsen. Natuurlijk zie je hier aan de zee veel  vishandel. Door de stad heen waren vele kleine wijken die ieder weer hun charme hadden. Er  zijn vele tempeltjes en ook kerken. Ja hier wonen veel christelijken. Zo staan er overal  veel megabeelden van Jezus met één in het bijzonder. Langs de kust en op een berg staat een Jezus-beeld met zijn armen wijd gesprijd over de zee heen. Het beeld is zo’n 50 meter hoog. Natuurlijk zijn we hier heen gegaan en toen bleek dus dat je ook in het beeld kunt. Je kunt naar boven klimmen en op zijn armen gaan staan waardoor je een supergaaf uitzicht had over de baay heen.

Eenmaal onze ronde gefietst te hebben was het tijd om te checken hoe we hier vandaan konden komen. We konden een directe busverbinding krijgen naar Con Tho, de hoofdstad van de Delta Mekong. Wel vertrok deze bus al om 4.30 ’s nachts. Dat word dus op tijd naar bed gaan.

Gelukkig vonden we, ook op dit tijdstip, een motormannetje die ons naar het busstation kon brengen. We dachten dat dit een rit zou zijn van zo’n 3 uurtjes maar op het station zeiden ze dat het 5 uur bussen was. Het viel een beetje tegen want uiteindelijk hebben we zo’n 9 uur in de bus gezeten; onze langste busrit ooit! Die avond liepen we dus door Can Tho, op zoek naar een office of een mannetje waar we een Mekong-tour bij konden regelen. Vanuit Saigon kon je een 3-daagse tour boeken die eindigt in Cambodja. Nou bleek dit van hieruit niet te gaan. Raar, je zit al aan de Mekong, en dan kan dit niet….? Maar goed, uiteindelijk hebben we iemand gevonden om een dagtrip over de Mekong te maken.

Delta Mekong

Dit was een erg leuke dag. We werden om 5.30 opgehaald een naar ons bootje gebracht. We konden met zijn 2-enlangs elkaar zitten en achter ons  zat onze kapitein om ons  over het water te sturen. Overal langs en aan het water was al volop bedrijvigheid. De zon kwam op en zag je over het water glitteren. Onze eerste stop (op het water) was bij de floating market. Bootjes vol geladen met fruitwaren e.d. dobberden tegen ons aan en natuurlijk hebben we ook wat gekocht. Verder varende stopte onze kapitein regelmatig om fruit van de bomen langs de kant te plukken. Zo kregen we grapefruite, mandarijnen en ananas aangeboden. De rivier is hier nog vrij breed, hij kijkt bruin en er drijft hier en daar een dode rat of hond in rond. Weer een stuk verder komen we aan bij de 2^e floating market. Het is echt leuk om midden tussen de handelende bootjes te liggen. Weer verder meerden we aan om een nudel-fabriek(je) te bezichtigen. Nouja, fabriek..? Dit was gewoon buiten en je kon hier zien  hoe nudels voor in de soep gemaakt worden. Wel apart! Weer terug op de boot vaarden we over zijriviertjes van de Mekong die steeds smaller werden. Je kon dan ook echt goed zien hoe de mensen hier aan het water leven. Overal zag je paalhuizen met bootstalletjes ervoor. De mensen doen alles op, in en langs het water. Op een gegeven moment zijn we weer aangemeerd en konden we dus aan land. Nu konden we een heel stuk langs het water lopen en zagen we deze levensstijl vanaf hun kant. Het was er best dicht begroeid met allerlei fruitbomen en hier tussenin zag je weer kleine houten hutjes staan. Weer terug op de boot vaarden we over smalle riviertjes. Vanaf de kanten groeien de bomen half over het water heen wat een erg mooi gezicht is. Net toen we tegen elkaar zeiden dat het mooi was dat we amper toeristen hadden gezien meerden we aan bij een restaurant wat vol zat met andere toeristen. Hier konden we ook slangen eten, dit hebben we niet gedaan. Hahga. Van hieruit was het nog een uurtje varen en rond 13.,00 uur waren we weer terug bij  ons guesthouse. Even een pauze dus want om 14.00 uur vertrok onze bus naar Chau Doc. Rond 177.00 uur kwamen we daar aan. De volgende morgen vertrok onze fastboat naar Cambodia om 9.00 uur.

We werden weer opgehaald en moesten bij de boot een tijdje wachten voordat we aan boord konden. We waren lekker aan het kletsen met wat Australiers toen we ineens bekende stemmen achter ons hoorden. Wat denk je wie er achter ons zaten……; Seth & Marije natuurlijk! Heela, lachen!!

De grensovergang naar Cambodja was relaxe. Op de boot moesten we de inmiddels bekende papieren invullen voor de grensovergang, maar ook voor de visum’s. Vlak voor de grens stopte de boot. Hier moesten we ongeveer een uurtje op een terrasje doorbrengen. Daarna vaarden we een stukje verder en bij de grensovergang zelf moesten we een stempel op  onze nieuwe stickers laten zetten; that’s it!! Daarna was het nog zo’n 3 uurtjes varen en een uurtje bussen totdat we in Phnom Penh aankwamen.

Vietnam algemeen

Land van motoren

Heel veel ratten

Irritante mensen in het noorden; echt NIET leuk!

Mooie natuur

Gevaarlijk rijdende chauffeurs

Zweterig heet

Verkeerd gereisd

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Euro                                   26.000 Dorm

Fles water 1 ½ liter              8.000 Dorm

Fles Cola 1 ½ liter               16.000 Dorm

Bier 600 ml.                          18.000 Dorm

Westerse maaltijd               70.000 Dorm

Lokale maaltijd                    45.000 Dorm

Marlboro                               20.000 Dorm

Lokale sigaretten                6.000 Dorm

Hotelkamer                          5 - 10 dollar p.n.p.k. (kamer)

------------------------------------------------------------------------------------------

Frans & Yvonne

Hoe gaat het met de sloop v/h huis? En op het werk, bevalt de verandering je Frans?

Susanne

We hoorden dat je geslaagd bent voor je motorrijbewijs; PROFICIAT!! En nu samen knallen!

Bas & Geertje

Proficiat met de geboorte van jullie dochter Raven. Geniet van elkaar!

Chris & Esther

Proficiat oom en tante!

Roy

Hoe gaat het met je motorlessen? Al geslaagd?

Vera

Supergaaf! Geslaagd voor de bijzondere verrichtingen! PROFICIAT!!

Collega’s Ronald

Hee collega’s, Hiero alles geweldig, we genieten er van hier. Wel heel erg, het nieuws dat we van Sjeng hebben ontvangen. Leuk dat we van jullie ook reactie’s krijgen.  Enne……., ja een Bossche Bol zou er wel in gaan!

Collega’s NLW

Wat leuk dat jullie onze verslagen uitprinten en dus waarschijnlijk ook lezen! Hoe is het daaro? Druk…, of valt het mee? Zijn er veel veranderingen of gaat het zijn gangetje allemaal? Niet te veel ouwehoeren he!

Ed

Ik lees dat je al geboekt hebt naar Zuid Afrika. En dat is ook heel mooi (ook geweest!). Maar Vietnam is zeker ook de moeite waard, maar het loopt natuurlijk niet weg! Kan volgend jaar ook nog!

Seth & Marije

Waar zitten jullie nu?

Louwie

Ja inderdaad, het schrijven van deze verslagen nemen stiekem nog (te) veel tijd in beslag. Toch vind ik het fijn om te doen. Zo kan ik onze belevenissen altijd terug lezen. We maken zo veel mee, dat ik bijv. nu al bijna vergeten ben hoe het de eerste week was. Alle indrukken die je opdoet moeten ook verwerkt worden en door deze op te schrijven lukt dat beter.