China

7 september 2009

Xian

De treinreis van Beijing naar Xian verliep  goed. We hadden de luxe versie van reizen geboekt. Je hebt keuze tussen hard seat, soft seat,  hard sleeper en soft sleeper. Van goedkoop naar duurder, van onconfortabel naar luxe. Wij hadden de laatste dus. Alle andere opties waren vol geboekt. Op zich wel lekker, maar wel duur dus.

Xian is “just another big city”. Een vuile stad met (heel) veel smog en drukte. Het viel een beetje tegen hier, wat we eigenlijk ook wel wisten. Maar je komt er langs en het terracottaleger is wel zo bekend….. Bekend is het inderdaad, maar het stelt niet zo heel veel voor. Gelukkig hadden we de tip gekregen om eerst hal 2 & 3 te bekijken en hal 1 als laatste te bezichtigen. Anders zou het tegen vallen. En inderdaad werd het in deze volgorde steeds mooier. De beelden en foto’;s zoals je ze ziet in de media laten dan ook alles zien. Zoals het daar is, is het ook; en niet meer!

Verder zijn we nog in het Banpo-museum geweest. Hier zijn ooit de beginselen van een oer-dorp opgegraven. Ook dit viel tegen. Je kon zien dat dit ooit een leuk museum geweest is, maar nu is het helemaal verwaarloosd. Jammer. Voor mensen die geïnteresseerd zijn in archeologie (Ron!!) zijn dit toch 2 leuke musea.

Om de stad Xian is tijdens de Qing Dynastie een muur gebouwd (zoals bij vele steden). Echter, Xian heeft de best bewaarde muur van China. Een bezoekje waard dus. Eenmaal op de muur kon je een fiets huren om rond te fietsen  (16 km.). Yep,  je kon ook een duo-bike huren. Dus wij, als echte tandemspecialisten, hebben een uur gefietst om de ronde compleet te maken.

De avonden in Xian waren erg gezellig. We zaten in een hostel waar wat meer geleefd werd. Er was een biljart, je kon er gewoon tv kijken of een dvd-tje opzetten. Het was er dan ook wat drukker; niet alleen met backpackers, maar ook met locals. Hier hebben we lekker zitten kletsen en was een avondje bierelieren weer echt op zijn plaats. Ik kon wel merken dat ik de “Hustler-hoeveelheden” niet meer gewend ben!! (Te) Zat gedronken dus, maar wel keiei gezellig!

Treinreis Xian - Xichang

Op 3 september vertrok onze trein naar Xichang om 22.20 ’s avonds. Dit keer hadden we de goedkoopste optie geboekt; hard seat dus! Dit is dan weer het andere uiterste want dit was een treinreis van bijna 27 uur. Maarja, en het is goedkoop en je zit midden in de “ Çhinese lifestile”. En dat hebben we geweten ook!!!Het begon al in de wachtrij. Wat een getrek en geduw om als eerste in de trein te kunnen; en dat terwijl je gewoon een coupe- en stoelnummer gekregen hebt. Eenmaal in de trein blijft het een drukte van jewelste. Iedereen heeft veel bagage bij zich en het is dan ook proppen om alle tassen in het bagagerek te krijgen. Moet je je voorstellen; één treinwagon met zo’n 180 Chinezen en 2 Westerlingen! Je begrijpt wel dat we (weer) goed bekeken werden. Een hard seat, de naam zegt het al; harde zittingen en ontzettend recht! Er waren 16 zitjes; links 2x 3 op een rij en rechts 2x 2 op een rij. Dan waren er ook nog mensen die geen stoel hadden maar een staanplaats. De coupe was echt overvol! De reis begon al goed want meteen aan het begin van de trip gingen de lichten uit, en dus ook de airco (die zat er dan wel weer in!). Zweten was het, we waren echt zeikenat!! Eerst dachten we dat dit zo hoorde omdat we toch de nacht in gingen, maar gelukkig was dit niet zo en gingen na een uur de lamp en de airco weer aan. En nu slapen dus. De Chinezen zie je de gekste standjes innemen om in slaap te komen. In elkaar, om elkaar, half op elkaar, geknield op de grond en zelfs liggend onder de bankjes. Ook de ruimtes tussen de coupe’s in lagen vol met mensen. We probeerden ook maar allerlei standjes maar we schoten gewoon in de lach want het lukte ons echt niet om zo in slaap te komen. Geen nachtrust dus! Overdag werd ook weer duidelijk hoe smerig Chinezen (kunnen) zijn. Het gerochel gaat gewoon door, ook in de trein! Let dus op waar je je tas neer zet want voor hetzelfde geld ligt er een grote vieze speekselplakaat! Ook kun je je vast wel bedenken hoe de hang-w.c. er uit zag, of rook, na 27 uur treinen. Bah! Tegen de avond merkten we dat we geen nachtrust gehad hadden en begint de hele reis supervervelend te worden! Je zit de uren af te tellen en de Chinezen kun je wel uitkotsen. Je rug en schouders gaan zeer doen en je weet je geen houding meer aan te nemen; zitten, staan, zitten….! Hehe, rond 1 uur de volgende nacht, bereikten we eindelijk onze eindbestemming; Xichang. En nu maar hopen dat we een slaapplaats kunnen vinden want we hadden niks geboekt. Gelukkig was dit geen probleem. Bij het uitstappen stonden er natuurlijk allerlei taxichauffeurs.  Deze voorbij gelopen te zijn stond er een ouder dametje die ons meenam naar haar huis. Ze had een apart kamertje met bed en een w.c. Hier konden we slapen voor maar 40 yuan (4 euro). Ze runde een eigen winkeltje en we werden echt vriendelijk onthaald. Na een biertje gedronken te hebben zijn we dus snel gaan slapen.

Lugu Lake

De volgende morgen zouden we gaan bussen om onze bestemming; Lugu Lake te bereiken. Een rit van 7 uur, hobbelend in een bus. Een mooie reis die ons echt de bergen in rijdt. Hoe verder de reis gaat, hoe mooier hij wordt! Bergen, rotsen, kliffen en rivieren met zijn beddingen zijn te zien. Eenmaal aangekomen bij Lugu-Lake worden we afgezet in een dorpje aan de andere kant van het meer dan we willen zijn. We kunnen met een auto verder en worden op een kruising afgezet. Van hieruit moesten we een minivan aanhouden om ons verder te brengen. Deze zou dan 40 yuan kosten. Door de taalbarrière hebben we de eerste lift 40 yuan betaald, wat eigenlijk niet nodig was. Toen we dit beseften waren we te eigenwijs om nog eens 40 yuan te gaan betalen en zijn we de rest van de trip gelopen.,Pffff……., 7 a 8 km. hebben we gelopen; met zware bepakking. We waren dus blij er te zijn.

Lugu-Lake is een schitterende omgeving. Een groot meer tussen de bergen, bezaaid met bossen. Hier leven de Mosuo, een bevolking waarbij de vrouwen meerdere mannen mogen behagen (yeechaaa…!) Ze hebben een eigen klederdracht. Gisteren zijn we naar een lokaal dorpje gelopen, een mooie wandeling van zo’n 15 km. (retour). Ronald waarschuwt  ineens; een slang, een slang! Ik, denkende dat hij me voor de gek houdt, stap dus recht op de slang af en ga er bijna op staan! Gelukkig schrok de slang harder dan ik dat deed en glipte  hij snel weg. Hij was zeker 1 meter lang! Wauw!! Verderop, eenmaal in het dorpje, werd Ronald bijna gebeten door een hond. Ik zag hem (Ro) gewoon opspringen. Gelukkig werd de hond net op tijd weg geroepen, anders was Ro “de zak”geweest! Even later werden we bij een gezinnetje in huis uitgenodigd. Een kale schuur was hun woon/slaapkamer. Een tafeltje, een bank, een t.v. en een bed. That’s it! Eigenlijk nog kariger dan een Mongolen-ger. We kregen er thee en wat eten aangeboden. We probeerden wat te communiceren, maar dat lukt amper. Wel doen de foto’s die aan onze rugzak hangen dan goed hun werk. Plaatjes kijken werkt altijd! (Vrienden & family, bedankt!)

Vandaag zijn we naar een dorpje aan de kopse kant van het meer geweest. We hadden geluk en kregen snel een lift. Hier hebben we wat rond gelopen. Het was een lokaal stadje, leuk om te zien, met een fruitmarkt e.d. Ook was er een Tibetaanse tempel. Oud en een beetje vervallen, maar daardoor ook juist mooi! Er werd dan ook hard gewerkt aan de renovatie wat duidelijk te zien was.

Morgen gaan we met de bus naar Lijang. Weer een busrit van zo’n 7 uur.

15 sep. 09

lijiang

In Lijiang aangekomen hebben we een lokaal iemand gevraagd te bellen naar het hostel “Mamma Naxi”.  We hebben een uur gewacht, maar uiteindelijk kwam iemand ons toch oppikken. Dat was maar goed ook want Lijiang is net een doolhof. We liepen door de ‘oldtown’ en alleen al het zien van dit stadje made me happy! WAUW, wat een mooi stadje, het is echt oud. Wel heel erg toeristisch en dus erg druk, maar dat vonden we, na bij het Lugu Lake geweest te zijn, wel lekker. Mamma Naxi is een leuk hostel waar genoeg mensen zijn. Je kunt hier voor slechts 15 Yuan avondeten, en dit is erg goed. Je kunt je buik helemaal vol eten! Je eet met alle man gezamenlijk, dus dit is nog gezellig ook.

lijiang heeft allemaal kleine drukke straatjes vol met winkeltjes met allerlei souvenirs, maar vooral met batic-kleding. Overal lopen riviertjes met bruggetjes er overheen en midden in het centrum staan twee waterraderen. Natuurlijk zijn er ook enkele pleinen waarvan op één plein ‘;s avonds gedanst word door enkele lokale dames en een hele horde toeristen. Alle bebouwing bestaat uit oude houten huisjes en overal hangen lampionnen. Het is gewoon een beetje sprookjesachtig. Deze oudstad is dan ook afgesloten voor het verkeer en staat geregistreerd bij het Unesco-erfgoedlijst. Overal waar je loopt zie je de Naxi-vrouwen. Dit is een bevolkingsgroep waar de vrouw aan het hoofd van de familie staat. (Ik moet hier gaan wonen, hahga) De vrouwen hebben het dus voor het zeggen. In huis bepalen zij alles, maar zij doen ook het zware werk. Dus ook op bouwplaatsen zie je de vrouwen het zware sjouwwerk doen!

Vanuit Lijiang zijn we een dag naar de snowmountain gegaan. Gewoon een berg met een gletsjer er bovenop. Dit was mooi ondanks dat juist deze dag bewolkt was en we daardoor dus minder zicht hadden. Eerst moesten we een uurtje rijden om er te komen, toen wachten om met de bus het park in te komen. Daarna kon je dan met een gondelbaan omhoog naar 4608 meter. Het mooiste was eigenlijk nog het zien van de Chinezen. Je kon er zuurstofflessen kopen voor als je, eenmaal boven, ademnood zou krijgen. We waren met 7 man en de wat oudere Israeliers in ons gezelschap kochten dus een fles; zoals heel  veel, zoniet alle Chinezen daar. Wij vonden dit onzin en kochten dus niks. Maar moet je die Chinezen zien….!! Zij kochten een (grote) fles en begonnen de inhoud al in te ademen terwijl ze nog beneden waren. Voordat we de gondelbaan ingingen lagen er al lege flessen in de prullenbakken. Lache…; heb je dan een kronkel in je kop?!!

Eenmaal boven kon je nog zo’n 100 meter omhoog klimmen. Je merkte dan ook wel dat de lucht hier ijler is. Ronald, die nog niet helemaal hersteld was van zijn door de airco gekregen verkoudheid, ging dan ook wat minder snel. Op het hoogste punt keek je dan recht tegen de gletsjer aan; erg mooi!  

Na dit bezoek reden we door naar het dorpje Baisha. Een klein dorpje wat toeristisch is geworden dankzij Dr. Ho. Hij is een doctor en werkt alleen met kruiden die groeien op de snowmountain. Een homeopaat zeg maar. Zelf is hij ooit ernstig ziek geweest en hij heeft zichzelf genezen. We zijn er geweest en ik weet niet of ik er werkelijk in geloof. Maar het was wel leuk om hem aan het werk te zien. Hij is 85 jaar en nog erg vitaal. Er is toch veel vraag naar hem en hij krijgt dan ook vragen vanuit ieder hoekje van de wereld. Ikzelf kreeg bepaalde kruiden mee. Deze moet ik mixen met 75% alcohol en op mijn huid smeren bij pijnklachten. Ben benieuwd!

Van daaruit zijn we nog naar een park in de stad geweest. Een mooi park, maar niet bijzonder.

Ook hebben we een dag een tandemfiets gehuurd. Op deze manier kun je de omgeving op een goede manier verkennen. Toch zijn we niet erg ver gekomen. We kwamen in een leuk dorpje uit, landen op het terras, begonnen aan een biertje, dat werden er meer, en de rest kun je wel raden……. het werd erg gezellig!

Tiger Leaping Gorge

Dit is een 2-daagse wandeling door de bergen. We vertrokken ’s morgens met de bus vanuit mama Naxi met zo’n 15 man. We hadden onze grote bagage achter gelaten in Lijiang. Toch had ik nog de dagrugzak bij me met water enz. en Ronald droeg een grote rugzak met schone kleren en de tandenborstel e.d. Een paar uur later werden we gedropt bij een geusthouse, het begin van de hike. Eerst nog even lunchen en toen zijn we vertrokken. Het was midden op de dag en dus op zijn heetst. Pfff.., het was wel 35 graden! Natuurlijk moesten we meteen omhoog klimmen en,na zo’n 40 minuten, toen we bij het eerste geusthouse aankwamen, stond iedereen  al flink te hijgen. Het was gewoon veel te heet. Ronald was de laatste paar dagen niet helemaal fit. Hij had kou gevat door de airco van de bus en liep dus al dagen lang te snotteren en te rochelen als een echte Chinees. Daarbij liep hij toch met een wat zwaardere rugzak en nu bleek dus ook snel dat hij nog steeds niet helemaal fit was. We lieten de rest van de groep voor wat het was en besloten om terug te gaan om de volgende morgen opnieuw te beginnen. Eenmaal bijgekomen veranderden deze plannen weer. We zouden een uurtje wachten tot de grootste hitte voorbij is en dan toch doorlopen. Onderweg liggen verschillende geusthouses dus je kunt stoppen waar je wilt. Toen we rond 3 uur vertrokken bleek het toch nog te heet te zijn. Maar eenmaal gestart konden we ook niet meer terug! Ronald had het er erg moeilijk mee, maar eigenwijs als dat hij is, besloot hij bij het eerste GH toch door te gaan naar het 2^e. We wisten dat nu de 28 bends (bochten) kwamen en dat is het pittigste stuk van de wandeling. Ronald, mijn rochelende Chinees….. oeps vriend, lag dan ook regelmatig dood te gaan. Iedere 20 stappen moest hij stoppen om bij te komen, hij kreeg zelfs een puf-pompje aangeboden van een voorbijganger. Kun je nagaan hoe erg het klonk (en was!). Het werd al laat en ik dacht dat het nooit zou lukken. Rond 19.30 uur word het donker hier en om dan nog in de bergen aan het lopen te zijn is niet ideaal. Iedereen had ons ingehaald en we waren op dat moment de laatste op de berg. Voetje voor voetje liepen we verder en met op zijn tijd een bijkom-moment kwamen we toch aan op het hoogste punt. Het begon nu net te schemeren maar vanaf nu zou het alleen nog maar naar beneden gaan. Gelukkig,minder inspannend dus. Nu gaat het niet meer om conditie, maar om kracht. Dit ging gelukkig goed en daardoor konden we wat verloren tijd inhalen. In een snel tempo zijn we naar beneden gelopen om te proberen voor het donker in het GH (guesthouse) aan te komen. Dit is niet gelukt want het was toch nog verder dan we dachten. Gelukkig waren we de gevaarlijkste stukken, met rollende stenen e.d., voorbij toen het echt donker werd maar je moest wel opletten waar je liep. De snelheid die we hadden ging dus een paar standjes omlaag maar uiteindelijk kwamen we rond half 9 dan toch in het GH aan. Iedereen was verbaasd ons toch nog te zien binnen komen en we werden vrolijk onthaald. Dat gaf ons dan toch weer een kick; yes, we made it!!! Even omkleden en eten en toen zijn we snel bij de rest van de groep gaan zitten. Het werd nog een hele gezellige avond. We hebben zitten kletsen met 3 Belgische meiden (ook motor- en treffenrijders) een Amerikaan en een Duits meisje. Lekker slap ge-ouweh##r, echt gelachen hebben we!

De volgende morgen hebben we deze tocht voortgezet. We wisten dat deze dag niet zo zwaar zou zijn en dat we de hele dag ongeveer op dezelfde hoogte zouden blijven, geen klimwerk dus. Gelukkig maar want anders hadden we echt een probleem gehad!  De eerste dag was voor mij, als stomende schoorsteen, geen probleem geweest wat natuurlijk wel te danken was aan het lage tempo. Het was een gave mooie tocht. We liepen continu op de rand van een berg. Aan de ene kant ging de berg steil omhoog en aan de andere kant was de afgrond. Daaronder, diep in het dal, stroomde de grootste rivier van China. Recht tegenover ons keken we tegen een andere berg aan. Één groot granieten rotsblok, het leek of je hem aan kon raken, zo dichtbij leek hij. De rivier kromde zich tussen deze twee bergen door wat echt een prachtig gezicht was! Na iedere bocht had je er weer een andere kijk op. Erg gaaf dus! Erg jammer dus dat Ronald er deze dag niet van heeft kunnen genieten.

Maar de tweede dag was ook erg mooi. Nu was er plaats voor veel watervalletjes, fraaie rotspartijen en weer mooie vergezichten. Het laatste stuk was alleen maar afdalen en hier liepen we nog door apart begroeide stukken heen.  Deze dag was niet zo lang maar toch waren we blij eenmaal beneden in het GH te zijn. Eenmaal uitgerust te zijn en gegeten te hebben, hebben we met het groepje van gisterenavond een busje genomen en ons naar Shangri La laten brengen.

Shangri La

Dit is (vanuit China) de weg naar Tibet. Wie niet naar Tibet gaat maar toch deze cultuur wil opsnuiven gaat naar Shangri La. Wij wouden erheen omdat hier het himalaya-gebied begint. Nog hogere bergen dus; besneeuwde bergen!  Helaas.., die hebben we niet gezien! Shit!!! Yep, dat was wel een beetje een tegenvaller, maar verder was het wel een heel mooi dorpje. Een beetje a la Lijiang, maar dan mooier en minder toeristisch. Ook hier werd op het dorpsplein gedanst door de lokale bevolking. Al met al hebben we hier niet veel gedaan. Gewoon lekker wat rond gehangen, over een marktje gelopen enz. Relaxe dus! Wel apart om te zien waren de vele slagers. Nee…, het vlees bij de slagers. Komplete karkassen van Yak’s! Zelfs de koppen lagen er nog, met huid en al! Zo’n beest word gevangen, in stukjes gehakt en gewoon neer gelegd; klaar voor de verkoop! In de avond zijn we naar de tibetaanse, mooie tempel geweest en hebben we de gebedsmolen in gang gezet. Dit was een enorm grote gebedsmolen, misschien wel 20 m. hoog en hij heeft een doorsnede van wel een meter of 6. Er zijn 25 man voor nodig om deze molen in beweging te zetten en te houden. Grappig!

De 2^e avond hebben we in een kroegje zitten kletsen met de Belgische meiden en de dag erna zijn we weer terug gegaan naar Lijiang.

19 september 2009

Doorreis

Terug bij mama naxi en bij dus onze bagage. Alleen maar een tussenstop om verder te reizen. Van hieruit, hadden we besloten, om door te reizen naar Kunming om “Stone forrest” te gaan zien. De naam zegt het al en op foto’s ziet het er mooi uit. Eenmaal in Kunming ontdekten we dat “Stone forrest” op  onze route ligt naar het zuiden. Dus konden we beter door reizen dan een dagtrip te maken vanuit deze saaie grote grauwe stad. We zouden proberen naar Shiling te gaan om daar te overnachten. Eenmaal bij het busstation konden we deze buslijn niet vinden. Waar we het ook vroegen, we werden echt van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk ontdekten we dat er die dag geen bussen reden naar Shiling. Het was al bijna 12 uur en we hadden beiden geen zin om nog een dag in deze stad te blijven. We hebben de kaart eens goed bestudeerd en toen hebben we besloten om de bus te pakken naar een dorpje, waarvan ik de naam al niet meer weet, op weg naar Yuangyang, ons doel. Gelukkig konden we snel genoeg, en ook nog dichtbij het station, een goedkoop hotelletje vinden. “’S avonds zijn we wat rond gelopen en hebben we wat gedronken. De volgende morgen hebben we de bus genomen naar Yuangyang.

Yuangyang

Dit dorp, of stadje, staat bekend om zijn rijstterrassen. En dat is niet zo gek ook!! Het maakt niet uit naar welke berg je kijkt, overal zie je rijstterrassen! Vanmorgen zijn we om 05.30 uur opgehaald en naar een vieuwingpoint gereden om de zonsopkomst over deze terrassen te zien. Aangezien het erg bewolkt was, was het niet zo spectaculair, maar nog steeds erg mooi om te zien. Vandaag hebben dan ook voor het eerst onze regenjassen kunnen testen. Yep, ze zijn okay. Daarna hebben we een tour gehad door de omgeving. We zijn gelopen tussen de terrassen door, over een marktje gelopen en hebben gezien hoe rijst verwerkt word. Het was erg leuk.

Het is hier een mooie omgeving en we zullen hier dan ook nog 2 dagen blijven. Je ziet hier al andere begroeing, zoals vele bananenbomen, bamboo en vele andere onbekende rare vruchten. We gaan nog door de bergen wandelen en wat chillen.

Daarna pakken we de bus (4 uurtjes rijden) naar Hekoe om de grens met Vietnam over te steken. Ons visum van China is geldig tot met 22 september, dus dan moeten we het land ook uit. China is mooi maar we hebben allebei ook zin om naar Vietnam te gaan.

China algemeen

We hebben natuurlijk maar een klein beetje van China gezien maar China is zeer zeker mooi. De natuur is geweldig maar bij de mensen zelf krijgen we toch een dubbel gevoel. De Chinezen zijn hartstikke vriendelijk; sta je op straat op een landkaart te kijken dan komen ze meteen naar je toe om je de weg te wijzen. Wat er ook is, ze zullen je altijd proberen te helpen. Ook zijn ze erg sociaal en tolerant naar elkaar toe. Zo hoor je in de bus gerust dat de muziek op de telefoon via de luidspeakers afgespeeld word terwijl 6 plaatsen naar achteren een ander zijn muziek laat horen. Zo hoor je soms 3 soorten muziek door elkaar. Dit vind men geen probleem. Ook vreemden onderling gaan meteen samen een kaartje leggen en hebben de grootste lol samen. En we hebben al heel wat Chinezen horen zingen (tot vervelends toe!). Ook in het verkeer hebben we geregeld situaties gezien die in NL met een onderlinge ruzie zouden eindigen en hier niet. Maar Chinezen zijn ook erg smerig. Velen lopen er onverzorgd bij (vaak de armeren) en ze rochelen en spugen alles (ja ook de bus en de trein) onder. Overal zie je spug liggen, bah!! Ze hebben schijt aan de wet. Staat er verboden te roken, dan word gerust de ene na de andere sigaret op gestoken, maakt niet uit waar! Asbakken kennen ze ook niet, alles word op de grond gesmeten, zelfs in een restaurant! Een lokaal restaurant is dan vaak ook niet meer dan een garagebox met wat stoelen erin. Geen aankleding of verfpotje is gebruikt. En de wc’s in de restaurants (als ze er hebben) zijn niet meer als een geul in de vloer met tussenwandjes zonder deur en meestal erg goor! Je doet er verstandig aan om zelf altijd toiletpapier bij te hebben, omdat deze meestal ontbreekt. In China heb je overal publieke toiletten, soms redelijk netjes maar vaak erg vies. De indeling is vaak lullig gemaakt, de een zit te schijten en kijkt vanaf een halve meter recht tegen je lul aan, en dat pist minder relaxed of je krijgt een spontane weigering daar. In het verkeer valt ook geen pluim te behalen.  Stoplichten hangen er, maar ik vraag me af waarom! Rood…., maakt niet uit, rijden maar! Als voetganger zijnde moet je dus altijd goed opletten! Wel is het openbaar vervoer hier erg goed. Maakt niet naar welke uithoek je wilt gaan, er rijdt altijd wel een bus. China, het land van geuren. Loop je ergens door een straatje dan ruik je verschillende dingen. Het ene moment ruik jeheerlijk eten en 3 m. verder ruik je ontzettend gore pislucht. Ook de Chinezen gooien hun afval overal weg en ook hier midden in de mooie natuur. Vervelend is dat weinig Chinezen Engels kunnen. Wil je iets geregeld hebben, zorg dan dat je pen en papier bij de hand hebt en dat je veel geduld hebt. Wat ook heel typisch is, is de vele imitatie van merken. Niet ongewoon zou je denken, maar als je iets namaakt; doe het dan goed!! (zie foto van nike). We denken dat veel van deze dingen wel in het algemeen zullen gelden voor de Aziatische landen. In het algemeen kom je maar weinig  backpackers tegen. In Lijiang waren er voornamelijk reizigers uit israel. Gelukkig konden we engels sprechen mit deze mensen. We hopen wel wat meer backpackers tegen te komen in de andere landen.    

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1 Euro                                                                      10 Yuan

Lokale maaltijd                                                       15 Yuan

Mac Donalds menu (groot)                                  22 Yuan

Bier 620 ml.                                                             5 Yuan

Flesje drank 330 ml.                                               3 Yuan

Lokale sigaretten                                                    5 Yuan

Lijnbus                                                                      1 Yuan

Overnachting                                                          15 - 30 Yuan p.p.p.n.

Variërend van 8-persoons dorm tot 2-pers. hotelkamer

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------