La Fortuna, Monteverde & Rinca de la vieja

De laatste nacht in Tortuguero sloeg het weer om. Het begon ontzettend hard te waaien en dat ging gepaard met veel regen. Die ochtend genoten we van ons laatste ontbijtje hier en vertrokken we met de boot, weer terug  naar het vaste land. De boot werd vol geladen met toeristen en hun bagage. Zo vol dat er een 2e boot bij kwam. Gelukkig zat er een dak op want ook nu bleef het flink hard regenen. We hadden pech. Wat het probleem precies was werd ons niet duidelijk. Het ene moment vaarden we met volle kracht vooruit, dan gingen we weer heel zacht en verschillende keren sloeg de motor af. Het schoot dan ook niet echt op. Halverwege kwam de 2e boot naast ons liggen en moesten er 10 mensen overstappen. Wij bleven zitten. Doordat de boten langs elkaar lagen kreeg ik al hun water over me heen en zo begon de dag al snel genoeg met natte kleren. Door de vele regen waren er ook geen dieren meer te spotten. Toch hebben we nog kunnen genieten van deze boottocht. Bij aankomst moesten we snel handelen want de bus stond op ons te wachten. Gelukkig doen ze dat hier. Na deze busrit van 1 uur moesten we overstappen naar de volgende bus die ons in 1,5 uur naar Puerto viejo de Sarapiqui zou brengen. Anderhalf uur werden 3 uur. Sjit: file!  We kwamen dus pas rond 17.00 uur aan in Sarapiqui. Vermoeid van de reis gingen we in de (nog steeds) zeikende regen op zoek naar een hostel. Om de hoek lag een hotel. Waarschijnlijk wat duurder maar we hadden echt de puf niet meer om lang te zoeken. Bij navraag bleek het wel erg duur te zijn.  Sarapiqui heeft ook een mooi NP, maar is een heel eind hetzelfde als Tortuguero. Aangezien het hier ook veel blijft regenen de komende  dagen besloten we om meteen door te reizen. Dus 1 nachtje luxe in een duur hotel…..? DOEN! Gelukkig kregen we er nog 40% afgepraat en zo kwamen we in een luxe kamer. We hadden een bad, 2 2-persoons bedden, een TV met kabel en een balkon met uitzicht op een stukje jungle. We zijn eerst op zoek gegaan naar ons avondeten om vervolgens met 2 mannen uit Zwitserland aan de bar te gaan hangen. Zij werken hier in CR en hadden vele verhalen. Ook ergerden ze zich aan de lokale mensen. Dit betreft de drijfveer van de mensen, die er niet is en over het slechte onderhoud aan machines e.d. Na 2 biertjes zijn we gaan relaxen op onze kamer en hebben we heerlijk een film gekeken.
De volgende morgen gingen we dus weer bussen. Het ging goed dit keer, alleen was de aansluiting vd bussen niet zo geweldig. Zodoende moesten we zo’n 2 uur wachten.

La Fortuna
Aangekomen in La Fortuna, onze eindbestemming was een hostel zo gevonden. Het regende nog steeds en onze tassen waren toch behoorlijk nat geworden. Zo dus ook een deel van onze kleren. Even alles uitstallen dus! Het was toch wel even lastig om positief te blijven. Want tja, wat ga je nou doen in de regen?? En de wolken hangen zo laag dat er geen vulkaan te zien is! Toch wilden we deze plek niet ook gewoon voorbij laten gaan en dus boekten we een excursie naar de vulkaan. Die avond doken we de bar in. Eigenlijk een restaurant maar dat was in dit geval hetzelfde. Er was live muziek en er waren genoeg toeristen om mee te kletsen. De volgende dag vertrokken we pas om 14.00 uur dus konden we uitslapen en rustig aan doen. Eerst zijn we het dorpje nog doorgelopen. Arenal is ook niet heel erg groot en bestaat vooral uit toerisme. Het heeft dan ook een mooi centrum met een mooi aangelegd parkje in het midden. Achter de kerk ligt de vulkaan La Fortuna. Deze heeft een grote uitbarsting gehad in 1963 en tot aan 2010 vloeide deze vulkaan bijna dagelijks lava. Echter, nu is er vanwege het weer dus niks te zien.  Loop je het centrum uit dan zie je vele bedrijfjes. Metaal, hout en meer. Buiten het centrum is het, zoals heel vaak in toerismegebieden, meteen een stuk minder mooi en veel troep op straat. Er ligt een grote school net buiten het centrum. Een hele grote school. Waarschijnlijk komen veel kinderen van buiten dit dorp ook hier naar school. Die middag vertrokken we met een busje naar het NP La Fortuna. Het regende nog steeds dus onze gekochte regenponcho’s werden snel (weer) aangetrokken. We wandelden eerst naar een waterval die erg mooi was. Op de terugweg zagen we white-face-monkeys. Weer verder, bij een soort vijver, zagen we de red-eye-frog. Ik had ze groter verwacht, maar wat een mooie beestjes. Weer later zagen we een soort van pauwen lopen. Inmiddels helemaal doorweekt liepen we naar het uitzichtpunt vd vulkaan. Maar er was nog steeds geen vulkaan te zien en dus gingen we terug naar het busje. We moesten een half uur rijden om bij de afsluiting vd dag te komen. We stopten langs de weg en konden allemaal uitstappen. In onze zwemkleding liep onze hele groep via een rotserig pad omlaag. Het was er pikkedonker. Onze 3 gidsen stonden met zaklampen bij te schijnen. Zo kwamen we bij de hotsprings terecht. Het stromende water was 38 graden warm wat na alle regen wel erg lekker was. De zaklampen werden in een paar struiken neergelegd en zo zagen we dat we omgeven waren door wildgroei, een stukje jungle, en erg relaxe. Onze gezichten werden ingesmeerd met een moddermasker en we kregen al snel een plastic bekertje met een alcoholisch drankje. Genieten dus! Na een uurtje borrelen was het tijd voor de terugweg wat nog zo’n 10 minuten rijden was. Moe maar voldaan kwamen we thuis weer aan. Wat een heerlijke dag!
Voor vanmorgen hadden we een quadtocht geboekt. Je moet toch wat met al die regen en quad rijden moet je nu eenmaal door de modder doen. Dit was kei gaaf! We werden om 08.00 opgehaald en naar een sjiek hotel gebracht. Hier kregen we onze quad toegewezen. Wij kregen de zwaardere versie omdat we met zijn 2-en erop zouden zitten. Er waren nog 2 stelletjes, ietsje ouder, die ieder hun eigen quad hadden. We gingen eerst naar een oefenterrein waar we wat rond reden. Snel bleek dat de andere 4 mensen nog nooit op zo’n ding gezeten hadden en er ook het lef niet voor hadden. De baan was een en al modder met grote kuilen, bulten en bochten. YES!! Het was grappig om te zien hoe de anderen er overheen “kropen”. Toen we door een kuil met water heen moesten durfden ze het zelfs niet. In het begin dus grappig maar uiteindelijk wilden wij toch echt wel raggen met dat ding! Gelukkig had onze gids dat meteen door en werd er een 2e gids gebeld. Toen deze er was nam hij ons apart en gingen we het zwaardere terrein op. Gaaaaf!!! We gingen als een tierelier. Over keien, boomwortels, zandbulten, diepe kuilen enz.. Ik moest me erg goed vast houden, wat toch wel erg zwaar was voor mijn arm. Maar gewoon volhouden. Naar links hangen, naar voor en dan weer naar rechts, het was veel driften in de modder. Het water spatte gewoon meters omhoog als we door kuilen gingen. We zaten uiteindelijk ook helemaal onder de modder! Op een gegeven moment kwamen we vast te zitten en moest onze gids, ons met zijn quad eruit trekken. Ik moest dus afstappen en zo heeft Ronald ook zijn rondjes alleen kunnen rijden. Dat is voor hem toch ook anders dan met iemand achterop. Na 1,5 uur reden we naar de andere kant vd weg om naar een mooie rivier te rijden. Het is hier mooi. Groene weides met koeien erin, in de heuvelachtige omgeving. Vol met allerlei verschillende bomen en planten. De mist die tussen de bergen hangt beperkt het uitzicht maar maakt het ook weer heel erg mooi. We haalden de andere 4 mensen in. Vanuit de rivier zouden we eigenlijk nog een beetje bird-watching doen. Aangezien de anderen niet aankwamen zijn we na een tijdje toch weer omgedraaid. Jammer, maar ach……….. wij hadden onze fun echt wel gehad! Terug bij het hotel stond er een maaltijd voor ons klaar. Eerst alles even afspoelen. De broek en schoenen werden met de hoge drukspuit afgespoten, we wasten onze handen en gezichten en zo liepen we het restaurant in. Eten, lekker! Daarna werden we terug gebracht naar  ons hotel. Eerst lekker douchen. En nu? Wat te doen met al die natte kleren? Het regent nog steeds en onze kleren drogen hier dan ook niet echt. Bij de buitenruimte van ons hostel hebben we onze waslijn opgehangen. En nu maar hopen dat het helpt. Relaxen dus. Ronald is in zijn boek aan het lezen en ik ben aan het schrijven. Waarschijnlijk worden onze kleren vandaag niet meer droog en onze doorweekte schoenen al helemaal niet! Dat word morgen dus een zware bepakking als we naar Monteverde gaan.

Monteverde
We vertrokken op tijd met een minivan naar het water. Van daaruit gingen we de boot op. Het weer klaarde een beetje op en de vulkaan werd enkele minuten zichtbaar. Na een uurtje varen kwamen we weer aan wal aan de andere kant van het meer om van daaruit met weer een minivan verder te reizen. Dit is echt een toeristische route. Halverwege deze laatste rit werd even gestopt voor een pauze. Het werd helder weer en het zonnetje kwam weer door. Hehe, na alle regen was dit heerlijk! Wel waaide het er hard. Aangekomen in Monteverde gingen we op zoek naar een hostel. We wilden graag een wat grotere kamer om onze kleren te laten drogen maar dat was nog een lastig iets. Je moest hier al blij zijn dat je überhaupt een kamer kon vinden. Het hele dorp zit vol toeristen. Ronald werd er sjacherijnig van. We sjouwden met de volle bepakking van het ene naar het andere hostel. Uiteindelijk vonden we dan toch iets. Niet groot dus, maar we hadden een plek om te slapen. Eerst even de kleren uitstallen en de schoenen in het raam weghangen. Nu maar hopen dat, met de van erop gericht, het toch een beetje zou drogen. Daarna zijn we gaan rondlopen. Monteverde is een klein  dorpje, puur aangelegd voor het toerisme. Drie straten die in een driehoek liggen. Ook hier weer hostels en wat restaurantjes: that’s it! Het ligt in de bergen, wat een mooie omgeving is. Loop je buiten het dorp, dan loop je over zandwegen, en ook daar is verder niks te zien of te vinden. Puur natuur. We zagen het originele (lokale) dorpje liggen.  We passeerden het kerkhof en een soort van kerk. Ik denk eerder de gezamelijke activiteitenruimte. !00 meter in het vierkant, gewoon 4 dunnen muren met een dak erop. Daarlangs lag een omheining voor vee met een tribune ernaast. We vermoeden dat het voor de veeveiling bedoeld was. Het is allemaal heel karig gemaakt en opgezet. Die avond gingen we naar de “Treehouse-bar”. De trap naar boven liep langs een hele grote boom af, omhoog naar het restaurant en de bar. Boven was het gewoon open en keek je tegen de enorme takken van de boom aan. Erg mooi gemaakt. Het was er alleen best fris.  Het waaide hard, heel erg hard. Je zag de grote takken echt op en neer gaan en de frisse wind maakte het verblijf hier niet echt aangenaam. Buiten gingen de uithangborden flink op en neer. Bijna om bang van te worden. Het waait hier blijkbaar altijd wel hard maar nu was het wel extreem. De volgende ochtend zijn we naar het cloudforrest gegaan. Hier hebben we een route gevolgd die zo’n 3 uur wandelen was. Een erg mooi bos waarbij alle planten en bomen met mos begroeid zijn. Daarbij hangen de wolken laag (cloudforrest) en zo krijg je een beetje een  mysterieus bos. Erg mooi. Ronald, die nog steeds in modus “kromme zin” stond, vond er niks aan. Als je 100 meter gezien hebt dan heb je het hele bos ook gezien, waren zijn gedachten. Aan mij de taak om hem een andere kijk hierop te geven. Het 1e stuk liepen we gewoon over betonnen paadjes maar na een tijdje liepen we gewoon door de natuur. Losse zand en vooral veel modderpaden. Op onze Teva’s banjerden we er doorheen. Steil omhoog en omlaag over boomwortels heen. Ik gleed uit en viel. Eigenlijk best wel hard en mijn broek zat geheel  onder de modder. Gelukkig trok de pijn snel weg en konden we weer  verder. We hebben weinig dieren gezien. Het was een leuke route met flink wat klimmingen en afdalingen. Daarna liepen we een paar honderd meter verder en gingen we een ander park in. Nu liepen we een route waarbij we via 8 hangbruggen over het woud heen konden kijken. De bruggen waren variërend van 20 tot 50 meter hoog en 30 tot 150 meter lang. Eenmaal op zo’n brug hadden we mooie uitzichten over de boomtoppen van het woud. Erg mooi! Zelfs Ronald kreeg er weer goede zin van: Yes! Van daaruit zijn we terug gelopen naar ons hostel wat nog zo’n 6 km. was. De avonden hebben we wat gekletst met andere reizigers in ons hostel. De volgende ochtend moesten we vroeg vertrekken. De enige bus die enigszins op tijd vertrok, vertrok al om 4.20 uur ’s morgens! Vroeg opstaan dus! Na een keer overstappen namen we een taxi naar Sol du Verde, een hostel in een klein dorpje nabij het NP Rinca de la vieja.

Rinca de la vieja
We wisten niet of hij plek voor ons zou hebben. Eerst even navragen dus. Geen probleem was het antwoord. Ja in het Nederlands want de eigenaar, Gerard, is ook Nederlands. Gerard is een vriendelijke 50-er met een flinke dosis humor die het hier goed voor elkaar heeft. Hij heeft hier 10 jaar geleden een mooi stukje grond gekocht, voorzien van mooie natuur. We zitten hier weer in de laaglanden en dus is het hier ook weer goed warm. Heet zelfs. Aan de natuur is dit ook meteen te zien. Het is hier meer dor dus je ziet ook weer andere bomen en struiken dan voorheen. We kwamen al vroeg aan. Na het verkrijgen van alle informatie zijn we eerst een uurtje gaan slapen in onze tent. Yep, dit keer sliepen we in een tent die Gerard ook verhuurde, Nouja tent? Het was gemaakt van hout met daartussen gaas. Maar het idee was er. Die middag hebben we niet meer heel veel gedaan; een potje scrabble. Later zijn we naar een beekje gelopen. Je kon hier lekker zwemmen werd ons verteld. De hond “Kaki” wees ons de weg.  Het was 10 minuutjes lopen. Daar aangekomen zagen we een mooi riviertje tussen de rotsen doorlopen, een soort kloof maar dan in het klein. Het water was ontzettend helder en je kon zo op de bodem kijken. Rechts is er een kleine waterval wat naar links weg stroomde in een leuk riviertje. In het midden was een soort van dam gemaakt waar je dan kon zwemmen. Een erg mooie plekje om jezelf lekker te verfrissen want het water was wel koud.
De volgende morgen hadden we eerst onze tassen gepakt. De tent, werd wegens bezetting, verruild voor een kamer. Daarna kregen we ons ontbijt. Je kunt meteen merken dat dit van een Nederlander is. Vers fruit met donker brood, een gebakken ei en verschillende soorten jam. Natuurlijk met koffie of thee en een glaasje jus d’orange. Lekker! We werden om 7.30 uur opgepikt door een minivan om naar het NP Rinca de la vieja te gaan. Wat een mooi park! En wat een zware dag! Maar het was het waard!
We begonnen met de aangegeven ronde linksom. We liepen over een vlakte wat redelijk open was. Er stonden wel bomen, maar redelijk kleine bomen. Er waren verschillende dingen om te zien. Dit park gaat om de vulkaan. We zagen dampende gaten. Gaten waar water volop aan het koken was en modderpoelen die aan het borrelen waren. Ook waren er verschillende plekken waar dampen uit de grond kwamen. Op al deze plekken kon je ook echt de zwavelzuur ruiken. Een mooi en toch wel apart gezicht. Zeker beseffende dat wij allemaal op deze vuurbol leven. Onderweg zagen we nog een groep slingerapen. Weer terug bij het begin konden we ook nog naar een waterval. De vulkaan zelf kon niet beklommen worden omdat er nog te veel gassen vanaf komen. Dus op naar de waterval. Er waren er 2 waar je heen kon. De 1e was wat makkelijker te bereiken en een mooie waterval. De 2e was via een moeilijker pad maar de omgeving zou mooier zijn. Omdat de 2e amper bezocht werd en we dan een privé-lagune zouden hebben, kozen we voor de deze. En dat hebben we geweten! Eerst namen we het verkeerde pad. Gelukkig beseften we dit al snel en draaiden we ons om. We moesten een stukje over los zand naar beneden. En verdorie, daar slipte ik weg. Ik viel en gleed een stukje naar beneden. Weer viel ik op mijn stuit en dit keer ook op mijn rug. Sjit: dit is al de 2e keer. Maar goed, ook nu had ik er weinig last van.Gelukkig! En dus weer verder. Het eerste deel was door het bos. We zagen veel hele grote en aparte bomen. Bomen waar je in kon gaan staan en die wel 5 of 6 meter breed waren. Onderweg zagen we nog 2 apengroepen die ons tempo naar beneden haalden. We moesten wel doorlopen want het park gaat om 16 uur dicht. We liepen omlaag en moesten dus ook weer omhoog. Op een gegeven moment liepen we het bos uit en moesten we op open vlakte gaan klimmen, de berg op. Volop in de hete zon klommen we omhoog. De berg lag bezaaid met grote vulkanisch gesteenten waar we tussendoor omhoog moesten lopen. De zon was killing us! En de conditie ook! Ronald wou al bijna omdraaien. Echt niet! We zijn er bijna. Bijna duurde nog een half uur totdat we boven op de berg waren. Een stel kwam er net vandaan en vertelde ons dat we er bijna waren. Gelukkig! Eerst nog een stukje steil omlaag, via boomwortels afdalen. Toen kwamen we bij een klein watervalletje. Het stroompje liep naar rechts weg en viel daar gewoon de berg af. Het ravijn in. Maar wat een mooi uitzicht! Je keek het ravijn in terwijl daarachter weer bergen lagen. Erg mooi! Maar we waren er nog niet. We moesten het stroompje oversteken en van daaruit nog 5 minuten naar links lopen, door het bos. Het laatste stukje ging wel erg steil naar beneden. Er hing een touw om je aan vast te kunnen houden. Ronald voorop en ik er meteen achter aan. Daar was de waterval. Wat waren we blij dat we er waren. Een mooie waterval vanaf de rotsen. Ook hier was het water ontzettend helder en ook koud. Ik wilde meteen gaan zwemmen maar er was simpelweg geen tijd meer voor. We hadden er te lang over gedaan. Jammer! We hebben 10 minuutjes gerelaxed en ons blikje fruitcocktail opgegeten. Ook lekker verfrissend. Terwijl we er zaten brak er ineens een boom af, die in het water viel. Misschien maar goed dat we niet gingen zwemmen. En inderdaad, we hadden dit plekje helemaal privé voor onszelf. Na de korte pauze gingen we weer voor de terugweg. We maakten onze hoedjes nat om enigszins een beetje verkoeling te krijgen. De terugweg, naar beneden,  ging natuurlijk veel sneller. Toch moesten we flink doorlopen om het te kunnen halen. Onderweg zagen we weer apen. Snel even kijken en doorlopen. Precies om 16 uur kwamen we terug bij de ingang: we made it! Het was bikkelen maar zeker de moeite waard! Helemaal afgepeigerd kwamen we aan bij ons hostel. We waren dan ook ontzettend blij dat we nu een kamer hadden met eigen douche en w.c. Eerst wat drinken, een sigaretje en douchen. Ooh, wat is dat dan lekker! We hebben die avond dan ook ontzettend goed geslapen. Qua eten, hebben we hier alle dagen genoten van een heerlijke groenteschotel, zelf gemaakt. Heel simpel: een blikje erwtjes- worteltjes-bonen-mix, blikje mais en daar doorheen kip met een Italiaanse saus. Of voor de afwisseling in BBQ-saus. Heerlijk lekker en goedkoop. En nodig, want groente kennen ze hier niet (behalve bruine bonen).
Vandaag hebben we een dagje rust genomen. Het is hier zo’n lekker plekje. Hangend in de hangmat vliegen de papagaaien over of er komt, naast je, een grote leguaan (60 cm.) op de boom zitten om te zonnen. Eerst even luieren dus. Laat in de ochtend wilden we een stukje lopen. Kaki ging met ons mee. We liepen een bospad in wat eindigde bij een rivier. Hier stonden een paar paarden te genieten. Kaki jaagde ze meteen weg zodat wij vrij baan hadden. Er was geen paadje naast de rivier en dus moesten we deze oversteken om verder te kunnen. Via rotsen kwamen we aan de overkant om daar weer omhoog te gaan. We kwamen op privé terrein waar stieren stonden. Eigenlijk wilden we door lopen maar de stieren….. daar vertrouwden we toch niet zo op. Ook Kaki trok de keutel in.  Na veel getwijfel, over of we door zouden lopen, zijn we toch maar omgedraaid. Weer terug over de rivier waren we dus zo weer thuis. Het werd ook weer erg warm en dus hebben we nog even chill gedaan om weer wat later weer te gaan zwemmen in het mooie riviertje. Nu zijn we weer terug en gaan we verder met relaxen. Zoals Ronald zegt: dit is het Zwitserleven gevoel. Of zoals ze hier zeggen: Pura Vida!

Morgen gaan we weer verder. Morgen gaan we de grens oversteken naar Nicaragua

Costa Rica in het algemeen
Groen, groener, het groenst. Overal is het groen. Qua natuur is het een mooi land. De diversiteit van strand, palmbomen, drogere gebieden, cloudforrest en vulkanen is mooi. Toch hadden we er iets meer van verwacht. We hebben aardig wat dieren gezien maar vrijwel allemaal van heel ver weg. Je hoort (en leest) iedereen altijd zeggen dat het “het”land is van de dieren. Zelfs als je er naar gaat zoeken zie je er niet heel veel. We hadden verwacht er meer te zien en ook om ze van dichterbij te zien. We zijn vooral op de echte toeristen-plekken geweest en die vielen ons toch ook wel een beetje tegen. vanwege de natuur, zeker niet. Maar dorpen waar je terecht komt bestaan puur uit toerisme. En daar maken ze gebruik van. Verder is er niet veel. Jammer. Zo zie je ook weinig van het echte Costa Ricaanse leven. Costa Rica, het Zwitserland van Europa. Je verwacht bij deze, toch wel, Nederlandse prijzen (duur dus) ook meer activiteiten, zoals bedrijfsleven. Het hele land leeft vooral voor het toerisme. Het enige bedrijfsleven wat te zien was is bananenteelt. Daarbuiten zie je mensen vooral niks doen. De huizen en gebouwen staan er allemaal verslommerd bij en niks word goed onderhouden.
Begrijp me niet verkeerd, het IS een mooi land!

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Munteenheid                                     Colon & Dollar

1 Euro                                                570 Colon

1 Euro                                                1,08 Dollar

Lokale maaltijd                                  2000 Colon
Goede maaltijd                                  5000 - 10000 Colon
Kamer + badkamer                            35 Dollar
Blikje cola                                          1000 - 1500 Colon
6-pax bier                                          3000 - 6000 Colon
Marlborro                                          1800 Colon

Excursie                                             30 - 80 Dollar (2 uurtjes)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------