Laatste reisverslag; Venezuela 2

Jaja, aan alles komt een eind! En zo ook aan onze reis! Op het moment dat jullie dit lezen staan wij alweer enkele dagen met onze voeten op Nederlandse bodem. Eigenlijk al veel langer want op dit moment zit ik aan het zwembad aan de zee dit te schrijven. Let wel; in Curacau, Nederland dus! Zelf wisten we al een tijdje wanneer we terug zouden komen maar we wilden dit geheim houden en zo iedereen verrassen door ineens voor jullie neus te staan. Of dit lukt…, daar komen we de komende dagen vanzelf achter.
Toen we ons vliegticket vanuit Aruba naar Venezuela boekten waren we verplicht ook een ticket UIT Venezuela te boeken. We kozen ervoor om terug te vliegen naar Curacau en dan hier nog een weekje te relaxen voordat we naar NL terug vliegen. Een ticket naar NL is vanuit de Nederlandse Antillen bijna voor de helft van de prijs vergeleken bij vliegen vanuit Zuid Amerika. Makkelijke keuze dus!
Maar goed; waar was ik gebleven……………….? Oooh ja, komt ie!!

15 augustus
De volgende dag hebben we de veerboot genomen naar Caripano om van daaruit met een auto door te gaan naar Araya; een strandbestemming. Eerst even relaxen en daarna lekker zwemmen. De flippers die we gekocht hebben moesten toch eerst getest worden. Eigenlijk wilden we de volgende dag van hieruit doorreizen naar “playa Medira”, wat een erg mooi strand schijnt te zijn. Na navraag te hebben gedaan bleek dit vanaf hier niet mogelijk te zijn, we moesten eerst terug naar Cumana. Toch maar skippen en zo gingen we de volgende dag niet naar rechts maar naar links, naar Santa Fe. Voor de kust van Santa Fe liggen een aantal eilanden die benoemd zijn tot het N.P. Mochima. Santa Fe zelf is een aardig vissersdorpje met langs de vissershaven een klein, maar mooi, zandstrand. Het lijkt wel oranje van kleur. Het is maar een kort strand met verschillende palmbomen en in de verte zie je de eilanden liggen. De volgende dag gingen we met een boot richting de eilanden. We waren met een behoorlijke groep van zo’n 15 man. Één familie met hun kids, een aantal stelletjes en één vrijgezelle Amerikaan. Na een half uurtje varen stopten we rond een rotspartij waar gesnorkeld kon worden. Daarna vaarden we door naar een eiland met een mooi wit strand. Hier bleven we een paar uurtjes om te kunnen chillen en snorkelen. Onze gekochte snorkelsetjes blijken in de praktijk niet erg geweldig te zijn; de brillen lopen langzaam vol water maar de flippers…….. TOP!!  Natuurlijk moesten we ook even de strandjutter uithangen: kreeftjes en hagedissen bekijken, voeren, enz.. Na dit strand vaarden we weer verder naar een 3^e snorkelplek.  Natuurlijk zagen we op alle plekken behoorlijk wat gekleurde vissen. Dit keer zagen we ook die bolle stekelvis die er erg grappig uit ziet! Op de terugweg zagen we nog een grote schildpad zwemmen en werden we vergezeld door een groep dolfijnen. Terug in het dorp hebben we met zijn allen (m.u.v. de familie) een aantal biertjes genuttigd om vervolgens samen het restaurant in te duiken; gezellig!

Het plan was eigenlijk om via de kust naar Caracas te reizen van waaruit we de vlucht naar Curacao hadden. Aangezien we, vanwege veiligheidsredenen, niet naar Colombia gegaan zijn hadden we nog best veel tijd. TE veel tijd om alleen maar aan het strand te zijn. Na 2 weken strand hier zou een weekje Curacao ook niet meer leuk zijn. En dus besloten we om weer naar beneden te reizen. Vanuit Santa Fe zijn we dus naar Maturin gebust met de bedoeling om van hieruit naar de grotten en/of naar de Delta te gaan. Ook hadden we niet veel geld meer en zochten we naar iemand waar we een moneytransfer bij konden doen. Maturin is een levendig stadje. We werden netjes bij een goedkoop hotel afgezet en waren dus al snel onder de pannen. Helaas kon je ook hier niet ’s avonds op straat lopen. De volgende dag was het zondag en dus……….., alles gesloten. Tsjonge………. BALEN!! Wat doe je dan…. NIKS!! Er was ook geen touroffice te vinden en daarom gingen we de dag erna door naar Tucupita. Deze stad is het uitgangspunt voor een trip naar de Delta. Het is een klein plaatsje wat je zelfs lopend zo gezien hebt. Ja, van hieruit kon je naar de Delta, maar het was errug duur!! TE duur!! Wat nu……?? Zo hadden we toch een baaldagen!! Tijd te veel! Oftewel tijd te kort! Tja, dat is het nadeel van vluchten die al vast staan; dan moet je echt bewust ergens heen reizen.  We waren nu al een dag of 4 rond aan het reizen zonder doel, gewoon op zoek naar…………???!! Dit was echt even niet leuk; ik wil naar huis!! We besloten om dan maar wat meer geld kwijt te zijn want zo wilden we onze reis niet eindigen. We gingen op zoek naar interne vluchten en naar vluchten naar Colombia, waar we altijd graag heen wilden. Shit ja, hadden we ons toen maar niet laten leiden door het negatieve reisadvies want we hoorden van andere reizigers dat Colombia totaal geen probleem is. EN dat het daar super leuk en mooi is.  Maar goed; daar was dan weer te weinig tijd voor en het was toch wel belachelijk duur! Uiteindelijk hebben we een goede beslissing gemaakt; we zijn terug gereisd naar Ciudad Bolivar en we konden dezelfde avond vertrekken voor een trip naar Roraima! En dit was super gaaf!!

Roraima
Roraima is één van de vele tafelbergen in het gebied “Gran Sabana”. Het is een hiketocht van 6 dagen, 5 nachten. We begonnen dus met een lange (nacht)busrit naar San Francisco, vlak bij de grens met Brazilie. Daar konden we onszelf nog even douchen en daarna was het wachten tot onze groep kompleet was. Rond 10.00 uur vertrokken we met een jeep richting het startpunt van deze tocht. We waren met 5 toeristen; een stelletje uit Engeland/Duitsland, een Koreaan en wijzelf. Daarlangs hadden we natuurlijk een gids en 3 porters. Rond de middag begonnen we aan de 1^e dag wandelen. We liepen door een heuvellandschap met graspollen en moesten over verschillende beekjes heen. Het was al vrij snel duidelijk dat onze Koreaan duidelijk de achterblijver was. Gelukkig was er maar één pad waardoor we gewoon op ons eigen tempo door konden lopen. Het was een mooie tocht maar we hadden wel de pech dat het begon te regenen. Nouja pech….? Dat is hier eigenlijk gewoon normaal. Zeikenat waren we! Net toen we weer droog waren moesten we aan het einde van de dag twee rivieren oversteken, waarvan één rivier zelfs twee keer; drie keer oversteken dus. Maar in deze rivieren stond een redelijk harde stroming en omdat het zo geregend had stonden ze vrij hoog. Er was een touw gespannen waar je langs af kon lopen en je houvast aan had. Na deze rivieren lag ons eerste kamp. Er stond een houten overkapping waar een tafel met bankjes stonden. De kookwaar werd te voorschijn gehaald en er werd voor ons gekookt. Na wat gekletst te hebben was het tijd om naar ons matje in de tent te gaan. De 2^e dag was een redelijk korte wandeling. Deze dag liepen we duidelijk meer omhoog en moest er geklommen worden. Ook vandaag regende het pijpestelen! Ik had mijn regenjas aan maar alle regen drupte vanaf mijn kin gewoon mijn jas in waardoor ik onder mijn jas uiteindelijk natter was dan erboven. Al vrij vroeg kwamen we aan in het basiskamp waar we zouden overnachten. Hier stond een hele kleine overkapping, en dat terwijl het er superdruk was. Er was dus gewoon geen plek voor iedereen om onder de overkapping te staan. Helaas duurde het wel een uur voordat de porters aankwamen. Zij droegen onze tas met droge kleren en dus bleven we in ons natte kloffie staan……. Brrrr koud!!!! De tenten moesten opgezet worden op modderige plaatsen en even dachten we…. WAAR ZIJN WE AAN BEGONNEN! Maar de volgende dag was toppie! Natuurlijk regende het ook vandaag weer maar de tocht zelf was heel mooi. Ons eindpunt van die dag lag 800 meter hoger en het begon dan ook met een steile klim; een hele steile klim! Daarna liepen we door jungle, continu steigend, naar de steile wand van de berg toe. Eenmaal bij de steile wand moesten we over een waterval omhoog klimmen. Achja…., nat waren we toch al! Eenmaal boven op de berg was het één en al rots. We liepen er tussendoor op weg naar ons hotel (zo noemen ze het), wat niet meer is dan een rotswand waar de tenten half onder gezet konden worden. Hier bleven we 2 nachten staan. Helaas regende het die middag continu en was het erg mistig zodat we niet veel konden doen. Wachten…! En dan kan een dag best lang duren….; zelfs met goed gezelschap om je heen! De volgende morgen zag het er naar uit dat het weer zou gaan regenen en Ronald besloot om niet mee te gaan op ontdekkingstocht op deze tafelberg. Maar…..  we hadden geluk; het bleef droog en het werd helder!! We liepen tussen alle rotsen door en zagen allerlei vormen erin. Zo waren er rotsen in de vorm van Filo Castro, champignons, vingers e.d.. We liepen langs meertjes en zagen veel kristallen. Yep, kristallen die hier in het gesteente gevormd wordt. Ook liepen we naar de rand van de berg en hadden we mooie uitzichten op andere tafelbergen die half in de wolken hingen en konden we via “the window” (een gat tussen de rotsen) naar onderen kijken waar je tot de grond kon kijken. Er zijn waterbronnen waar gezwommen kon worden die er mooi uitzagen. Het zijn eigenlijk uitgeslepen gaten in de rotsen, maar dan ondergronds. Het water is er zo helder dat je dit perfect kunt zien. We zagen veel verschillende planten waaronder de vleesetende plant en de shamppo-plant. Qua dierenleven zagen we de kleine kikkertjes. Ze zijn pikzwart met een troebele huid en als je ze op hun rug legt zie je dat ze een felgele buik hebben met kleine zwarte spikkeltjes. Daarbij zijn ze super klein, misschien 2 a 3 cm. groot. Roraima is de enigste plaats waar ze voorkomen. Tegen de middag gingen we terug naar ons kamp om te lunchen. Tegen die tijd begon het te regenen; good timing! Toen het een paar uur later weer droog werd zijn we met onze groep (ja, ook Ronald) weer gaan lopen. Nu liepen we de andere kant op en ook hier hadden we mooie uitzichten.
De volgende morgen was het tijd om aan de terugweg te beginnen. We hadden het besproken en besloten dat, als het zou lukken, we in één dag i.p.v.in twee dagen terug zouden lopen. En naar beneden lopen/klauteren, maar ook in zijn geheel terug naar het startpunt. Voordeel hiervan is dat we niet hoeven te overnachten bij de rivier, waar het stikt v/d muggen, en dat we die avond een goede w.c. en douche konden hebben. We gingen er allemaal voor maar het viel wel tegen! Na de afdaling was alles okay; we lagen goed op het tijdschema. Hup, door naar het 2^e kamp. Pffffff….., wat duurde dat lang zeg! Op het moment dat we dachten er te zijn kwam er altijd wel weer een nieuwe heuvel. Maar goed,  ook dit haalden we binnen het tijdschema. We konden hier eten en een half uurtje rusten en dan zouden we aan het laatste en langste stuk beginnen. Helaas zorgde onze Koreaan voor wat oponthoud waardoor we wat langer moesten wachten. Toch zijn we ervoor gegaan! Vooral dit laatste stuk was erg lang! Er kwam maar geen einde aan! Iedere keer als we dachten de laatste vallei te doorkruisen, kwam er weer een nieuwe vallei. Uiteindelijk kwamen we net voor het donker aan en hebben we in totaal 11 ½ uur gelopen! Pfffffffff…., blij er te zijn!! De volgende dag was dus relaxe opstaan, terug rijden, wachten op de nachtbus en dus rondhangen in het kleine dorpje San Francisco. Gelukkig waren er voetbalwedstrijden bezig waardoor we toch wat te kijken hadden. De volgende morgen kwamen we weer aan in Ciudad Bolivar waar we die avond de nachtbus hadden naar Caracas om onze vlucht te halen. Het was dus veel wachten en reizen om die vlucht te halen. Deze tocht was ten einde; super vermoeiend en super mooi en zeker uitdagend! TOP!!

Curacao
Het eerste waar we zo van genoten was dat grote lekkere zachte bed!! Na 9 nachten in bussen en tentjes geslapen te hebben was dat echt heerlijk! We verblijven in het Hilton hotel! Tja, de reis is over maar voordat we naar huis gaan nog even relaxen. We genieten van een warme douche, een goede douche, frisse handdoeken, lekker eten, een ruime kamer, een balkon, enz. enz. Verder is Curacao gewoon zon, zee en strand.

Morgen vliegen we weer naar NL. We weten het wel en beseffen het ook maar qua gevoel lijkt het nog steeds heel ver weg.

Waarschijnlijk hebben we jullie alweer gezien. Zoniet, ben dan dus niet verrast als we een dezer dagen voor jullie neus staan!
Voor ons staat nu een nieuwe uitdaging voor de deur; wennen aan het Nederlandse ritme, werk zoeken en natuurlijk een plekje waar we kunnen wonen zodat we het dagelijkse leventje weer kunnen oppakken.
We zijn nog niet uitgeschreven, maar wij vonden het in ieders geval super dat jullie ons gevolgd hebben!!

Tot de volgende keer!