Patagonië 3

We rijden aan (30), richting Bariloche. Aangezien dit in 1 dag niet haalbaar is zullen we vandaag naar de grotten rijden. Het was gewoon een lange dag in de auto. Het dorpje vlakbij deze grotten bestond uit slechts een paar huizen en een hotel. En dat in the desert, erg verlaten dus! De volgende dag (31) gingen we dus eerst naar “Cueva las Manos”. Dwars door de desert ligt een grote kloof waarbij het zand en de rotsen mooi weg geslepen zijn door de wind. In de vallei door deze kloof heen hebben vroeger mensen gewoond op de nog erg primitieve manier. Op de rotsen hebben zij overal hun handafdrukken gemaakt. Ze hebben met allerlei kruiden en natuurlijke ingrediënten een soort verf  gefabriceerd en via een rietstengel of iets dergelijks, dit over hun handen heen gespoten. Het is een mooie omgeving maar het betreft maar een klein gebied. Bij het verder rijden veranderde de omgeving al snel weer terug in de dorre droge woestijn. Die avond sliepen we weer in een onbekend dorpje. Doordat we pas laat aankwamen hadden we voor de 2^e dag chips op het menu staan voor het avondeten; lekker gezond! Van daaruit zijn we naar Bariloche gereden. (32) Onderweg zijn we rond de middag eerst gestopt voor een “goede” maaltijd, wat dus erg nodig was! Dit was in het stadje Bolson. Een erg leuk, hip en levendig stadje. Om hier te komen hadden we al een stuk door een N.P. gereden. Ook een mooie omgeving dus. Yep, inmiddels zijn we weer omgeven door hoge bergen, vele meren en bossen. Eenmaal in Bariloche hebben we eerst een hotelletje gezocht om vervolgens op zoek te gaan naar een Ford-garage……. weer niet gevonden. Wel bleek al snel dat Bariloche een echt toeristenstadje is. Drukke straten, vol met winkels en mooie gebouwen. Kom je eenmaal buiten het centrum dan veranderd dit snel; kapotte wegen en vervallen huizen. Maar goed; het centrum is erg mooi en er staan een aantal oud gerestaureerde gebouwen….! De volgende morgen (33) zijn we met “kaatje” naar “Cerro Otto” gereden. Een heel stuk de berg op en ook het hoogste punt vanuit Bariloche. Hier hebben we een wandeling gemaakt door de bossen heen en naar uitzichtspunten toe.  Je kunt hier een heel eind weg kijken……! Je ziet alle omringende bergen en kijkt over het hele meer heen. Daarna hebben we nog wat rond gereden en wat kleine dingen gezien; een dorpje, klimwanden, een Mariakapelletje enz. Terug in het dorp hebben we een laatste poging gewaagd om een Ford-garage te vinden. En…….. YES!Eindelijk gevonden! En dus hebben we meteen een afspraak gemaakt. Die avond leerden we een Belgisch stel kennen. Tijdens de avond vertelden ze ineens dat hij die nacht jarig werd. En zo kwam er champagne op tafel en werd het een gezellige avond. De 2^e dag hier (34) hebben  we de “chico route” gereden. Dit is een ronde bij een paar eilanden in de buurt v/h stadje. Bij verschillende stops hebben we wandelingen gemaakt. Met name de kiezel- en boomstranden waren wel tof om te zien. Één strand lag dus helemaal gevuld met boomtakjes! Die avond hebben we film gekeken en zijn we op tijd naar bed gegaan. Ik was kapot! Ik had al 2 nachten slecht geslapen; zoals jullie misschien wel weten kan ik soms gruwelijk snurken, vooral na een potje bier! We sliepen hier in een dorm en dit keer hadden we allebei het onderste bed v/h stapelbed. Mijn bovenbuurman was duidelijk niet erg blij met mijn gesnurk…….. ! Ieder kwartier schudde hij zo hard met het bed op en neer dat ik dacht dat hij er doorheen zou zakken en met bed en al op mij zou vallen. Gelukkig kreeg ik na 2 nachten een nieuwe bovenslaper. Ik was er dus blij mee, maar helaas pakte hij het weer anders aan; hij begon met kussens te slaan!! Tja, kwaad worden gaat ook niet want tenslotte hou ik hem ook uit zijn slaap! En zo had ik 3 nachten lang niet echt goede nachtrust! Op autodag nr. (35) hebben we deze weg gebracht voor een beurt. Hierop wachtende konden we nog even skypen en na het ophalen van “kaatje” zijn we vertrokken richting Chili. We reden langs het grote meer af naar de grensovergang. Een mooie weg die dwars door 2 nationaal parken ging, zowel in Argentinie als in Chili. Eigenlijk wisten we nog helemaal niet waar we heen wilden gaan. Onderweg bekeken we de kaart eens goed en besloten we om naar Pucon te rijden. Het vlotte goed maar doordat we pas laat vertrokken waren reden we toch al snel in het donker. En dat was toch wel lastig. Wegen staan hier niet altijd goed aangegeven en zo belanden we op een grintweg, niet wetende waar hij ons heen zou brengen. We hebben behoorlijk wat rond gereden, maar na heel wat ergernissen van Ronald, aardig wat kilometers en 1 ½ uur later kwamen we aan in Pucon. Ook hier hebben we heel wat gereden om een hostel te vinden. Rond 23.00 uur zagen we een man op de weg staan. Toen hij zag dat ons kaatje een Argentijns nummerbord had kwam hij meteen op ons af en bood hij ons een kamer aan. Pffffffff……. Gelukkig! En de prijs van de kamer was netjes. Ook was er een keuken waar we zelf een potje voedsel konden maken..TOP dus.  s’-Avonds hebben we nog even met Erik (zo heette de man dus) zitten kletsen. Z’n gezin en hij wonen precies naast de busterminal en hij gaat regelmatig  “vissen” naar klanten voor zijn hostel. Erik was een echt aardige man en gaf ons veel informatie wat er allemaal te doen was in de omgeving.

De volgende dag (36) hadden we allebei zoiets van ‘we gaan iets actiefs doen’ en het werdt Canopyen. Canopyen is hangend in een ‘harnas’ via een staalkabel naar beneden roetsen. Het remmen (wat je zo min mogelijk moet doen) doe je met een lederen handschoen. Je knijpt gewoon in de staalkabel en dat remt goed zat. Er waren 6 trajecten waaronder 2 oefentrajecten. Deze waren minder stijl maar wel nodig aangezien je niet weet wat je te wachten staat de 1^e keer! Marielle moest samen met een instructeur, aangezien je ook moet kunnen remmen, en begon gelijk aan traject 3. Deze was behoorlijk lang en ging ook best hard. Maar Marielle is fearless en daar gingen ze. Als je stond te wachten, kon je aan het geluid van de staalkabel goed horen of er geremd werd of niet. De eerste rit van Marielle werdt er alleen op het einde geremd en ging dus lekker hard (80 km/uur!!)! Toen ik aan de beurt was ging het begin lekker, maar ik begon dwars te draaien aangezien ik niet ver zat achterover hing en moest afremmen, damn!!  Bij de rest van de trajecten had ik het door en ging als een speer, alleen remde ik op het einde van de baan vaak te hard. De Instructeur waar marielle traject 3 en 4 mee had afgelegd was een lichte gast. Deze en een zwaardere instructeur dachten dat Marielle traject 5 wel alleen zou kunnen,  zonder overleg ging de eerste naar beneden. Maar alleen ging dit natuurlijk nooit en zodoende moest Marielle met de zwaardere instructeur bij traject 5 naar beneden. Traject 5 scheerde over een ‘wei’paaltje heen, alleen is dit geen probleem. Maar met het gewicht van 2 man en Marielle als voorste kan dit een probleem geven, en dit geschiedde. Het gevolg, een paar vette blauwe plekken en een gescheurde broek. Tja het leven gaat niet over rozen maar…. over WEI-palen.  Gelukkig konden we erom lachen op het eind, maar als Marielle een paar centimeter lager had gehangen…..?!  Toen we terugwaren in Pucon hebben we een vulkaan-hike geboekt en hebben we de hiervoor benodigde powerfood gekocht. s’-Avonds om 8 uur moesten we kleding passen die nodig was om de vulkaan te beklimmen; een winddichte broek en jas, een paar handschoenen, muts en helm. s’-Avonds kon je een rode gloed boven de vulkaan zien. De volgende ochtend (37) was Marielle helaas ziek, en ben ik zonder haar, maar met 7 andere mensen inclusief de 2 gidsen vertrokken naar vulkaan ‘Villarrica’. Vulkaan Villarrica is een actieve vulkaan, van 2847 meters hoog, maar heeft in 1984 de laatste kleine uitbarsting gehad, dus no worry’s.  Sissy’s hadden de mogelijkheid om het eerste ‘loopuur’ of te leggen met een skilift. Onze groep maakte hiervan geen gebruik, en dit was okee aangezien je de klim zo rustig opbouwt. Eigenlijk viel de klim wel mee behalve de laatste 400 meter, aangezien hier het ijs en sneeuw begon. Na 5,5 uur klimmen arriveerde we op de top bij de krater. Hier hing een erg sterke zwavelachtige lucht die niet erg gezond kan zijn. Geadviseerd werd er dan ook om je handschoen voor je mond te houden tijdens het ademen en er niet te lang te blijven. De gids zei tegen ons; stay to long and you’ll never have sex anymore! In de krater zag je de magma echt golven! Eerst zakte het wat in, en dan kwam het weer meters omhoog, spectaculair spetterend. Ook maakt het een borrelend en klotsend geluid, echt onwijs gaaf om te zien. Na een ronde om de krater te hebben gelopen en wat foto’s te hebben gemaakt begonnen we aan de afdaling. De afdaling verliep een stuk sneller, omdat er gedeeltes gegleden konden worden. We hadden allemaal een plastic mini-sleetje bij in de vorm van een lekke skippybal. In de sneeuw waren gleuven gecreëerd waar je naar beneden kon glijden. Bij steile stukken was het het beste om gewoon op je kont naar beneden te glijden, bij minder steile stukken kon het sleetje gebruikt worden, en dat werkte!! We hadden ook een ijshouweel meegekregen om de berg op te klimmen, en deze moest bij het sleeen gebruikt worden om te remmen. Maar onze groep had een hoog jackass gehalte, en we gingen als gekken naar beneden, en dat was lots of fun. Een paar keer ben ik gewoon uit de gleuf gelanceerd, door alle bobbels en bochten die zich in de gleuf bevonden. En dat terwijl de gleuf toch rond een halve meter diep was. Toen we uit het besneeuwde gedeelte waren hebben we alle waterafstotende kleding uitgetrokken en in de rugzak opgeborgen. De meeste van ons waren toch nog aardig nat geworden, maar een lekker zonnetje deed ons gauw opdrogen. De rest van de afdaling was peanuts, we liepen op zachte ondergrond, zoals woestijnzand, en bij elke stap ‘gleed’ je een stuk door. Uiteindelijk duurde de gehele afdaling van de top naar beneden maar zo’n 2,5 uur. We werden weer afgezet in Pucon en Marielle was net 10 minuten uit bed toen ik terugkwam. Ik liet wat foto’s zien en vertelde dat het supergaaf was om al dat magma te zien spetteren, en dat dit wel iets is wat je niet overal eventjes kunt zien………dus?!     

De volgende morgen (38) stonden we weer op tijd op om weer de vulkaan te gaan beklimmen. We hadden overleg gehad en , mocht ik me beter voelen, dan zouden we samen voor de prijs van één mogen gaan. Dus eigenlijk mocht Ronald de 2^e keer gewoon gratis mee. Ik voelde me de avond ervoor wel ietsje beter en dus wilden we er gewoon voor gaan. Helaas moest ik bij het opstaan meteen naar de w.c en na dit bezoek wist ik dat het niet slim was om te gaan klimmen. Shit….!! En dat is dan letterlijk EN figuurlijk !! Ik baalde enorm want wilde dit niet graag missen. Maar…….., “you can’t have it all”, en dus gingen we terug naar bed. Later die dag hebben we onze spullen gepakt en zijn we met “kaatje” vertrokken en naar Conquimay gereden. Dit was maar een paar uurtjes rijden. Onderweg reden we door een N.P. heen waar we nog wat watervallen bezichtigd hebben. Om in dit dorp te komen moesten we door een smal tunneltje heen om in de vallei terecht te komen. Aangezien deze tunnel maar 1 baan breed is, is het natuurlijk éénrichtingsverkeer. In Lonquimay kwamen we bij locals terecht en dan is het toch wel balen dat we geen Spaans spreken. Maar…. een goede slaapkamer en koken ging hier nog op een redelijk ouderwetse manier; een fornuis wat je zelf moet warm stoken door er hout in te gooien. De dag erna (39) hebben we een grote ronde gemaakt door deze omgeving. We reden langs meren af en door grote bossen heen. Een mooie omgeving maar het meest aparte waren wel de “apenbomen”. Niet zoals in NL, maar veel groter, breder en voller. We wilden graag de “Mapuche” zien maar dit is niet gelukt. Dit is de originele bevolkingsgroep v/h land; een indianenstam. We hebben wel wat hutjes zien staan maar deze waren zo gebaseerd op het toerisme dat het mooie er al vanaf is. Dag (40) reden we richting Santiago. Ons doel was “Maule”, het epicentrum van de aardbeving van februari 2010. Maule is best een grote stad en we hadden verwacht meer gevolgen v/d aardbeving te zien dan dat we echt gezien hebben. Je zag geregeld puin op straat liggen en hier en daar zagen we slechte huizen staan. Even twijfelden we zelfs; “was die aardbeving wel hier? “ Is dit een gevolg van……… of is het gewoon een oud huis? Toen we nog wat beter keken zagen we wel duidelijk scheuren in gebouwen maar echt ingestorte huizen…. nee niet gezien. Na deze rondrit door de stad zijn we verder gegaan richting Santiago. Het was een lange autodag en bij het zoeken naar een hotel verdwaalden we in een onbekende grote stad wat aardig wat irritaties verwekte. Het duurde dus even, maar uiteindelijk kwamen we dan toch weer bij mensen thuis terecht. Van daaruit (41) zijn we vroeg vetrokken en naar Valpereïso gereden. Dit is een redelijk grote stad aan de kust van Chili. Het ligt op een berg en dus lopen alle (smalle) straten steil omhoog/omlaag. Vanaf het hoogste punt krijg je dus een mooi overzicht v/d stad. Veel huizen staan dan ook half op palen en/of hangen half boven een afgrond. Valperaïso is een echt havenstadje, er blijven dan ook vele schippers overnachten. Bij het zoeken naar een hotel werd dit dan ook al snel duidelijk. Omdat we ons “kaatje” bij ons hadden wilden we,vanwege de criminaliteit, niet in het centrum zitten en dus reden we omhoog de stad in. Bij het 1^e hotel waar ik naar binnen ging werd ik op een brute manier afgewimpeld. Op zich niet erg, want het zag er smerig en goor uit. Om de hoek zag ik nog een hotel liggen. Terwijl Ronald in de auto zat te wachten ging ik hier naar binnen om navraag te doen. Eerst werd me gevraagd waar ik vandaan kwam en pas toen ik “Holland” zei werd ik binnen gelaten. Ik werd naar een klein kamertje begeleid en op de vraag of ze kamers hadden kreeg ik een apart antwoord. Ja, we konden hier een kamer krijgen, maar ik moest wel beseffen wat voor een dingen er gebeurden daar. Door de naam “discohotel” dacht ik even nog aan een groot discogebeuren maar door al het geheimzinnig gedoe werd me al snel duidelijk dat het toch ergens anders om ging. Eeehh……….., toch maar even verder zoeken! Daarna konden we gelukkig snel een fatsoenlijk plekje vinden. Die avond zijn we aan de wijn gegaan. Het was kei lekker want het was voor het eerst sinds tijden dat we weer de hele avond buiten konden zitten. Onze sightseeingtocht de volgende dag (42) was veel lopen en lopen. Berg op en berg af. Door de berg en de kleine straten krijg je een gezellige indruk v/d stad. Er zijn vele parkjes en dit stadje heeft een waar historisch centrum wat zelfs “Unesco gebied” is. Er staan dus veel oude indrukwekkende gebouwen. Halverwege de tocht kregen we bezoek van een hond. Op zich niet zo gek want het stikt hier v/d zwerfhonden. Maar deze bleef ons maar volgen. Het grappige was dat hij geregeld mensen aanblafte, zodanig dat ze bang werden. Dan werden we vreemd aangekeken met de vraag of het onze hond was. Aangezien hij ons maar bleef volgen hebben we hem maar Bello genoemd. Natuurlijk eindigde deze zonnige dag op het terras met cerveza’s. Van hieruit zijn we naar Vicuna gereden (43). We wilden graag via de hoogste bergpas (4800 m.) terug naar Argentinie. Tijdens deze rit reden we eerst langs de zee af omhoog. Een wilde kuststrook met hoge opklotsende golven. Weer wat meer naar het midden van het land werd de omgeving weer dor en zagen we cactussen. Steeds meer cactussen en ze werden steeds groter. In dorpjes zagen we ook veel paardrijders. Je waande je soms echt even in een westernfilm. Bij Vicuna ligt een groot stuwmeer. Het is erg mooi, winderig en weer omgeven met vele cactussen. Het is hier een mooie omgeving; je rijdt door de valleien heen omgeven door bergen. Vicuna zelf is een klein plaatsje waar we hebben overnacht. De volgende dag (44) vertrokken we op tijd om de Andes over te steken. Een mooie weg bracht ons tot aan de grens met Argentinië. Gelukkig was het niet erg druk en konden we zo door hokje 1 & 2 heen. Bij hokje 3 (100 m. verder) werd ons verteld dat we niet door konden rijden. Waarom……………??? Na een tijdje gebarentaal begrepen we dat er sneeuw op de pas lag en wij er met ons “kaatje” NIET door konden. Voor deze weg had je echt een 4x4 drive nodig! Shit….!!!! Aangezien er maar een paar grensovergangen zijn konden we nu dus 700 km. terug rijden!! DAMN!! Ook moesten we eerst weer terug naar de grensovergang en onze al gestempelde paspoorten en de uitschrijving v/d auto ongedaan maken. Het werd dus een lange autodag maar gelukkig haalden we het wel om tot Los Andes te komen en daar te overnachten. Daarna (45) hebben we de Andes dus over gestoken via de hoofdroute. Dit betekende ook dat het een drukke weg was vol met vrachtverkeer. Deze pas ging tot 3800 m. hoog en was erg mooi. Zo reden we ook door de vallei heen waar de film “Seven years in Tibet” is opgenomen. Vele slingerwegen met s-bochten, weidse uitzichten, hoge bergen die allerlei kleuren hadden en een oude spoorlijn. Vlak bij de grensovergang ligt een natuurlijke incabrug.   Inderdaad een brug bestaande uit een berg waar vroeger een Spa is geweest. Nu is het gesteente helemaal aan het verkleuren in geel en bruin en door het water ontstaan er stalagtieten; mooi om te zien. Van daaruit zijn we door gereden naar Mendoza. In Mendoza hebben we de dag erna (46) een tandemfiets gehuurd. We kregen een route mee die langs vele wijnnerijen (??....geen idee hoe je dat noemt!) ging. Zo zijn we bij een wijnmuseum geweest en bij een chocolaterie. We kregen zicht op hoe de wijn gemaakt word, alle oude apparatuur waar vroeger mee gewerkt werd en we liepen over de wijngaarden. Natuurlijk moest er ook geproefd worden!! Na een lunch op een terras kregen we woorden en was alle lol voor die dag ineens weg. Onze tandemfiets was eigenlijk maar een kloteding en zo liepen we even later naast onze fiets. Zonder iets te zeggen liepen we voor anderhalf uur lang terug naar de tandemverhuur; deze dag was over! Next day (47) zijn we op tijd vertrokken, terug richting Buenos Aires. Ergens onderweg hebben we een hotelletje genomen om de dag erna (48) weer door te rijden. Nu kwamen we aan in Lujan, een klein stukje vanaf BA. Hier staat een enorm grote kerk en dit stadje blijkt het “Lourdes” van Argentinië te zijn. Overal winkeltjes met mariabeeldjes, rozenkransen, kaarsen enz. enz. Uiteindelijk belanden we op het terras en hadden we een erg gezellige avond. Dag (49) reden we terug naar BA om ons “kaatje” in te leveren. We reden eerst langs het hotel, hebben ons ingecheckt en de bagage gedumpt om daarna naar “Sixt”, het autoverhuurbedrijf te gaan. We waren het auto rijden inmiddels ook echt moe geworden en dus was dit okay; inleveren die bak!! Bij het checken v/d auto bleek dat “kaatje” schade had opgelopen. We hadden dit zelf niet eens gezien, twee krassen op de bumpert. Balen want dit grapje koste ons 100 Euro’s. Maar goed, na alles afgehandeld te hebben, 14.000 km. verder en 49 dagen later waren we weer vrij; yeeechaaaa………!!

Buenos Aires (B.A.)
14 dagen precies zijn we hier geweest. Minder lang dan verwacht. Eigenlijk wilden we hier 4 weken Spaans leren maar na een goede overpeinzing hebben we besloten om een crashcursus van 1 week te doen. Tja…, 1 week is weinig en inderdaad zeker niet genoeg om Spaans te leren. Toch wilden we hier ook geen 4 weken blijven. Nu, achteraf, is dit ook een prima keuze geweest. B.A. is een leuke en mooie stad maar na 2 weken heb je het ook echt wel gezien.
B.A. heeft veel groene parken wat erg relaxed is. Ook staan er heel veel oude gebouwen die erg mooi zijn. Er is altijd wel bedrijvigheid hier en winkels zijn dagelijks open tot 21.00 uur. In de winkelstraten staan continu mensen hun bar en/of restaurant te promoten. Op iedere hoek staan mensen muziek te maken, er word Tango gedanst, straattheater gespeeld, acrobatische voorstellingen gegeven e.d.. Ook zitten er overal verkopers op de grond; een uitgespreid dekentje en dan hun spulletjes erop. Natuurlijk kun je hier ook veel uit gaan. Kroegen in allerlei soorten genre’s waarvan wij natuurlijk de rock-kroegen hebben opgezocht. Toch is het hier anders dan bij ons. Een kroeg word hier namelijk vol met tafeltjes gezet zodat er veel “gezeten” wordt. Daar hebben we maar eens verandering in gebracht. De grote disco’s spannen in deze tijd Laagseizoen) samen door “voor het toerisme”, iedere avond een andere tent open te hebben. Dus alle toeristen in 1 disco; dit gaan we vanavond nog zien. De maandagavonden moet je bij “Bomba del Tiempo”zijn. Een oude vervallen tent waar iedere week een show met trommelmuziek is. Toen wij er waren hadden we het pech dat uitgerekend op deze ene maandag die band niet speelde. Maar wel weer een andere en dus ook okay! In de wijk San Telmo, wat de oudste wijk van B.A. is,  word iedere zondag gedanst, gewoon buiten op het plein. Ook is er veel antiek te koop. Het dansen is mooi om te zien. De Tango; DE dans van de PASSIE!! Dit kun je ook echt wel zien. Het is ook meteen duidelijk dat het ook een flirtplek is. Vreemden vragen elkaar nog gewoon ten dans. Bij de Tango hangen ze tegen elkaar aan, het is een hele contactuele dans en de blikken die elkaar gegeven worden……… erg romantisch! Daarlangs word natuurlijk ook de Salsa gedanst; ook een gave dans om te zien. We hebben hier ooit les in gehad maar durfden hier toch echt niet op de dansvloer te gaan staan. Echt iedereen hier KAN echt goed dansen. Het swingt en zwiert de vloer over!!! Natuurlijk zijn we ook naar een Tangoshow geweest. Een avond met Tangomuziek en -dans. Hier lieten ze de verschillende dans- en kledingstijlen zien, door de jaren heen. In de week dat we onze Spaanse cursus hadden hebben we ons hier ook echt goed op gericht; goed ons huiswerk gemaakt en woorden geleerd. Een week is niet veel maar toch hebben we er al goed gebruik van gemaakt. Met uitgaan hebben we locaal volk leren kennen en met hun de hele avond zitten kletsen. Met hun beetje Engels en ons beetje Spaans hadden we het toch heel gezellig samen. Dit motiveert ons wel om te proberen zelf te blijven leren. Het eten hier valt ons eigenlijk wel tegen. Yep, grote steaks is wat je hier overal krijgt. Op zich lekker maar het is altijd voorzien van veel vet en je krijgt er nooit groente bij EN het is duur.

Morgen vertrekken we met de bus naar Salta. Dit is een busrit van 21 uur en dus best lang. Toch hebben we zelfs hier weer zin in; gewoon in je stoel zitten, beetje gapen, lekker hangen, potje schaken en luieren/slapen. Salta schijnt erg mooi te zijn, maar dat hoor je de volgende keer weer!!

Groetjes allemaal enne……. See ya!

Vera & Rolf
Nogmaals van harte, Vera! KEI GOED!!

Jeanne Kamps,
Heey, leuk om van je te horen! Ja, we kijken eigenlijk nooit op hyves; vandaar geen reactie! Maarre.., we gaan elkaar wel weer zien! Alles goed bij jullie?

Lisette,
Bevalt het nog steeds goed daar in het Zuiden?

Rukkerij Knoops
Tuurlijk blijven we genieten hiervan….! Enne…….. Urk is OOK mooi! WERK ZE!!

Lucienne,
Heey meid, hoestie? Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen; een DIKKE knuffel van mij!

Familie Alebeek,
Hopelijk hebben jullie een geweldig goed en gezellig feest gehad!!

Sandra,
Waar zit je nu? Nog steeds goed naar je zin?

Jeroen,
Hoe was de tijd dat je vriendin in NL was. Hoe vond ze Nederland?

Chris, Esther, Theo,
Alles flex in Engelen, nog actief aan’t tennissen? Theo nog steeds plannen in de sportwereld? En Esther, ook aan’t zijspanrijden?

Bas en Geertje,
Hoe is’t met supercoolbikes? Al iets begonnen daar in Engelen? Wie niet waagt wie niet wint. Verder alles flex met geertje en de kleine meid?

Wilco en Marielle,
4-bak en de rest, ander differentieel en 5 bouts wielen achter? Hoe is’t met het neusje, directeursvrouw?

Cor, Meggie, Max,
Ha, buurtjes. Hoe gaat het in de zwollestraat? Alles goed daaro? Het zomerseizoen begint weer, dus Patricia zal wel weer voorin de tuin zitten, GEZELLIG, het volksbuurtje.

Bertus,
Hee bertje, hopelijk heb je vanaf dit jaar minder last van de gezondheid, en kun je met d’n rooie donder regelmatig naar een treffen toe.

Niels, Illona, en Loraine,
Alles goed daar? De garage al geheel op orde? Loraine zal wel al regelmatig op stap zijn, tijd vliegt he! En Illona, wij verlangen wel naar zo’n voetreflexmassage na al dat lopen.

Reinder & Thea,
Hoe is’t bij jullie? Nog leuke projecten thuis of aan een van de motors of boot? En zijn jullie dit voorjaar nou in Schotland geweest, omdat Chris hiervoor een HONDA kuch,kuch heeft gekocht?

Ramon,
Proficiat met je verjaardag!!